Η κακή ποιότητα ύπνου και η μεταγενέστερη ώρα του ύπνου συνδέονται με μια πιο έντονη μεταγευματική γλυκαιμική απόκριση στο πρωινό του επόμενου πρωινού, σύμφωνα με ανάλυση που δημοσιεύτηκε στο Diabetologia.
Ενώ υπήρξαν πολλές μεγάλες προοπτικές μελέτες που επικεντρώθηκαν στη σχέση μεταξύ αυτοαναφερόμενου ύπνου, ασθένειας και ευεξίας, αντικειμενικά δεδομένα για τον ύπνο και τον μεταγευματικό μεταβολισμό της γλυκόζης προέρχονται συνήθως από μικρές μελέτες που πραγματοποιήθηκαν σε αυστηρά ελεγχόμενα περιβάλλοντα και σε συγκεκριμένες υποομάδες πληθυσμού. όπως εκείνοι που υποφέρουν από διαταραχές ύπνου λόγω εγκυμοσύνης, άπνοιας ύπνου, κατάθλιψης, παχυσαρκίας ή διαβήτη. Εξαιτίας αυτού, υπάρχει ανάγκη για περισσότερες ενδείξεις για τις επιπτώσεις του ύπνου στον μεταβολισμό της γλυκόζης σε υγιή άτομα.
Ο Franks και οι συνεργάτες του ανέλυσαν δεδομένα από 953 υγιείς ενήλικες (41% δίδυμοι) από το Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες που συμμετείχαν στη μελέτη διατροφικής παρέμβασης PREDICT μεταξύ Ιουνίου 2018 και Μαΐου 2019. Πάνω από 2 εβδομάδες στην κλινική και στο σπίτι, οι συμμετέχοντες κατανάλωναν οκτώ τυποποιημένα γεύματα διαφορετικής διατροφικής σύνθεσης με τυχαιοποιημένη σειρά: γεύμα πρόκλησης μεταβολισμού, μέτρια λιπαρά και υδατάνθρακες, υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά 35 γρ., υψηλοί υδατάνθρακες με χαμηλά λιπαρά και πρωτεΐνες, δοκιμασία ανοχής γλυκόζης 75 g από το στόμα, που αποτελείται μόνο από υδατάνθρακες, υψηλή περιεκτικότητα σε ίνες, υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά 40 γρ., και υψηλή πρωτεΐνη. Ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να καταναλώνουν μόνο το τυποποιημένο πρωινό τους εντός 10 λεπτών μετά από τουλάχιστον 8 ώρες νηστείας. Η ακτιγραφία χρησιμοποιήθηκε για την αξιολόγηση της διάρκειας του ύπνου, της αποτελεσματικότητας και του χρόνου και χρησιμοποιήθηκαν συνεχείς μετρητές γλυκόζης για τη μέτρηση της γλυκαιμικής διακύμανσης σε 8.000 γεύματα.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι οι μεταβλητές του ύπνου συσχετίζονται σημαντικά με τη μεταγευματική γλυκαιμική απόκριση για επίπεδο μεταξύ και εντός του ατόμου, όπως μετράται από την αυξητική περιοχή 2 ωρών κάτω από την καμπύλη. Η περίοδος ύπνου αλληλεπιδρά με τον τύπο γεύματος, με μικρότερη επίδραση του κακού ύπνου στα μεταγευματικά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα όταν καταναλώνονταν πρωινά με υψηλή περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες (P για αλληλεπίδραση = 0,02) και πρωινά με πολλά λιπαρά (P για αλληλεπίδραση = 0,03) σε σύγκριση με μια αναφορά 75 g OGTT.
Οι ερευνητές παρατήρησαν παρόμοια αλληλεπίδραση για την περίοδο ύπνου εντός του ίδιου ατόμου, με μικρότερες επιδράσεις στη μεταγευματική γλυκόζη μετά από πρωινό πλούσιο σε υδατάνθρακες (P για αλληλεπίδραση = 0,001) και πρωινό με πολλά λιπαρά (P για αλληλεπίδραση = 0,02).
Η αποτελεσματικότητα ύπνου εντός και μεταξύ των ατόμων συσχετίστηκε με χαμηλότερα μεταγευματικά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα ανεξάρτητα από τον τύπο γεύματος (P < 0,03 και για τα δύο). Ένα μεταγενέστερο μέσο ύπνου, που ορίστηκε ως η χρονική απόκλιση από τα μεσάνυχτα, συσχετίστηκε με υψηλότερη μεταγευματική γλυκόζη τόσο για συγκρίσεις μεταξύ ατόμου όσο και για συγκρίσεις μεταξύ ατόμων (P = 0,035 και P = 0,051, αντίστοιχα).
Ενώ ο ύπνος αναγνωρίζεται γενικά ως ένας από τους πυλώνες της καλής υγείας, τα δεδομένα που αναφέρονται εδώ υποδηλώνουν ότι οι συστάσεις ύπνου δε μπορεί να είναι ίδιες για όλους, ιδιαίτερα στο πλαίσιο του μεταγευματικού γλυκαιμικού ελέγχου, ένα βασικό συστατικό της πρόληψης του διαβήτη. Με την ανάλυση των επιπτώσεων τόσο μεταξύ ατόμου όσο και εντός του ατόμου, αυτή η μελέτη παρέχει μοναδικές και ισχυρές γνώσεις σχετικά με τις επιπτώσεις του ύπνου σε επίπεδο πληθυσμού και σε επίπεδο ανθρώπου στη μεταβολική υγεία.
Συγκεκριμένα, τα δεδομένα αυτά υποδηλώνουν ότι η διάρκεια του ύπνου, η αποτελεσματικότητα και το μεσαίο σημείο είναι σημαντικοί καθοριστικοί παράγοντες του μεταγευματικού γλυκαιμικού ελέγχου σε επίπεδο πληθυσμού, ενώ δείχνουν ότι για να βελτιστοποιηθούν οι συστάσεις ύπνου είναι πιθανό να είναι απαραίτητο να προσαρμοστούν στο εκάστοτε άτομο.
Βιβλιογραφία
Tsereteli N, et al. Diabetologia. 2021;doi:10.1007/s00125-021-05608-y.
