Οι παρεμβάσεις που προάγουν τη σωματική δραστηριότητα θα μπορούσαν να βελτιώσουν τα συμπτώματα και την ποιότητα ζωής των ατόμων με άσθμα, αν και αυτές οι παρεμβάσεις μπορεί να είναι δύσκολο να εφαρμοστούν, σύμφωνα με μια ανασκόπηση που δημοσιεύτηκε στο Journal of Health Psychology.
Η τακτική σωματική δραστηριότητα σχετίζεται με βελτίωση της λειτουργίας των πνευμόνων, του ελέγχου της νόσου, της κατάστασης της υγείας και μείωση της χρήσης υπηρεσιών υγειονομικής περίθαλψη.
Παρόλα αυτά, τα άτομα με άσθμα συνήθως έχουν λιγότερη σωματική δραστηριότητα και είναι πιο καθιστικά από τα άτομα χωρίς άσθμα. Κατά συνέπεια, υπάρχει ανάγκη να αναπτυχθούν παρεμβάσεις που προάγουν τη σωματική δραστηριότητα σ’ αυτό τον πληθυσμό, αλλά καμία ανασκόπηση μέχρι σήμερα δεν έχει εξετάσει την αποτελεσματικότητα αυτών των παρεμβάσεωνκαι τα συστατικά τους.
Η ανασκόπηση
Οι ερευνητές εξέτασαν 25 μελέτες στις οποίες συμμετείχαν 1.840 συμμετέχοντες με διάφορους βαθμούς άσθματος. Οι 21 μοναδικές παρεμβάσεις φυσικής δραστηριότητας που αναφέρθηκαν σε αυτές τις μελέτες περιελάμβαναν κυρίως αερόμπικ, προπόνηση δύναμης ή αντίστασης, γιόγκα και περπάτημα. Χρησιμοποιήθηκαν επίσης διαλειμματική προπόνηση υψηλής έντασης, κυκλική προπόνηση εσωτερικού χώρου και προπόνηση στο νερό.
Κατά κανόνα ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να συμμετάσχουν σε αυτές τις δραστηριότητες δύο ή τρεις φορές την εβδομάδα για 30 έως 60 λεπτά. Οι περισσότερες από αυτές τις παρεμβάσεις πραγματοποιήθηκαν από έναν συνδυασμό υπευθύνων και ασθενών πρόσωπο με πρόσωπο μεμονωμένα και εντός ομάδων.
Δέκα από τις 25 μελέτες που περιελάμβαναν οκτώ μοναδικές παρεμβάσεις έδειξαν σημαντικές βελτιώσεις στα σχετικά αποτελέσματα συμπεριφοράς ή/και υγείας.
Από τις 10 μελέτες που αξιολόγησαν τη σωματική δραστηριότητα ως αποτέλεσμα, τέσσερις βρήκαν σημαντικές θετικές επιδράσεις μεταξύ των ομάδων και τέσσερις βρήκαν σημαντικές θετικές επιδράσεις εντός της ομάδας. Επίσης, οι συμμετέχοντες σε μια μελέτη αύξησαν τον ημερήσιο αριθμό βημάτων κατά περίπου 2.000 βήματα.
Δύο από τις τρεις μελέτες που εξέτασαν την καθιστική συμπεριφορά κατέδειξαν σημαντική μείωση εντός της ομάδας στον χρόνο που αφιερώθηκε σε καθιστική ζωή. Πέντε από τις 16 μελέτες που εξέτασαν την ποιότητα ζωής βρήκαν στοιχεία για μια σημαντική θετική επίδραση εντός της ομάδας και πέντε βρήκαν σημαντικές θετικές επιδράσεις μεταξύ των ομάδων.
Τέσσερις από τις 12 μελέτες που διερευνούσαν τον έλεγχο του άσθματος ανέφεραν σημαντικές θετικές επιδράσεις εντός της ομάδας και δύο ανέφεραν σημαντικές επιδράσεις μεταξύ των ομάδων. Στις 11 μελέτες που περιλαμβάνουν συμπτώματα άσθματος, τέσσερις βρήκαν σημαντικές θετικές επιδράσεις εντός της ομάδας και τέσσερις ανέφεραν μια σημαντική θετική επίδραση μεταξύ των ομάδων.
Τέλος, δύο από τις οκτώ μελέτες που αξιολόγησαν τη χρήση φαρμάκων ως έκβαση βρήκαν στοιχεία εντός της ομάδας για σημαντική μείωση στη χρήση εισπνεομένων φαρμάκων στην ομάδα παρέμβασής της.
Συστάσεις για παρεμβάσεις
Ο καθορισμός ενός συγκεκριμένου και λεπτομερούς σχεδίου για το πότε, πού και πώς να εκτελεστεί μια συμπεριφορά και η παροχή οδηγιών αυξάνει την αυτό-αποτελεσματικότητα και τη σωματική δραστηριότητα, έγραψαν οι ερευνητές, καθώς η χαμηλή αυτοαποτελεσματικότητα και οι αρνητικές πεποιθήσεις για τις ικανότητες είναι σημαντικά εμπόδια.
Οι παρεμβάσεις που στόχευαν στην προώθηση της σωματικής δραστηριότητας σε ενήλικες που διαγνώστηκαν με άσθμα ήταν επιτυχείς και βελτίωσαν την ποιότητα ζωής και τα συμπτώματα άσθματος βραχυπρόθεσμα.
Οι θεράποντες ιατροί μπορεί να είναι ζωτικής σημασίας για την ενθάρρυνση των ασθενών να είναι σωματικά δραστήριοι παρέχοντας πληροφορίες για το πώς μπορούν να το κάνουν με ασφάλεια, καθώς αυτή η υποστήριξη διευκολύνει τη σωματική δραστηριότητα.
Όσον αφορά την ανάπτυξη μελλοντικών παρεμβάσεων, η ενσωμάτωση τεχνικών αλλαγής συμπεριφοράς που προάγουν την αυτορρύθμιση και τα διαρκή κίνητρα, καθώς και η εξέταση των φραγμών που αναφέρονται από τους ασθενείς, θα μπορούσε να βελτιώσει τα αποτελέσματα μακροπρόθεσμα.
Μεγάλη συμβολή στην επιτυχία μπορεί να έχουν και η χρήση ψηφιακών παρεμβάσεων, όπως η τηλεδιάσκεψη και οι ιχνηλάτες φυσικής κατάστασης.
Βιβλιογραφία
Tyson L, et al. J Health Psychol. 2021;doi:10.1177/13591053211059386.
