Στα άτομα με διαβήτη τύπου 2, οι μειώσεις σε τέσσερις παράγοντες κινδύνου – γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (A1c), δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ), συστολική αρτηριακή πίεση και λιποπρωτεΐνη χαμηλής πυκνότητας (LDL) – μπορούν να προσθέσουν από μήνες έως χρόνια στο προσδόκιμο ζωής, σύμφωνα με μια νέα μελέτη μοντελοποίησης. .
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν ηλεκτρονικά στις 18 Απριλίου στο JAMA Network Open.
Χρησιμοποιώντας δεδομένα μελετών για την προβολή μακροπρόθεσμων αποτελεσμάτων υγείας, ο Kianmehr και οι συνεργάτες του ποσοτικοποίησαν το ποσό της μακροζωίας που αποκτήθηκε ανάλογα με την ηλικία, τα βασικά επίπεδα των τεσσάρων παραγόντων κινδύνου και τον βαθμό μείωσης αυτών των παραγόντων.
Η καλύτερη ρύθμιση των βιοδεικτών μπορεί ενδεχομένως να αυξήσει το προσδόκιμο ζωής κατά 3 χρόνια σε ένα μέσο άτομο με διαβήτη τύπου 2. Για άτομα με πολύ υψηλά επίπεδα A1c, συστολικής αρτηριακής πίεσης, LDL χοληστερόλης και ΔΜΣ, η ρύθμιση των βιοδεικτών μπορεί ενδεχομένως να αυξήσει προσδόκιμο ζωής πάνω από 10 χρόνια.
Η δημοσίευση της μελέτης περιλαμβάνει έναν θερμικό χάρτη των εκτιμώμενων υπολειπόμενων ετών ζωής ανά ηλικία και επίπεδο παράγοντα κινδύνου που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως οδηγός για την υποστήριξη της κοινής λήψης αποφάσεων με τους ασθενείς. Τα ευρήματα της μελέτης μπορούν να χρησιμοποιηθούν από κλινικούς γιατρούς και ασθενείς για την επιλογή βέλτιστων στόχων θεραπείας, για να παρακινήσουν τους ασθενείς να τους επιτύχουν και να μετρήσουν τα πιθανά οφέλη για την υγεία από παρεμβάσεις και προγράμματα βελτίωσης της φροντίδας του διαβήτη.
Η μηχανή κινδύνου Building, Relating, Assessing, and Validating Outcomes (BRAVO) είναι ένα επικυρωμένο μοντέλο προσομοίωσης που αναπτύχθηκε πρόσφατα χρησιμοποιώντας δεδομένα από τη μελέτη Action to Control Cardiovascular Risk in Diabetes (ACCORD) και βαθμονομήθηκε στον γενικό πληθυσμό των ΗΠΑ χρησιμοποιώντας δεδομένα από το National Health και Nutrition Examination Survey.
Στη μελέτη συμμετείχαν 421 ενήλικες ηλικίας 51-80 ετών με διαβήτη τύπου 2 χωρίς καρδιαγγειακή νόσο, εκ των οποίων το 46% ήταν γυναίκες.
Μεγαλύτερο όφελος από τη μείωση της γλυκόζης αίματος όταν το αρχικό επίπεδο είναι υψηλότερο
Συνολικά, μια μείωση της A1c από το υψηλότερο (μέσος όρος 9,9%) στο χαμηλότερο (5,9%) τεταρτημόριο συσχετίστηκε με επιπλέον 3,8 έτη ζωής. Και η μείωση της A1c από το υψηλότερο τεταρτημόριο στο δεύτερο υψηλότερο (μέσος όρος 7,7%) συνδέθηκε με μέσο όρο κέρδους 3,4 ετών ζωής.
Ωστόσο, η περαιτέρω μείωση της A1c από 7,7% στο δεύτερο χαμηλότερο επίπεδο τεταρτημορίου (μέσος όρος 6,8%) πρόσθεσε μόνο περίπου 6 μήνες ζωής, ενώ η ακόμη περαιτέρω πτώση από το 6,8% στο χαμηλότερο τεταρτημόριο δεν πρόσθεσε επιπλέον έτη ζωής.
Αυτό το εύρημα ήταν σύμφωνο με τη μελέτη ACCORD, στην οποία η ομάδα εντατικού γλυκαιμικού ελέγχου (στόχος A1c < 6,0%) είχε αυξημένα ποσοστά θνησιμότητας σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου (στόχος A1c 7%-8%), με αποτέλεσμα να σταματήσει αυτό το μέρος της μελέτης.
Ωστόσο, μόνο ένα μικρό ποσοστό των συμμετεχόντων στο ACCORD λάμβανε αγωνιστές υποδοχέων του γλυκαγονόμορφου πεπτιδίου 1 (GLP-1 ανάλογο) και κανένας δεν έπαιρνε αναστολείς συμμεταφορέα νατρίου-γλυκόζης-2 (SGLT2). Το αν η επίτευξη εντατικών στόχων μέσω αυτών των νεότερων φαρμάκων μπορεί να παράγει διαφορετικά αποτελέσματα από τη μελέτη ACCORD έχει μεγάλο ενδιαφέρον για τα άτομα με διαβήτη. Καθώς αναμένουμε τέτοια στοιχεία, η μελέτη αυτή υπογραμμίζει τη σημασία της ρύθμισης των επιπέδων A1c μεταξύ 7,0% και 8,0%.
Η μείωση του σωματικού βάρους αποτελεί «Προτεραιότητα κλινικής και δημόσιας υγείας»
Οι μειώσεις από το υψηλότερο τεταρτημόριο ΔΜΣ (μέσος όρος 41,4 kg/m2) στο τρίτο (33,0 kg/m2), το δεύτερο (28,6 kg/m2) και το πρώτο (24,3 kg/m2) τεταρτημόριο συσχετίστηκαν με επιπλέον 2,0, 2,9 και 2,9 και 3,9 έτη ζωής, αντίστοιχα.
Έτσι, η μείωση του σωματικού βάρους μεταξύ των ατόμων με διαβήτη και παχυσαρκία συνεχίζει να αποτελεί προτεραιότητα κλινικής και δημόσιας υγείας.
Η μείωση της συστολικής αρτηριακής πίεσης είναι λιγότερο επιδραστική, αλλά εξακολουθεί να είναι σημαντική
Σε σύγκριση με τα άτομα στο τέταρτο τεταρτημόριο για τη συστολική αρτηριακή πίεση (160,4 mmHg), οι μειώσεις στο τρίτο (139,1 mmHg), στο δεύτερο (128,2 mmHg) και στο πρώτο (114,1 mmHg) τεταρτημόριο σχετίστηκαν με κέρδη 1,1, 1,5 ετών ζωής, και 1,9 ετών, αντίστοιχα.
Το γεγονός ότι ο αντίκτυπος της μείωσης από το τέταρτο έως το πρώτο τεταρτημόριο για τη συστολική αρτηριακή πίεση ήταν μικρότερος από αυτόν για την A1c ή τον ΔΜΣ δεν σημαίνει ότι η ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης δεν είναι σημαντική.
Επιπλέον, η ρύθμιση της συστολικής αρτηριακής πίεσης εξοικονομεί κόστος από την άποψη της δημόσιας υγείας. Το σχετικά χαμηλότερο κόστος των αντιυπερτασικών φαρμάκων και η καθιερωμένη ισχυρή αιτιώδης σχέση μεταξύ της συστολικής αρτηριακής πίεσης και των μακροαγγειακών επιπλοκών καθιστούν τη ρύθμιση της συστολικής αρτηριακής πίεσης υψηλή κλινική και οικονομική αξία.
Όσον αφορά τη χοληστερόλη LDL, η μείωση από το τέταρτο τεταρτημόριο (146,2 mg/dL) στο τρίτο (107 mg/dL), το δεύτερο (84,0 mg/dL) και το πρώτο (59 mg/dL) τεταρτημόριο συσχετίστηκε με 0,5, 0,7, και 0,9 επιπλέον έτη ζωής, αντίστοιχα.
Όσο νωρίτερα αντιμετωπιστούν οι παράγοντες κινδύνου, τόσο το καλύτερο
Ο θερμικός χάρτης χρησιμοποίησε κόκκινη (μικρότερη διάρκεια ζωής), πορτοκαλί (μέσο προσδόκιμο ζωής) και κίτρινη (μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής) για να δείξει τις επιπτώσεις της ηλικίας και του φύλου στα συνολικά αποτελέσματα βιοδεικτών. Για παράδειγμα, μια γυναίκα ηλικίας 50-60 ετών με ΔΜΣ 30 kg/m2, συστολική αρτηριακή πίεση 160 mmHg και A1c 10% μπορεί να προσθέσει 3 χρόνια στη ζωή της μειώνοντας τη συστολική της πίεση στα 120 mmHg και άλλα 1,2 χρόνια ρίχνοντας το ΔΜΣ της στα 25 kg/m2.
Και για έναν άνδρα ηλικίας 50-60 ετών με ΔΜΣ 35 kg/m2, συστολική αρτηριακή πίεση 160 mmHg, A1c 8% και LDL χοληστερόλη 130 mg/dL, μειώνοντας το ΔΜΣ του από 35 kg/m2 σε 30 kg/m2 επιπλέον 1,4 χρόνια ζωής. Ωστόσο, ένας άνδρας ηλικίας 71-80 ετών με τα ίδια επίπεδα βιοδεικτών θα μπορούσε να προσθέσει μόνο 0,6 χρόνια ρίχνοντας το ΔΜΣ του στα 30 kg/m2.
Αυτά τα ευρήματα υπογραμμίζουν τη σημασία της ρύθμισης των βιοδεικτών σε μικρότερη ηλικία και την πιθανή ανάγκη για αντιστάθμιση ποιότητας ζωής και θεραπείας για ηλικιωμένους ασθενείς όταν το όφελος από τον έλεγχο των βιοδεικτών είναι περιορισμένο.
Βιβλιογραφία
Kianmehr H, Zhang P, Luo J, et al. Potential Gains in Life Expectancy Associated With Achieving Treatment Goals in US Adults With Type 2 Diabetes. JAMA Netw Open. 2022;5(4):e227705.
