Ορισμένες παραλλαγές του SARS-CoV-2 μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο την αποτελεσματικότητα των παθητικών ή ενεργητικών εξουδετερωτικών αντισωμάτων, αποτρέποντας τον έλεγχο της πανδημίας COVID-19.
Παρά την αξιοσημείωτη αποτελεσματικότητα των εμβολίων φορέα και mRNA κατά της πρωτεΐνης ακίδας SARS-CoV-2, η εμφάνιση των παραλλαγών B.1.1.7 (UK), B.1.351 (Νότια Αφρική) και P.1 ( Η Βραζιλία) έθεσε υπό αμφισβήτηση την αντοχή στο χρόνο των υπαρχόντων εμβολίων καθώς και τις παθητικές θεραπείες με αντισώματα. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα σύστημα φορέα ιού της φυσαλιδώδους στοματίτιδας για να δημιουργήσουν σωματίδια με πρωτεΐνες S άγριου τύπου και παραλλαγής SARS-CoV-2. Στη συνέχεια εξέτασαν την αποτελεσματικότητα έναντι της εισόδου στα κύτταρα αυτών των ιογενών σωματιδίων (σε ανθρώπινες κυτταρικές σειρές) μορίων αναστολέα εισόδου, θεραπευτικών αντισωμάτων και πλάσματος αναρρωσάντων από COVID-19 και BNT162b (Pfizer-BioNTech) εμβολιασθέντων.
Το μονοκλωνικό αντίσωμα imdevimab εμπόδισε την είσοδο όλων των ιογενών παραλλαγών, ενώ το casirivimab ήταν αποτελεσματικό έναντι του B.1.1.7 και μερικώς αποτελεσματικό έναντι των B.1.351 και P.1. Οι παραλλαγές B.1.351 και P.1 ήταν εντελώς ανθεκτικές στο bamlanivimab. Το Β.1.1.7 αποκλείστηκε από όλα τα αντισώματα. Το αναρρωτικό πλάσμα από ασθενείς με COVID-19 εμφάνισε εξουδετερωτική δραστικότητα έναντι του B.1.1.7, αλλά λιγότερο έναντι των B.1.351 και P.1. Η συντριπτική πλειονότητα των δειγμάτων πλάσματος από εμβολιασμένα άτομα παρουσίασε επίσης περιορισμένη δραστηριότητα εξουδετέρωσης έναντι των Β.1.351 και Ρ.1, αν και όλοι οι οροί ανέστειλαν εντελώς την είσοδο SARS-CoV-2 άγριου τύπου.
Αν και είναι δύσκολο να δημιουργηθούν κλινικές και επιδημιολογικές προβλέψεις από μια μελέτη που χρησιμοποιεί τεχνητά σχεδιασμένα συστήματα ιικών φορέων, αυτά τα αποτελέσματα φωτίζουν την πιθανώς ψευδή αίσθηση ασφάλειας που δημιουργείται από τα τρέχοντα εμβόλια SARS-CoV-2. Ακριβώς όπως τα βακτηριακά παθογόνα μπορούν να αναπτύξουν αντιμικροβιακή αντοχή που απαιτεί συνεχή εξέλιξη των φαρμάκων για να συμβαδίζει, και η δυναμική της γρίπης απαιτεί τροποποιήσεις του εμβολίου κάθε χρόνο, η πανδημία COVID-19 πιθανότατα θα απαιτήσει επίσης συνεχή ανάπτυξη εμβολίων (ίσως καθιστώντας αναγκαία μια πολυδύναμη προσέγγιση). Τα προληπτικά μέτρα και η θεραπευτική αγωγή παραμένουν επίσης απαραίτητα καθώς αυτά τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι το COVID-19 μπορεί να μην εξαφανιστεί σύντομα.
Βιβλιογραφία
Hoffmann M et al. SARS-CoV-2 variants B.1.351 and P.1 escape from neutralizing antibodies. Cell 2021 Mar 20
