Η πυουρία είναι λιγότερο ευαίσθητη ως δείκτης για ουρολοίμωξη σε δείγματα ούρων με αυξημένη συγκέντρωση.
Η λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος σε μικρά παιδιά μπορεί να εμφανιστεί με μη ειδικά συμπτώματα και η διάγνωση μπορεί να είναι δύσκολη. Για τη διάγνωση και την έναρξη θεραπείας συνήθως στηριζόμαστε στη γενική ούρων, συγκεκριμένα στην ύπαρξη των λευκών αιμοσφαιρίων (πυοσφαιρίων), αλλά αυτή η προσπάθεια συχνά παρεμποδίζεται από τα σχετικά αραιά ούρα των βρεφών. Αυτή η αναδρομική μελέτη εξέτασε τον αντίκτυπο τριών διαφορετικών συγκεντρώσεων ούρων (ειδικό βάρος μικρότερο από 1,011, μεταξύ 1,011-1,020 και μεγαλύτερο από 1,020) στην ικανότητα της γενικής ούρων να προβλέψει ουρολοίμωξη σε παιδιά <24 μηνών.
Στην ανάλυση συμπεριλήφθηκαν περισσότερα από 24.000 παιδιά με γενική ούρων και καλλιέργεια ούρων που συλλέχθηκαν με καθετηριασμό σε τμήμα επειγόντων περιστατικών για μια περίοδο 5 ετών. Οι ερευνητές εξέτασαν την πυουρία (λευκά αιμοσφαίρια κατά οπτικό πεδίο και την παρουσία λευκοκυτταρικής εστεράσης). Το 8,3% των καλλιεργειών ήταν θετικό.
Τα βασικά ευρήματα περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:
Ο μικροοργανισμός Escherichia coli (κολοβακτηρίδιο) ήταν το αίτιο στο 88,7% των ουρολοιμώξεων.
Οι καλλιέργειες που πραγματοποιήθηκαν σε δείγματα ούρων με υψηλότερο ειδικό βάρος (> 1,020) είχαν χαμηλότερη ευαισθησία και ειδικότητα για αριθμό πυοσφαιρίων ≥5 και ≥10 κατά οπτικό πεδίο για την ανίχνευση θετικής καλλιέργειας.
Ο λόγος πιθανότητας για θετική καλλιέργεια αυξήθηκε με θετική τη λευκοκυτταική εστεράση για δείγματα με υψηλότερο ειδικό βάρος.
Η λευκοκυτταρική εστεράση είχε καλύτερη απόδοση από την πυουρία σε αριθμό πυοσφαιρίων άνω των 5 κατά οπτικό πεδίο σε όλες τις συγκεντρώσεις ούρων.
Ο αριθμός πυοσφαιρίων κατά οπτικό πεδίο για διαφορετικές συγκεντρώσεις ούρων που έδινε τη βέλτιστη πιθανότητα για ουρολοίμωξη ήταν: 3 WBC για Ε.Β. <1,011. 6 WBC για Ε.Β. 1.011–12020 8 WBC για Ε.Β. > 1,020.
Τα πιο συμπυκνωμένα δείγματα (ειδικό βάρος > 1,020) είχαν μικρότερη πιθανότητα θετικότητας (3,5%) από εκείνα με ειδικό βάρος <1,020.
Το συμπέρασμα της μελέτης είναι ότι η συγκέντρωση των ούρων πρέπει να λαμβάνεται υπόψη κατά την αξιολόγηση των δειγμάτων για πιθανή ουρολοίμωξη. Για τα πιο πυκνά δείγματα, ο πιο συχνά χρησιμοποιούμενος προγνωστικός παράγοντας λοίμωξης, ο αριθμός πυοσφαιρίων κατά οπτικό πεδίο, ήταν λιγότερο αξιόπιστος. Η παρουσία λευκοκυτταρικής εστεράσης ωστόσο, συσχετίστηκε με ουρολοίμωξη, σε όλες τις συγκεντρώσεις ούρων.
Βιβλιογραφία
Nadeem S et al. Pyuria and urine concentration for identifying urinary tract infection in young children. Pediatrics 2021 Feb; 147:e2020014068.
