Η βελτιστοποίηση του φωτισμού των εσωτερικών χώρων ώστε να είναι πιο λαμπερός κατά τη διάρκεια της ημέρας και πιο αμυδρός το βράδυ μπορεί να προσφέρει καρδιομεταβολικά οφέλη, σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Diabetologia.
Σε ευρήματα από μια τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη μελέτη, οι συμμετέχοντες που βρίσκονταν σε εσωτερικό περιβάλλον με έντονο φωτισμό κατά τη διάρκεια της ημέρας και χαμηλό φωτισμό το βράδυ είχαν χαμηλότερα επίπεδα γλυκόζης στο πλάσμα και αυξημένη κατανάλωση ενέργειας σε σύγκριση με έντονο φωτισμό το βράδυ και χαμηλό φωτισμό κατά τη διάρκεια της ημέρας, παρέχοντας έτσι στοιχεία ότι ο εσωτερικός φωτισμός πρέπει να αντιστοιχεί στον φυσικό κύκλο ημέρας-νύχτας.
Τα προδιαβητικά άτομα με αντίσταση στην ινσουλίνη, έχουν διαταραχές της 24ωρης ενέργειας και του μεταβολισμού καθώς και του ημερήσιου κιρκάδιου ρολογιού τους. Αυτές οι διαταραχές μπορεί να συμβάλλουν στην ανάπτυξη διαβήτη. Αυτές μπορεί να οφείλονται – μεταξύ άλλων παραγόντων – σε συνθήκες μη βέλτιστου φωτισμού, καθώς πολλοί άνθρωποι περνούν τον περισσότερο χρόνο τους σε εσωτερικούς χώρους. Η βελτιστοποίηση του φωτισμού μπορεί να είναι σε θέση να επαναφέρει ορισμένες από αυτές τις μεταβολικές διαταραχές.
Ο Schrauwen και οι συνεργάτες του διεξήγαγαν μια τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη διασταυρούμενη μελέτη με 14 ενήλικες ηλικίας 40 έως 75 ετών με αυξημένο σωματικό βάρος που πληρούσαν ένα από τα τέσσερα κριτήρια αντίστασης στην ινσουλίνη. Μόνο συμμετέχοντες με ώρα ύπνου γύρω στις 11 μ.μ. και διάρκεια ύπνου 7 έως 9 ωρών περιλήφθηκαν στη μελέτη. Οι συμμετέχοντες έμειναν σε έναν αναπνευστικό θάλαμο για δύο ξεχωριστές περιόδους 40 ωρών που ξεκινούσαν στις 6 μ.μ. την 1η ημέρα και τελείωνε το μεσημέρι της 3ης ημέρας. Σε μία από τις συνεδρίες, οι συμμετέχοντες εκτέθηκαν σε έντονο φωτισμό κατά τη διάρκεια της ημέρας από τις 8 π.μ. έως τις 6 μ.μ. και χαμηλά φώτα το βράδυ από τις 6 μ.μ. έως τις 11 μ.μ. Στην άλλη συνεδρία, που διαχωρίστηκε από μια έκπλυση τουλάχιστον 4 ημερών, οι συμμετέχοντες βρίσκονταν σε περιβάλλον με χαμηλό φωτισμό από τις 8 π.μ. έως τις 6 μ.μ. και έντονα φώτα από τις 6 μ.μ. έως τις 11 μ.μ. Οι εθελοντές φορούσαν ένα ακτίγραφο για να μετρήσουν τα προφίλ ύπνου πριν και κατά τη διάρκεια της μελέτης. Η κατανάλωση ενέργειας, ο μεταβολικός ρυθμός ύπνου και η οξείδωση του υποστρώματος υπολογίστηκαν με βάση την κατανάλωση οξυγόνου και την παραγωγή διοξειδίου του άνθρακα. Χρησιμοποιήθηκαν ασύρματοι αισθητήρες για τη μέτρηση της θερμοκρασίας του δέρματος. Δείγματα αίματος νηστείας συλλέχθηκαν στις 7:45 π.μ. τις ημέρες 2 και 3 και στις 5:45 μ.μ. την ημέρα 2, και μεταγευματικά δείγματα αίματος λαμβάνονταν κάθε 30 λεπτά για 4 ώρες μετά το πρωινό κάθε μέρα και το δείπνο την ημέρα 2.
Χαμηλότερη γλυκόζη με έντονο φωτισμό κατά τη διάρκεια της ημέρας
Δεν υπήρξαν αλλαγές στην εγγύς θερμοκρασία του δέρματος μεταξύ των δύο καταστάσεων, αλλά η θερμοκρασία του απομακρυσμένου δέρματος ήταν χαμηλότερη στις 6 μ.μ. για το μοτίβο έντονου φωτισμού κατά τη διάρκεια της ημέρας σε σύγκριση με τον χαμηλό φωτισμό ημέρας (28,8°C έναντι 29,9°C, P = 0,039). Στις 11 μ.μ., εκείνοι στο μοτίβο έντονου φωτός ημέρας είχαν υψηλότερη θερμοκρασία στο περιφερικό δέρμα σε σύγκριση με εκείνους σε συνθήκες έντονου βραδινού φωτός (30,1°C έναντι 28,8°C, P = 0,006).
Οι συμμετέχοντες στο μοτίβο του αυξημένου φωτισμού ημέρας είχαν μεγαλύτερη αύξηση στα τριγλυκερίδια του πλάσματος μετά το πρωινό τη 2η ημέρα σε σύγκριση με το χαμηλό φωτισμό κατά τη διάρκεια της ημέρας (P = 0,029). Η γλυκόζη στο πλάσμα ήταν χαμηλότερη ακριβώς πριν από το δείπνο για όσους είχαν έντονο φως ημέρας σε σύγκριση με το έντονο φως το βράδυ (5 mmol/L έναντι 5,2 mmol/L, P = 0,02).
Η ενεργειακή κατανάλωση βελτιώθηκε με τον έντονο ημερήσιο φωτισμό
Η κατανάλωση ενέργειας την ημέρα 2 και την ημέρα 3 δεν διέφερε σημαντικά μεταξύ των προτύπων φωτισμού. Δεν υπήρχε επίσης διαφορά στην ενεργειακή κατανάλωση στη μεταγευματική φάση του πρωινού της 2ης ημέρας. Μετά το δείπνο, όσοι ήταν σε συνθήκες έντονου φωτός της ημέρας είχαν μεγαλύτερη μεταγευματική κατανάλωση ενέργειας σε σύγκριση με τον έντονο βραδινό φωτισμό. Ο μεταβολικός ρυθμός ύπνου ήταν χαμηλότερος τη νύχτα μετά την παρέμβαση με φως σε σύγκριση με πριν από την παρέμβαση με έντονο φως μόνο στο μοτίβο έντονου βραδινού φωτός. Η αναλογία αναπνευστικής ανταλλαγής δεν διέφερε μεταξύ των καταστάσεων σε κανένα χρονικό διάστημα.
Συμπέρασμα
Η βελτιστοποίηση των συνθηκών φωτός, συμπεριλαμβανομένου του έντονου φωτός κατά τη διάρκεια της ημέρας και του αμυδρού φωτός κατά τη διάρκεια της νύχτας, επηρεάζει τον 24ωρο μεταβολισμό στους ανθρώπους και μπορεί να είναι σημαντική για τη βελτίωση της μεταβολικής υγείας σε άτομα που κινδυνεύουν να αναπτύξουν διαβήτη τύπου 2 ή αντίσταση στην ινσουλίνη.
Ωστόσο,η ομάδα της μελέτης ήταν μικρή και η διάρκεια της μελέτης μικρή στις 40 ώρες. Ασφαλώς απαιτούνται μεγαλύτερες μελέτες με περισσότερους συμμετέχοντες για να καθοριστεί εάν οι συνθήκες φωτός μπορεί να μεταφραστούν σε κλινικά σχετικές βελτιώσεις.
Βιβλιογραφία
Harmsen, JF, et al. The influence of bright and dim light on substrate metabolism, energy expenditure and thermoregulation in insulin-resistant individuals depends on time of day. Diabetologia. 2022;doi:10.1007/s00125-021-05643-9.
