Μια συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση 7 μελετών διαπίστωσε ότι η διαλειμματική νηστεία προκάλεσε μεγαλύτερη μείωση του σωματικού βάρους σε σύγκριση με την κανονική διατροφή, αλλά δεν συσχετίστηκε με οποιαδήποτε μεγαλύτερη μείωση των επιπέδων γλυκοζυλιωμένης αιμοσφιαρίνης (HbA1c).
Η διαλειμματική νηστεία μπορεί να είναι μια καλή εναλλακτική μέθοδος για μείωση του βάρους σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2, σύμφωνα με συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση.
Στη μετα-ανάλυση περιλήφθηκαν παρεμβατικές μελέτες για ενήλικες με διαβήτη τύπου 2 που συνέκριναν οποιαδήποτε μέθοδο διαλειμματικής νηστείας με μια κλασσική δίαιτα που αποτελείται είτε από υγιεινές διατροφικές συστάσεις με μειωμένες θερμίδες ή φυσιολογική πρόσληψη θερμίδων.
Οι μέθοδοι διαλειμματικής νηστείας περιελάμβαναν
- 24ωρη πλήρη νηστεία,
- διαλειμματική περιορισμένη πρόσληψη ενέργειας (25% της συνολικής πρόσληψης θερμίδων) ή
- χρονικά περιορισμένη σίτιση (η σίτιση επιτρέπεται μόνο για ένα παράθυρο τεσσάρων έως οκτώ ωρών ημερησίως, με 16 – 20 ώρες νηστείας).
Εξετάστηκε η επίδραση της νηστείας σε σχέση με την κανονική δίαιτα σε δύο κύρια αποτελέσματα:
- τη μείωση του βάρους (μέση αλλαγή στο σωματικό βάρος) και
- τη μείωση της γλυκόζης (μέση αλλαγή στην HbA1c).
Επτά μελέτες με συνολικά 338 συμμετέχοντες (μέση ηλικία 56,3 έτη · μέσος δείκτης μάζας σώματος [ΔΜΣ] 35,65 kg / m2 · μέση αρχική HbA1c 8,8%) περιλαμβάνονται στην ανάλυση. Σε σύγκριση με την κανονική διατροφή, η διαλειμματική νηστεία προκάλεσε σημαντικά μεγαλύτερη μείωση του σωματικού βάρους (διαφορά −1,89 kg, 95% CI, −2,91 έως −0,86 kg), χωρίς σημαντική ετερογένεια μεταξύ των μελετών. Σε αναλύσεις ευαισθησίας, η πρόσθετη απώλεια βάρους που προκλήθηκε από τη νηστεία ήταν μεγαλύτερη σε μελέτες με πληθυσμούς με ΔΜΣ μεγαλύτερο από 36 kg / m2 (διαφορά, .23,24 kg, 95% CI, −5,72 έως .11,15 kg) και σε μελέτες με διάρκεια τέσσερις μήνες ή λιγότερο (διαφορά, .73,73 kg, 95% CI, − 7,11 έως .30,36 kg). Ωστόσο, σε σύγκριση με τη συνήθη διατροφή, η διαλειμματική νηστεία δεν συσχετίστηκε με περαιτέρω μείωση των επιπέδων HbA1c (διαφορά, −0,11%, 95% CI, −0,38% έως 0,17%).
Συμπερασματικά, δεδομένων των ιστορικών προκλήσεων των μη φαρμακολογικών προσεγγίσεων στον διαβήτη τύπου 2, τα αποτελέσματα αυτά υποστηρίζουν τη διαλειμματική νηστεία ως μια μη κατώτερη εναλλακτική στρατηγική για την απώλεια βάρους. Η ανάλυση αυτή καταδεικνύει το θεραπευτικό δυναμικό της διαλειμματικής νηστείας ως στρατηγικής μείωσης βάρους στον διαβήτη τύπου 2 και υπογραμμίζει την ανάγκη για περαιτέρω έρευνα σε αυτόν τον τομέα.
Προσοχή θα πρέπει να δοθεί στα άτομα που παίρνουν θεραπεία με ινσουλίνη ή με σουλφονυλουρίες, διότι η επί μακρόν αποχή από τα φαγητό μπορεί να οδηγήσει σε υπογλυκαιμίες. Θα πρέπει οπωσδήποτε να συμβουλευτούν το γιατρό τους πριν αρχίσουν αυτή τη δίαιτα.
Βιβλιογραφία
Emily Borgundvaag, Jessica Mak, Caroline K Kramer. Metabolic Impact of Intermittent Fasting in Patients With Type 2 Diabetes Mellitus: A Systematic Review and Meta-analysis of Interventional Studies. The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism, , dgaa926, https://doi.org/10.1210/clinem/dgaa926
