Οι ασθενείς με βακτηριαιμία από χρυσίζοντα σταφυλόκοκκο (Staphylococcus aureus) και εμφυτευμένες βιοϊατρικές συσκευές είχαν χαμηλότερη θνησιμότητα και λιγότερες όψιμες επιπλοκές με προσθήκη στη θεραπεία ριφαμπικίνης ή φοσφομυκίνης.
Η βακτηριαιμία από Staphylococcus aureus είναι μια ετερογενής κατάσταση με νοσηρότητα και θνησιμότητα που ποικίλλουν. Ως εκ τούτου, μια σταθερή θεραπευτική προσέγγιση για όλους είναι πιθανό να υπερθεραπεύσειορισμένους ασθενείς, αλλά και να υποθεραπεύσει ορισμένους άλλους. Οι παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο για θάνατο, υποτροπή και άλλες κακές εκβάσεις είναι η ενδοκαρδίτιδα, η οστεομυελίτιδα και η παρουσία βιοϊατρικών συσκευών.
Οι ερευνητές ανέλυσαν αναδρομικά συλλεχθέντα δεδομένα από 578 ασθενείς με βακτηριαιμία από Staphylococcus aureus υψηλού κινδύνου, από τους οποίους οι 313 (54%) έλαβαν συνδυαστική θεραπεία, αξιολογώντας το σύνθετο αποτέλεσμα της θνησιμότητας όλων των αιτιών 90 ημερών συν τα ποσοστά των όψιμων επιπλοκών στις 180 ημέρες. Από τους ασθενείς συνδυασμένης θεραπείας, 242 έλαβαν συνδυαστική θεραπεία που περιλάμβανε ριφαμπικίνη και 58 που περιλάμβανε φωσφομυκίνη. Οι ασθενείς συμμετείχαν στη μελέτη INSTINCT σε δύο μεγάλα πανεπιστημιακά ιατρικά κέντρα στη Γερμανία.
Η θεραπεία συνδυασμού συσχετίστηκε με ένα καλύτερο σύνθετο αποτέλεσμα (λόγος κινδύνου, 065, διάστημα εμπιστοσύνης 95%, 0,46-0,92). Το κύριο όφελος παρατηρήθηκε σε ασθενείς με βιοϊατρικές συσκευές (HR, 0,53, 95% CI, 0,35-0,79). Στις μικρότερες υποομάδες υψηλού κινδύνου με ενδοκαρδίτιδα και οστεοαρθρικές λοιμώξεις, δεν ανιχνεύθηκε σημαντική επίδραση της συνδυαστικής θεραπείας. Η φωσφομυκίνη και η ριφαμπικίνη είχαν παρόμοια οφέλη για την τελική έκβαση.
Αυτά τα δεδομένα βασίζονται στην ολοένα αυξανόμενη αντίληψη ότι σε ασθενείς με βακτηριαιμία από Staphylococcus aureus άλλοτε αρκεί η μονοθεραπεία και άλλοτε χρειάζεται συνδυαστική θεραπείας. Επειδή οι περισσότεροι ασθενείς με βακτηριαιμία από Staphylococcus aureus δεν χρειάζονται συνδυαστική θεραπεία, οι βασικές οδηγίες θεραπείας δίνουν έμφαση στη μονοθεραπεία (π.χ. βανκομυκίνη για ανθεκτικό στη μεθικιλλίνη S. aureus και βήτα-λακτάμες για ευαίσθητο στη μεθικιλλίνη S. aureus). Ωστόσο, αυτή η μελέτη παρέχει ισχυρές ενδείξεις ότι η συνδυαστική θεραπεία με φωσφομυκίνη ή με ριφαμπικίνη μπορεί να βελτιώσει τα αποτελέσματα σε ασθενείς με βακτηριαιμία από Staphylococcus aureus με λοιμώξεις από βιοϊατρικές συσκευές. Οι δυνητικοί μηχανισμοί για αυτό το όφελος μπορεί να κρύβονται στην αυξημένη δραστικότητα της ωοσφομυκίνης και της ριφαμπίνης στα βακτηριακά βιοφίλμ.
Βιβλιογραφία
Rieg S, et al. Combination therapy with rifampicin or fosfomycin in patients with Staphylococcus aureus bloodstream infection at high risk for complications or relapse: Results of a large prospective observational cohort. J Antimicrob Chemother 2020 May 1
Catherine Liu, et al. Clinical Practice Guidelines by the Infectious Diseases Society of America for the Treatment of Methicillin-Resistant Staphylococcus aureus Infections in Adults and Children. Clinical Infectious Diseases, Volume 52, Issue 3, 1 February 2011, Pages e18–e55
Jian Shi, et al. Efficacy of Combined Vancomycin and Fosfomycin against Methicillin-Resistant Staphylococcus aureus in Biofilms In Vivo. PLoS One. 2014; 9(12): e113133
