Περίπου το 25% των ενηλίκων έχουν μη αλκοολική λιπώδη διήθηση ήπατος (NAFLD). Πρόκειται για την πιο συχνή χρόνια ηπατική νόσο στις βιομηχανικές χώρες. Τα άτομα με NAFLD έχουν αυξημένο κίνδυνο θανάτου από οποιαδήποτε αιτία αλλά ειδικότερα από καρδιαγγειακά νοσήματα (CVD).
Είναι ήδη γνωστό ότι το αυξημένο λίπος του ήπατος που διαπιστώνεται με αξονική τομογραφία (CT) σχετίζεται με τους παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου, όπως ο διαβήτης, η υπέρταση και η διαταραχή της γλυκόζης νηστείας (IFG). Το λίπος του ήπατος είναι μια δυναμική διαδικασία που μπορεί να υποχωρήσει ή να εξελιχθεί, ακόμη και ανεξάρτητα από την απώλεια βάρους.
Μια πρόσφατη μελέτη διερεύνησε τη σχέση της μεταβολής του λίπους στο ήπαρ με την πάροδο του χρόνου, με τους παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου. Πρόκειται για μια υπομελέτη της περίφημης μελέτης Framingham. Μελετήθηκαν 808 άτομα με αξονικές τομογραφίες με διαφορά 6 ετών. Η αύξηση του λίπους στο ήπαρ που διαπιστώθηκε στην αξονική τομογραφία ήταν ευθέος ανάλογη με την επιδείνωση όλων των παραγόντων κινδύνου, δηλαδή την αύξηση της συστολικής και της διαστολικής αρτηριακής πίεσης, την αύξηση της γλυκόζης νηστείας, την αύξηση των τριγλυκεριδίων και τη μείωση της HDL χοληστερόλης.
Αυτή η μελέτη επιβεβαιώνει προηγούμενες μικρότερες μελέτες που δείχνουν τη σχέση που υπάρχει μεταξύ της λιπώδους διήθησης ήπατος και των καρδιομεταβολικών παραγόντων κινδύνου, δηλαδή της παχυσαρκίας, της υπέρτασης, του διαβήτη και της δυσλιπιδαιμίας.
Ποια είναι η αντιμετώπιση της λιπώδους διήθησης ήπατος;
Εκτός του αυξημένου καρδιαγγειακού κινδύνου οι ασθενείς με λιπώδη διήθηση κινδυνεύουν να παρουσιάσουν κίρρωση του ήπατος. Ως εκ τούτου η έγκαιρη αντιμετώπισή της είναι μείζονος σημασίας.
Έχουν ερευνηθεί πολλές θεραπείες και μάλιστα πολλά φάρμακα γι’ αυτή την κατάσταση. Η μείωση του σωματικού βάρους είναι η μόνη θεραπεία που έχει αποδειχθεί αποτελεσματική και ασφαλής.
Για τα παχύσαρκα άτομα συνιστάται μια προοδευτική μείωση του βάρους κατά 0,5 – 1 κιλά την εβδομάδα. Υπάρχουν φάρμακα τα οποία μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση του βάρους εάν η δίαιτα και η άσκηση δεν επαρκούν. Όπου υπάρχουν οι ενδείξεις μπορεί να γίνει βαριατρική χειρουργική για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας.
Στα άτομα που δεν έχουν ανοσία θα πρέπει να γίνουν τα εμβόλια της ηπατίτιδας Α και Β.
Θα πρέπει να αποφεύγεται η λήψη αλκοόλ, το οποίο επιδεινώνει τη λιπώδη διήθηση.
Τέλος, είναι πολύ σημαντικό να αντιμετωπίζονται όλοι οι παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου, που συνήθως συνυπάρχουν σε αυτά τα άτομα. Θα πρέπει να γίνει ρύθμιση της γλυκόζης εάν υπάρχει διαβήτης, ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης επί υπέρτασης και ρύθμιση των λιπιδίων επί δυσλιπιδαιμίας. Η χορήγηση στατίνης στη λιπώδη διήθηση ξέρουμε σήμερα ότι είναι ασφαλής παρά τη συνηθισμένη παθολογική τιμή των τρανσαμινασών.
Στα άτομα με λιπώδη διήθηση, στα οποία διαπιστώνεται προχωρημένη ίνωση από τη βιοψία ήπατος, και τα οποία δεν έχουν διαβήτη ούτε στεφανιαία νόσο, συνιστάται η χορήγηση βιταμίνης Ε.
Βιβλιογραφία
Katherine T. Brunner, et al. Increasing Liver Fat Is Associated With Progression of Cardiovascular Risk Factors. Liver International. 2020;40(6):1339-1343.
