Μια συγκεντρωτική ανάλυση δύο μεγάλων μελετών GLP-1 αναλόγων διαπίστωσε ότι τόσο η σεμαγλουτίδη όσο και η λιραγλουτίδη επιβράδυναν την έκπτωση της νεφρικής λειτουργίας, με τη σεμαγλουτίδη να φαίνεται να έχει τη μεγαλύτερη επίδραση.
Οι ερευνητές συγκέντρωσαν δεδομένα από δύο μελέτες, τη SUSTAIN 6 (n=3.297) και τη LEADER (n=9.340), που συνέκριναν τη σεμαγλουτίδη μία φορά την εβδομάδα και τη λιραγλουτίδη μία φορά την ημέρα, αντίστοιχα, με εικονικό φάρμακο, για να αξιολογήσουν τις αλλαγές στη λευκωματουρία, την ετήσια αλλαγή του εκτιμώμενου ρυθμού σπειραματικής διήθησης (eGFR), τον χρόνο έως τις επίμονες αναλογικές μειώσεις του eGFR κατά 40% και 50% από την αρχική τιμή και ένα σύνθετο τελικό σημείο χρόνου από την τυχαιοποίηση έως την πρώτη εμφάνιση νεφρικής ανεπάρκειας/θανάτου ή αναλογική μείωση του eGFR. Ο χρηματοδότης της μελέτης, Novo Nordisk A/S, συμμετείχε στο σχεδιασμό της μελέτης και στη διαχείριση, ανάλυση και ερμηνεία των δεδομένων, και τρεις από τους 13 συγγραφείς της μελέτης είναι υπάλληλοι της Novo Nordisk A/S. Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στις 14 Δεκεμβρίου στο περιοδικό Circulation.
Η διάμεση διάρκεια παρακολούθησης ήταν 2,1 και 3,8 έτη για τη SUSTAIN 6 και τη LEADER, αντίστοιχα. Στη συγκεντρωτική ανάλυση, η σεμαγλουτίδη και η λιραγλουτίδη μείωσαν τη λευκωματουρία από την έναρξη έως τη διετία μετά την τυχαιοποίηση κατά 24% έναντι του εικονικού φαρμάκου (95% CI, 20% έως 27%, P<0,001). Σημαντικές μειώσεις παρατηρήθηκαν επίσης σε αναλύσεις δεδομένων κατά τη διάρκεια των μελετών (P<0,001 για όλες τις συγκρίσεις), με τη μεγαλύτερη για τη σεμαγλουτίδη, 1,0 mg, στο 33% (95% CI, 24% έως 40%, P<0,001) σε δύο χρόνια .
Σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο, η σεμαγλουτίδη, 1,0 mg και η λιραγλουτίδη επιβράδυναν τη μείωση του eGFR σημαντικά κατά 0,87 και 0,26 mL/min/1,73 m2 ετησίως (P<0,0001 και P<0,001), αντίστοιχα. Τα αποτελέσματα εμφανίστηκαν ήταν πιο έντονα σε ασθενείς με αρχική τιμή eGFR μικρότερη από 60 mL/min/1,73 m2. Σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο, η σεμαγλουτίδη και η λιραγλουτίδη μείωσαν σημαντικά τον κίνδυνο επίμονων μειώσεων του eGFR κατά 40% και 50% (αναλογίες κινδύνου [HR], 0,86 [95% CI, 0,75 έως 0,99] [P=0,039] και 0,80 έως 6,6% [95]. 0,97] [P=0,023], αντίστοιχα). Παρόμοια αν και όχι στατιστικά σημαντικά αποτελέσματα παρατηρήθηκαν για μειώσεις eGFR κατά 30% και 57%.
Η μελέτη ήταν μια διερευνητική ανάλυση και οι δύο μελέτες δεν είχαν αρχικά τη δυνατότητα να αξιολογήσουν τα νεφρικά αποτελέσματα, περιελάμβαναν ασθενείς με σχετικά χαμηλό νεφρικό κίνδυνο κατά την έναρξη και δεν έλαβαν υπόψη τα τελικά συμβάντα όπως ο καρδιαγγειακός θάνατος.
Ωστόσο, το μεγαλύτερο μέγεθος της επίδρασης της σεμαγλουτίδης, 1,0 mg, τόσο στη λευκωματουρία όσο και στην eGFR σε σύγκριση με τη σεμαγλουτίδη, 0,5 mg και τη λιραγλουτίδη υποδηλώνει ότι μπορεί να έχει σημαντικό ρόλο στην προστασία της νεφρικής λειτουργίας στο διαβήτη.
Αυτό μπορεί να είναι ιδιαίτερα σημαντικό σε άτομα με ήδη εγκατεστημένη διαβητική νεφροπάθεια. Αν και αυτές οι post hoc αναλύσεις των δευτερογενών αποτελεσμάτων είναι ελπιδοφόρες, μια ειδική, επαρκώς ισχυρή μελέτη με στόχο την αξιολόγηση των επιδράσεων της σεμαγλουτίδης/λιραγλουτίδης στα νεφρικά αποτελέσματα σε άτομα με διαβήτη και νεφρική νόσο είναι απαραίτητη και βρίσκεται σε εξέλιξη.
Βιβλιογραφία
Ahmed M. Shaman, et al. Effect of the Glucagon-like Peptide-1 Receptor Agonists Semaglutide and Liraglutide on Kidney Outcomes in Patients With Type 2 Diabetes: a Pooled Analysis of SUSTAIN 6 and LEADER Trials. Originally published 14 Dec 2021. https://doi.org/10.1161/CIRCULATIONAHA.121.055459. Circulation. 2021;0
Marso SP, et al. Semaglutide and Cardiovascular Outcomes in Patients with Type 2 Diabetes. N Engl J Med. 2016;375:1834-1844. 7.
Marso SP, et al. Liraglutide and Cardiovascular Outcomes in Type 2 Diabetes. N Engl J Med. 2016;375:311-322.
