Οι οδηγίες του 2021 του Αμερικανικού Διαβητολογικού Συλλόγου (ADA) περιλαμβάνουν τώρα τα νέα δεδομένα σχετικά με την teplizumab τους αναστολείς μεταφορέων νατρίου-γλυκόζης (SGLT-2), καθώς και τις επιδράσεις της δαπαγλιφλοζίνης και της φινερενόνης σε ασθενείς με χρόνια νεφρική νόσο. Στις 16 Ιουνίου, ο ADA ανακοίνωσε τις ακόλουθες αλλαγές στις συστάσεις της, οι οποίες προήλθαν από πρόσφατα δημοσιευμένη έρευνα και είναι διαθέσιμες στο Διαδίκτυο στο Diabetes Care ως σχολιασμοί στο έγγραφο:
Η Ενότητα 2, Ταξινόμηση και Διάγνωση του Διαβήτη, αναθεωρήθηκε για να συμπεριλάβει τα στοιχεία από μια μελέτη σχετικά με ένα αντι-CD3 αντίσωμα, την teplizumab, σε συγγενείς ατόμων με διαβήτη τύπου 1. Το 2019 διαπιστώθηκε με το φάρμακο καθυστέρηση της εμφανούς ανάπτυξης διαβήτη σε συγγενείς με αυξημένο κίνδυνο, όπως διαπιστώθηκε επίσης με την παράταση της μελέτης το 2021. Με βάση αυτά τα δεδομένα, το φάρμακο υποβλήθηκε στον FDA για ένδειξη καθυστέρησης ή πρόληψης του διαβήτη τύπου 1 σε άτομα με αυξημένο κίνδυνο. Ούτε αυτό το φάρμακο ούτε άλλα αυτής της κατηγορίας είναι προς το παρόν διαθέσιμα για κλινική χρήση.
Η Ενότητα 10, Καρδιαγγειακή Νόσος και Διαχείριση Κινδύνου, αναθεωρήθηκε για να περιλαμβάνει στοιχεία από μελέτες αναστολέων μεταφορέα νατρίου-γλυκόζης-2 (SGLT-2), συμπεριλαμβανομένης της Αξιολόγησης της αποτελεσματικότητας και της ασφάλειας των καρδιαγγειακών αποτελεσμάτων της Ερτουγλιφλοζίνης (VERTIS CV), Επίδραση της Σοταγλιφλοζίνης στα Καρδιαγγειακά και Νεφρικά Συμβάντα Ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 και μέτρια νεφρική ανεπάρκεια που διατρέχουν καρδιαγγειακό κίνδυνο (SCORED), μελέτη αποτελέσματος εμπαγλιφλοζίνης σε ασθενείς με χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια και μειωμένο κλάσμα εξώθησης (EMPEROR-Reduced) και επίδραση της σοταγλιφλοζίνης σε καρδιαγγειακά συμβάντα σε ασθενείς με τύπο 2 Διαβήτης μετά την επιδείνωση της καρδιακής ανεπάρκειας (SOLOIST-WHF). Οι προσθήκες που έγιναν δεν άλλαξαν την υπάρχουσα σύσταση για τη χρήση αναστολέων SGLT-2 σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 και εγκατεστημένη καρδιακή ανεπάρκεια με μειωμένο κλάσμα εξώθησης. Αυτές οι ενημερώσεις εξετάστηκαν και εγκρίθηκαν από το American College of Cardiology, το οποίο υποστηρίζει αυτήν την ενότητα.
Η Ενότητα 11, Μικροαγγειακές επιπλοκές και φροντίδα ποδιών, τροποποιήθηκε για να συμπεριλάβει νέα στοιχεία από δύο μελέτες φαρμάκων που αφορούν ασθενείς με χρόνια νεφρική νόσο, τη μελέτη Dapagliflozin σε ασθενείς με χρόνια νεφρική νόσο (DAPA-CKD) και τη Finerenone στη μείωση της νεφρικής ανεπάρκειας και Δοκιμή εξέλιξης της νόσου στη διαβητική νεφρική νόσο (FIDELIO-DKD). Το 2020, η προηγούμενη μελέτη διαπίστωσε ότι σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο, η δαπαγλιφλοζίνη είχε λόγο κινδύνου 0,56 (95% CI, 0,45 έως 0,68, P <0,001) για το πρωταρχικό αποτέλεσμα τουλάχιστον 50% παρατεταμένης πτώσης στον εκτιμώμενο ρυθμό σπειραματικής διήθησης ή στη νεφρική νόσο τελικού σταδίου ή θάνατο από καρδιαγγειακά ή νεφρικά αίτια. Επίσης, το 2020, η τελευταία μελέτη διαπίστωσε ότι η φινερενόνη, ένας νέος ανταγωνιστής του υποδοχέα αλδοστερόνης, κατέδειξε σημαντική μείωση της εξέλιξης της χρόνιας νεφρικής νόσου και των καρδιαγγειακών συμβάντων σε ασθενείς με προχωρημένη διαβητική νεφρική νόσο.
Βιβλιογραφία
https://care.diabetesjournals.org/content/44/Supplement_1
