Οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 θα μπορούσαν να μειώσουν τον κίνδυνο θανάτου από οποιαδήποτε αιτία έως και κατά το ένα τρίτο κάνοντας μέτρια έως έντονη άσκηση ή κάνοντας ποδηλασία, σύμφωνα με τα αποτελέσματα 2 μελετών που παρουσιάστηκαν στο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας για τη Μελέτη του Διαβήτη (EASD).
Στην πρώτη μελέτη διαπιστώθηκε ότι τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 που ασκούνταν με μέτρια έως υψηλή ένταση είχαν 25% -32% μειωμένο κίνδυνο θανάτου, με εκείνους που δεν ασκούνταν.
Σε μια άλλη ξεχωριστή μελέτη διπαιστώθηκε ότι τα άτομα που έκαναν ποδηλασία είχαν 25% -31% μειωμένο κίνδυνο για θάνατο όλων των αιτιών σε σύγκριση με τα άτομα που δεν έκαναν ποδηλασία. Στην ίδια μελέτη, η ποδηλασία μείωσε επίσης και τη θνησιμότητα από καρδιαγγειακά νοσήματα.
Τα αποτελέσματα αυτών των 2 μελετών δεν αποτελούν έκπληξη βέβαια, καθώς προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η τακτική άσκση μειώνει τόσο τη θνησιμότητα όσο και τη νοσηρότητα σε όλους σχεδόν τους πληθυσμούς και σε άτομα με ποικίλες καταστάσεις υγείας. Οι 2 τελευταίες μελέτες ενισχύουν τις οδηγίες που δίνονται σε άτομα με διαβήτη να κάνουν τακτική άσκηση αερόβια αλλά και αντίστασης και να μειώσουν το χρόνο καθιστικής ζωής. Με αυτο τον τρόπο θα βελτιώσουν τη γενική κατάσταση της υγείας τους αλλά και τη γλυκαιμική ρύθμιση.
Η πρώτη μελέτη
Στην πρώτη μελέτη αναλύθηκαν τα στοιχεία 4.859 ατόμων με διαβήτη τύπου 2, με στόχο τη διερεύνηση της επίδρασης που έχει η ικανότητα άσκησης στη θνησιμότητα.
Οι πληροφορίες σχετικά με τη σωματική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια του ελεύθερου χρόνου συλλέχθηκαν με ορισμένες ερωτήσεις:
- Πόσο συχνά ασκείστε κάθε εβδομάδα;
- Τι είδους άσκηση κάνετε;
- Πόσο καιρό κάνετε την άσκηση;
Σχεδόν όλα τα είδη άσκησης περιελήφθησαν στην ανάλυση, όπως τζόκινγκ, κολύμπι, περπάτημα, χορός, ιππασία κλπ.
Κάθε άσκηση είχε έναν κωδικό έντασης δραστηριότητας εκφραζόμενο σε kilocalories ανά λεπτό. Αυτό χρησιμοποιήθηκε για τον προσδιορισμό της «ικανότητας» της άσκησης πολλαπλασιάζοντάς την με τη συχνότητα της άσκησης την εβδομάδα και για πόσο καιρό κάθε φορά.
Τα ευρήματα της μελέτης ήταν ξεκάθαρα: Εκείνοι που ασκούνταν σε υψηλότερο επίπεδο είχαν σημαντικά μειωμένη θνησιμότητα ανεξαρτήτως αιτίας από ό, τι εκείνοι που δεν ασκούνταν καθόλου. Η αναλογία κινδύνου για θάνατο από οποιαδήποτε αιτία ήταν 0,75 για εκείνους που έκαναν μέτριο επίπεδο άσκησης, καίγοντας 0-800 kcal την εβδομάδα. Η άσκηση σε υψηλότερο επίπεδο με πάνω από 800 kcal εβδομαδιαίως είχε αναλογία κινδύνου 0,68. Υπήρχε στατιστικά σημαντική διαφορά (P <.01) υπέρ περισσότερης άσκησης.
Η μελέτη με την ποδηλασία
Σε μια προοπτική μελέτη ατόμων με διαβήτη, εξετάστηκαν οι επιδράσεις της άσκησης στη θνησιμότητα μελετώντας μια ένα είδος άσκησης: την ποδηλασία. Συλλέχθηκαν στοιχεία για περισσότερα από 5.000 άτομα στο πλαίσιο της μελέτης European Prospective Investigation on Cancer and Nutrition. Κατ’ αρχάς, εντοπίστηκαν τα άτομα με διαβήτη – αν και δεν έγινε διάκριση του τύπου 1 από από τον τύπο 2, επειδή οι ασθενείς αυτοαναφέρθηκαν ή ανασύρθηκαν από μητρώα.
Κατά την έναρξη, το 38% των συμμετεχόντων ανέφεραν ότι έκαναν ποδηλασία κάθε εβδομάδα. Η μέση ηλικία ήταν 56 έτη, η διάρκεια του διαβήτη ήταν 8 χρόνια, το ένα πέμπτο ήταν καπνιστές και ο μέσος δείκτης μάζας σώματος ήταν 29 kg / m2.
Οι συμμετέχοντες που ανέφεραν ποδηλασία έως και 1 ώρα κάθε εβδομάδα κατά την έναρξη είχαν 25% μείωση της θνησιμότητας όλων των αιτιών, σε σύγκριση με εκείνους που δεν έκαναν ποδήλατο. Η μεγαλύτερη μείωση (31%) στη θνησιμότητα από όλες τις αιτίες παρατηρήθηκε για ποδηλασία 2,5-5 ωρών την εβδομάδα. Η ποδηλασία για 1-2,5 ώρες και για περισσότερες από 5 ώρες, απέδωσε 23% και 24% μειώσεις της θνησιμότητας, αντίστοιχα.
Το μέγιστο όφελος ήταν στα άτομα που έκαναν ποδήλατο περίπου 5 ώρες την εβδομάδα και τα οφέλη παρέμειναν και για ποδηλασία διάρκειας περίπου 9 ώρες την εβδομάδα. Η προσαρμογή για τον επιπολασμό του εγκεφαλικού επεισοδίου, του εμφράγματοε μυοκαρδίου, των καρκίνων, της υπερλιπιδαιμίας, της υπέρτασης και της κεντρικής παχυσαρκίας δεν άλλαξε τα ευρήματα.
Η ποδηλασία είναι μια από τις προτιμώμενες δραστηριότητες για ασθενείς με διαβήτη, οπότε μπορεί πραγματικά να τους βοηθήσει να επιτύχουν το προτεινόμενο επίπεδο σωματικής δραστηριότητας. Είναι σημαντικό οι συμβουλές για άσκηση να είναι προσαρμοσμένες στο εκάστοτε άτομο και να δίνονται ανάλογα με τα αρχικά επίπεδα φυσικής κατάστασης και τα επίπεδα δραστηριότητας.
Τα άτομα που κάνουν εντελώς καθιστική ζωή και τα λιγότερο γυμνασμένα άτομα θα έχουν το μεγαλύτερο κέρδος από την άσκηση ανεξαρτήτως μορφής. Τους συμβουλεύω να ξεκινήσουν αργά και να προχωρήσουν σταδιακά τόσο με αερόβιες δραστηριότητες όσο και με κάποιες ασκήσεις αντίστασης.
Βιβλιογραφία
Y.-J. Lai, et al. Association between exercise capacity and all-cause mortality in people with type 2 diabetes. EASD 56th Annual Meeting 2020. September 22, 2020
M. Ried-Larsen, et al. Bicycling and all-cause mortality among individuals with diabetes. EASD 56th Annual Meeting 2020. September 24, 2020
