Το ένα τρίτο των ασθενών με άνοια σε γηροκομεία των ΗΠΑ λαμβάνουν αντιπηκτική αγωγή.
Το όφελος της μακροχρόνιας αντιπηκτικής αγωγής για την πρόληψη των εγκεφαλικών επεισοδίων είναι υπό αμφισβήτηση στους ηλικιωμένους που έχουν κολπική μαρμαρυγή (AF) και προχωρημένη άνοια. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν σημαντικά μειωμένο προσδόκιμο ζωής.
Σε μια πρόσφατη μελέτη χρησιμοποιήθηκαν τα δεδομένα του US Medicare για να εντοπιστεί η λήψη αντιπηκτικής θεραπείας σε 15.000 κατοίκους γηροκομείων (μέση ηλικία 88 έτη, 68% γυναίκες) με προχωρημένη άνοια και κολπική μαρμαρυγή που είχαν μέτριο κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου (βαθμολογία CHA2DS2-VASc ≥2) και ο οποίοι είχαν πεθάνει μεταξύ 2014 και 2017.
Το ένα τρίτο των ασθενών είχε λάβει αντιπηκτικά κατά τους τελευταίους 6 μήνες της ζωής τους. Μετά την προσαρμογή για πολλαπλές μεταβλητές, η βαθμολογία CHA2DS2-VASc> 7, η βαθμολογία ATRIA> 7 (υψηλός κίνδυνος αιμορραγίας), η διάρκεια παραμονής στο γηροκομείο ≥ 1 έτος, η έλλιψη ασφάλισης, η απώλεια βάρους, τα έλκη κατακλίσεως και η δυσκολία στην κατάποση συσχετίστηκαν με μεγαλύτερες πιθανότητες λήψης αντιπηκτικής θεραπείας. Αντίθετα, η μεγαλύτερη ηλικία, το γυναικείο φύλο, η χρήση περιοριστικών μέτρων και η εγγραφή στη φροντίδα του γηροκομείου συσχετίστηκαν με λιγότερες πιθανότητες αντιπηκτικής χρήσης.
Σε αυτή τη μελέτη, το ένα τρίτο των κατοίκων γηροκομείων με προχωρημένη άνοια και κολπική μαρμαρυγή, πολλοί από τους οποίους είχαν μόνο μέτρια υπερβολικό κίνδυνο για εγκεφαλικό επεισόδιο, συνέχισαν να λαμβάνουν αντιπηκτικά. Επιπλέον, τόσο οι ασθενείς που έπαιρναν αντιπηκτικά όσο και και αυτοί που δεν έπαιρναν, είχαν χαρακτηριστικά που σχετίζονται με αυξημένη βραχυπρόθεσμη θνησιμότητα, υποδηλώνοντας ότι πολλές αποφάσεις για την αντιπηκτική θεραπεία (ή όχι) ήταν αυθαίρετες.
Αυτά τα ευρήματα εγείρουν το σημαντικό ζήτημα της διακοπής της εκάστοτε θεραπείας όταν δεν χρειάζεται άλλο, πράγμα που δεν συμβαίνει συχνά δυστυχώς. Παρόλο που υπάρχουν οδηγίες για την έναρξη αντιπηκτικών στην κολπική μαρμαρυγή, δεν υπάρχουν οδηγίες για τη διακοπή τους. Για άτομα με προχωρημένη άνοια και κολπική μαρμαρυγή που παίρνουν αντιπηκτικά, οι κλινικοί γιατροί θα πρέπει να εξετάσουν το μειωμένο όφελος από την αντιπηκτική θεραπεία, τον συνεχιζόμενο κίνδυνο βλάβης (αιμορραγία) και την άπψη του ασθενούς ή του συμπαραστάτη σχετικά με τα πλεονεκτήματα της κατάργησης της αντιπηκτικής θεραπείας.
Βιβλιογραφία
Ouellet GM et al. Anticoagulant use for atrial fibrillation among persons with advanced dementia at the end of life. JAMA Intern Med 2021 May 10.
Parks AL and Covinsky KE. Anticoagulation at the end of life: Time for a rational framework. JAMA Intern Med 2021 May 10.
