Πρόκειται για μικρά ογκίδια στον θυρεοειδή αδένα, ο οποίος ευρίσκεται στην πρόσθια επιφάνεια του τραχήλου. Μπορεί να είναι μονήρης (δηλ. ένας) όζος ή πολλαπλοί.
Σε ποιους ανθρώπους δημιουργούνται οι όζοι και γιατί;
Πρόκειται για ένα πολύ συχνό εύρημα. Περίπου 10% των ανθρώπων έχουν όζους στον θυρεοειδή. Είναι πιο συχνοί στις γυναίκες. Εάν έχετε όζο τότε κατά πιθανότητα μεγαλύτερη από 90% δεν είναι καρκίνος. Πιο συχνά πρόκειται για μία κύστη η οποία είναι γεμάτη υγρό.
Ποια είναι τα συμπτώματα των όζων θυρεοειδούς;
Οι περισσότεροι δεν έχουν συμπτώματα, αλλά ανακαλύπτονται τυχαία από μία απεικονιστική εξέταση (π.χ. υπερηχογράφημα) ή από την ψηλάφηση του ιατρού. Μερικοί όμως άνθρωποι μπορεί να παρατηρήσουν μία διόγκωση (ένα σβώλο) στο λαιμό τους την ώρα που κοιτάζονται στον καθρέπτη. Άλλοι μπορεί να έχουν δυσκολία στην κατάποση ή να έχουν ένα αίσθημα πληρότητος, πόνου ή πίεσης στον λαιμό.
Πώς τίθεται η διάγνωση ή η επιβεβαίωση του όζου από τον ιατρό;
Μία χρήσιμη εξέταση είναι το υπερηχογράφημα. Με αυτό απεικονίζεται ο θυρεοειδής και έτσι μπορεί να δει ο ιατρός το μεγέθός του όπως επίσης και το μέγεθος των όζων και τον αριθμό τους. Επίσης με αυτή την εξέταση μπορεί να διευκρινισθεί η σύσταση του όζου, δηλ. αν πρόκειται για συμπαγές ογκίδιο ή για μία κύστη.
Άλλη μία χρήσιμη εξέταση είναι η παρακέντηση δια λεπτής βελόνης (FNA: Fine Needle Aspiration). Με αυτήν λαμβάνεται ένα δείγμα από τον όζο και εξετάζεται στο μικροσκόπιο για να διαπιστωθεί αν πρόκειται για καρκίνο.
Τέλος υπάρχει και το σπινθηρογράφημα θυρεοειδούς: ο ασθενής πίνει μία μικρή ποσότητα ραδιενεργού φαρμάκου, το οποίο προσλαμβάνεται από τον θυρεοειδή. Κατόπιν λαμβάνονται εικόνες του θυρεοειδούς, στις οποίες ανάλογα με το αν ο όζος προσλαμβάνει τη ραδιενεργό ουσία ή όχι διακρίνεται σε θερμό ή ψυχρό.
Ποια είναι η κατάλληλη θεραπεία για τους όζους;
Οι περισσότεροι όζοι δεν είναι καρκίνοι. Επίσης, από αυτούς που είναι καρκίνοι οι περισσότεροι θεραπεύονται πλήρως. Σε μερικούς ασθενείς μπορεί να χρειασθεί να χορηγηθούν επί ένα ορισμένο χρονικό διάστημα χάπια με θυροορμόνη για να συρρικνωθεί ο όζος εφόσον δεν πρόκειται για καρκίνο. Άλλοι ασθενείς μπαίνουν σε παρακολούθηση για να διαπιστωθεί αν με τον καιρό εξαφανισθεί ο όζος. Από τη στιγμή που το μέγεθος του όζου δεν αυξάνει όσο περνά ο χρόνος, τότε δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Αντίθετα, εάν ο όζος σταδιακά μεγαλώνει με την ορμονική θεραπεία ή εάν έχει βρεθεί από την παρακέντηση ότι πρόκειται για καρκίνο, θα πρέπει να γίνει χειρουργική αφαίρεση του όζου.
