Η αλλεργική ρινίτιδα είναι ένα από τα πιο συχνά νοσήματα: προσβάλλει το 10% – 30% του πληθυσμού. Η Αμερικανική Ακαδημία Αλλεργίας, Άσθματος και Ανοσολογίας και το Αμερικανικό Κολλέγιο Αλλεργίας, Άσθματος και Ανοσολογίας ανανέωσαν τις προηγούμενες οδηγίες του 2008 για την αντιμετώπιση της αλλεργικής και μη αλλεργικής ρινίτιδας.
Τα κύρια σημεία
Η συμφόρηση, η ρινόρροια, το φτέρνισμα και ο κνησμός είναι τυπικά της αλλεργικής ρινίτιδας, ενώ η συμφόρηση και η οπισθορινική έκκριση με απουσία κνησμού είναι τυπικά της μη αλλεργικής ρινίτιδας. Η συμφόρηση και η ανοσμία είναι συνηθισμένα στη χρόνια παραρρινοκολπίτιδα (ιγμορίτιδα) με ρινικούς πολύποδες.
Τα ρινικά κορτικοστεροειδή και τα ρινικά αντιισταμινικά είναι τα πιο αποτελεσματικά φάρμακα για ασθενείς με αλλεργική και μη αλλεργική ρινίτιδα.
Όταν η ρινίτιδα δεν ελέγχεται ούτε από ρινικά κορτικοστεροειδή ούτε από ρινικά αντιισταμινικά μόνο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένας συνδυασμός αυτών των δύο, αλλά δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι η προσθήκη ενός από του στόματος φαρμάκου σε ένα ρινικό σπρέι μπορεί να βοηθήσει.
Τα ρινικά κορτικοστεροειδή αρχίζουν να λειτουργούν σε 2 ώρες, αλλά μπορεί να χρειαστούν μέχρι και 2 εβδομάδες για να επιτευχθούν τα μέγιστα αποτελέσματα, ενώ τα ρινικά αντιισταμινικά προσφέρουν ανακούφιση μέσα σε 15 έως 30 λεπτά.
Το Montelukast πρέπει να χρησιμοποιείται σπάνια στην αλλεργική ρινίτιδα και δεν πρέπει να χρησιμοποιείται στη μη αλλεργική λόγω πιθανών σοβαρών νευροψυχιατρικών παρενεργειών.
Τα ρινικά στεροειδή (εκτός της τριαμσινολόνης) και τα αντιισταμινικά δεύτερης γενιάς είναι ασφαλή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά τα από του στόματος και τα ρινικά αποσυμφορητικά πρέπει να αποφεύγονται λόγω του κινδύνου γαστρόσχισης στο έμβρυο.
Τα αντιισταμινικά πρώτης γενιάς δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται στην αλλεργική ρινίτιδα.
Τα ρινικά αποσυμφορητικά (π.χ. οξυμεταζολίνη) θα πρέπει να περιορίζονται σε βραχυπρόθεσμη χρήση μόνο λόγω του κινδύνου αντιδραστικής (rebound) συμφόρησης, αλλά σε ασθενείς με σοβαρή ανθεκτική συμφόρηση, μπορούν να συνδυαστούν με ρινικά κορτικοστεροειδή για 4 εβδομάδες.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Οι ασθενείς συχνά προτιμούν τα χάπια από τα ρινικά σπρέι, αλλά αυτές οι οδηγίες θεωρούν τα ρινικά φάρμακα ως τις πιο αποτελεσματικές θεραπείες για όλες τις μορφές ρινίτιδας. Για ασθενείς με διαλείπουσα αλλεργική ρινίτιδα, συνιστούν από του στόματος αντιισταμινικά ή ρινικά αντιισταμινικά ως θεραπείες πρώτης γραμμής, ακολουθούμενες από ρινικά κορτικοστεροειδή και στη συνέχεια με συνδυασμό ρινικών κορτικοστεροειδών και ρινικών αντιισταμινικών. Για ασθενείς με επίμονη αλλεργική ρινίτιδα, τα ρινικά κορτικοστεροειδή πρέπει να είναι θεραπεία πρώτης γραμμής, ακολουθούμενα από συνδυασμό ρινικών κορτικοστερειδών και αντιισταμινικών. Για ασθενείς με μη αλλεργική ρινίτιδα, τα ρινικά αντιισταμινικά είναι θεραπεία πρώτης γραμμής, με προσθήκη ρινικών κορτικοστεροειδών στην περίπτωση που δεν ελέγχονται τα συμπτώματα. Όταν η ρινόρροια είναι το κύριο σύμπτωμα, σκεφτείτε το ρινικό ιπρατρόπιο.
Βιβλιογραφία
Dykewicz MS et al. Rhinitis 2020: A practice parameter update. J Allergy Clin Immunol 2020 Oct; 146:721.
