Σε μια μεγάλη ομάδα γυναικών, όσες ήταν χορτοφάγοι εμφάνισαν αυξημένο κίνδυνο για κάταγμα ισχίου σε σύγκριση με τις αντίστοιχές τους που τρώνε κρέας, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα.
Για την ανάλυση, η οποία περιελάμβανε δεδομένα από τη μελέτη κοόρτης γυναικών του Ηνωμένου Βασιλείου, έγινε σύγκριση του κινδύνου κατάγματος ισχίου μεταξύ των περιστασιακών κρεατοφάγων, των pescatarians (Pescetarianism είναι η πρακτική της ενσωμάτωσης των θαλασσινών σε μια κατά τα άλλα χορτοφαγική διατροφή). και των χοροφάγων (vegetarians) με τακτικούς κρεατοφάγους. Στόχευαν επίσης να αξιολογήσουν εάν ο ΔΜΣ επηρέαζε τις συσχετίσεις μεταξύ κάθε ομάδας δίαιτας και του κινδύνου κατάγματος ισχίου.
Η μελέτη περιελάμβανε 26.318 γυναίκες από το Ηνωμένο Βασίλειο ηλικίας 35 έως 69 ετών. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα επικυρωμένο ερωτηματολόγιο συχνότητας φαγητού 217 στοιχείων που συμπληρώθηκε από το 1995 έως το 1998 για να ταξινομήσει τις γυναίκες ως κανονικές κρεατοφάγους (5 μερίδες/εβδομάδα), περιστασιακές κρεατοφάγους (< 5 μερίδες/εβδομάδα), pescatarians (έτρωγαν ψάρι αλλά όχι κρέας) ή χορτοφάγους (δεν έτρωγε ούτε κρέας ούτε ψάρι). Προσδιόρισαν περιστατικά κατάγματα ισχίου μέσω σύνδεσης με τα στατιστικά επεισοδίων νοσοκομείων έως τον Μάρτιο του 2019.
Συνολικά, το 3,1% της κοόρτης παρουσίασε κάταγμα ισχίου κατά τη διάρκεια μιας μέσης παρακολούθησης 22,3 ετών. Οι ερευνητές βρήκαν ότι σε σύγκριση με τους κρεατοφάγους, οι χορτοφάγοι (HR = 1,33; 95% CI, 1,03-1,71) είχαν τον μεγαλύτερο κίνδυνο για κάταγμα ισχίου, ενώ οι περιστασιακά κρεατοφάγοι (HR = 1, 95% CI, 0,85 -1,18) και οι πεσκατάριοι (HR = 0,97; 95% CI, 0,75-1,26) δεν εμφάνισαν αυξημένο κίνδυνο.
Τα αποτελέσματα δεν έδειξαν επίσης σαφή ένδειξη τροποποίησης της επίδρασης του ΔΜΣ σε οποιαδήποτε ομάδα δίαιτας (P για αλληλεπίδραση = 0,3).
Σε άλλα δεδομένα, ο επιπολασμός καρδιαγγειακών παθήσεων, καρκίνου ή διαβήτη κατά την έναρξη της μελέτης ήταν υψηλότερος μεταξύ των τακτικών κρεατοφάγων (10,2%) και χαμηλότερος μεταξύ των χορτοφάγων (5,8%). Οι τακτικοί κρεατοφάγοι είχαν την υψηλότερη απόλυτη διατροφική πρόσληψη πρωτεΐνης, βιταμίνης D και βιταμίνης Β12, ενώ οι χορτοφάγοι είχαν τη χαμηλότερη.
Συνολικά, οι χορτοφάγοι, αλλά όχι οι περιστασιακά κρεατοφάγοι ή οι πεσκατοφάγοι, διέτρεχαν υψηλότερο κίνδυνο κατάγματος του ισχίου σε σύγκριση με τους κανονικούς κρεατοφάγους σε αυτήν την ομάδα γυναικών στο Ηνωμένο Βασίλειο. Χρειάζεται περαιτέρω έρευνα για να επιβεβαιωθεί αυτό σε άλλους πληθυσμούς, όπως οι άνδρες και οι μη ευρωπαϊκοί πληθυσμοί, και να εντοπιστούν οι παράγοντες που ευθύνονται για την παρατηρούμενη διαφορά κινδύνου. Συγκεκριμένα, συνιστάται περαιτέρω έρευνα για τη διερεύνηση του ρόλου του ΔΜΣ και των θρεπτικών συστατικών σε αφθονία σε τρόφιμα ζωικής προέλευσης, ώστε να μπορούν να διαμορφωθούν παρεμβάσεις δημόσιας υγείας και κατευθυντήριες γραμμές πολιτικής που στοχεύουν στη μείωση του κινδύνου κατάγματος ισχίου στους χορτοφάγους μέσω διατροφικής αλλαγής ή διαχείρισης του βάρους.
Βιβλιογραφία
Webster, J., Greenwood, D.C. & Cade, J.E. Risk of hip fracture in meat-eaters, pescatarians, and vegetarians: results from the UK Women’s Cohort Study. BMC Med 20, 275 (2022).
