Για τους ασθενείς υψηλού καρδιαγγειακού κινδύνου, ορισμένες κατηγορίες φαρμάκων θα πρέπει να προτιμώνται διότι μειώνουν τη θνησιμότητα και άλλες δυσμενείς εξελίξεις.
Σήμερα υπάρχουν πολλές θεραπευτικές επιλογές για τους ασθενείς με διαβήτη τύπου 2.Λίγες μελέτες όμως έχουν κάνει απευθείας σύγκριση (head-to-head) στις μεταξύ των νεοτέρων αντιδιαβητικών και των παλαιοτέρων, ώστε να καθοδηγηθούμε στην καθημερινή πράξη. Πρόσφατα, έγινε σύγκριση της αποτελεσματικότητας και της ασφάλειας 21 αντιδιαβητικών ουσιών (σε 9 κατηγορίες φαρμάκων) μεταξύ τους (αλλά και με εικονικό φάρμακο) σε μια μετα-ανάλυση που περιελάμβανε 450 τυχαιοποιημένες μελέτες και περισσότερους από 320.000 ασθενείς με διαβήτη.
Τα αποτελέσματα ήταν τα εξής:
Μεταξύ των ασθενών με χαμηλό καρδιαγγειακό κίνδυνο, όλα τα φάρμακα και οι κατηγορίες φαρμάκων είχαν παρόμοια αποτελεσματικότητα στη μείωση της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c) εκτός από τους αναστολείς της διπεπτιδυλοπεπτιδάσης-4 (DPP-4), οι οποίοι ήταν λιγότερο αποτελεσματικοί στη μείωση της γλυκόζης.
Μεταξύ των ασθενών χαμηλού καρδιαγγειακού κινδύνου, καμία αγωγή δεν διέφερε από το εικονικό φάρμακο στα καρδιαγγειακά επεισόδια ούτε στη θνησιμότητα.
Μεταξύ των ασθενών αυξημένου καρδιαγγειακού κινδύνου που λάμβαναν θεραπεία με μετφορμίνη, η θνησιμότητα οιασδήποτε αιτιολογίας μειώθηκε σημαντικά με την προσθήκη συγκεκριμένων GLP-1 αναλόγων (π.χ. εξενατίδη, λιραγλουτίδη ή σεμαγλουτίδη) ή συγκεκριμένου αναστολέα του μεταφορέα νατρίου-γλυκόζης- 2 (SGLT-2 αναστολείς ) (δηλ. δαπαγλιφλοζίνη ή εμπαγλιφλοζίνη).
Ο κίνδυνος εγκεφαλικού επεισοδίου μειώθηκε σημαντικά με την προσθήκη συγκεκριμένων GLP-1 αναλόγων (δηλ. ντουλαγλουτίδη ή σεμαγλουτίδη).
Η νοσηλεία για καρδιακή ανεπάρκεια και νεφρική νόσο τελικού σταδίου μειώθηκαν σημαντικά με την προσθήκη αναστολέων SGLT-2.
Όπως έχουν δείξει και προηγούμενες αναλύσεις, οι ασθενείς χαμηλού καρδιαγγειακού κινδύνου λαμβάνουν το όφελος της μείωσης της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης από τα περισσότερα αντιδιαβητικά φάρμακα. Ως εκ τούτου, η μετφορμίνη θα πρέπει να παραμείνει η θεραπεία πρώτης γραμμής λόγω του χαμηλού κόστους και του μικρού κινδύνου παρενεργειών από το φάρμακο. Για ασθενείς αυξημένου καρδιαγγειακού κινδύνου που ήδη λαμβάνουν θεραπεία με μετφορμίνη, ορισμένοι αναστολείς SGLT-2 και GLP-1 ανάλογα προσφέρουν σημαντική βελτίωση στη θνησιμότητα και σε άλλες εκβάσεις και θα πρέπει να προτιμώνται έναντι άλλων ως προσθήκη στη μετφορμίνη. Ωστόσο, τα νέα αυτά φάρμακα είναι αρκετά ακριβά και οι αριθμοί ασθενών που απαιτούνται (number needed to treat) για την πρόληψη ενός ανεπιθύμητου συμβάντος είναι υψηλοί, με αποτέλεσμα το κόστος στον πληθυσμό να αυξάνει ιδιαίτερα.
Βιβλιογραφία
Tsapas A et al. Comparative effectiveness of glucose-lowering drugs for type 2 diabetes: A systematic review and network meta-analysis. Ann Intern Med 2020 Jun 30
