Αντίθετα, η διακοπή της ανοσοκαταστολής συσχετίστηκε με περισσότερες υποκείμενες εξάρσεις της νόσου.
Η περιεγχειρητική αντιμετώπιση ασθενών που λαμβάνουν βιολογικά αντιρευματικά φάρμακα τροποποιητικά της νόσου (bDMARDs) απαιτεί εξισορρόπηση αφενός του κινδύνου για καθυστερημένη επούλωση των χειρουργικών τραυμάτων και λοίμωξη και αφετέρου τον επιδεινωμένο έλεγχο της υποκείμενης νόσου. Οι τρέχουσες κατευθυντήριες οδηγίες συνιστούν την περιεγχειρητική διακοπή των περισσότερων bDMARDs. Ωστόσο, η ποιότητα των ενδείξεων από μελέτες είναι χαμηλή.
Για να αντιμετωπιστεί αυτή η αβεβαιότητα στην περιεγχειρητική διαχείριση ασθενών με ρευματολογική νόσο, οι ερευνητές πραγματοποίησαν μια μετανάλυση δεδομένων από 11 μελέτες με περισσότερους από 7.000 ασθενείς με bDMARDs, οι περισσότεροι από τους οποίους υποβλήθηκαν σε ορθοπεδικές επεμβάσεις. Η πιο κοινή ένδειξη για bDMARDs ήταν η ρευματοειδής αρθρίτιδα και τα φάρμακα που χρησιμοποιούντο πιο συχνά ήταν οι αναστολείς του παράγοντα νέκρωσης όγκου (TNF). Στα δύο τρίτα των ασθενών, τα bDMARDs διακόπηκαν περιεγχειρητικά, με τη διάρκεια της διακοπής να κυμαίνεται ευρέως, αλλά γενικά από 1 έως 16 εβδομάδες.
Σε σύγκριση με τη συνέχιση, η περιεγχειρητική διακοπή των bDMARDs συσχετίστηκε με τα ακόλουθα:
- Παρόμοια ποσοστά λοιμώξεων του χειρουργικού σημείου (2,8% έναντι 3,6%, P=0,49)
- Παρόμοια ποσοστά καθυστερημένης επούλωσης πληγών (1,0% έναντι 2,3%, P=0,32)
- Υψηλότερα ποσοστά εξάρσεων της νόσου (25,7% έναντι 7,3%· P=0,04)
Αυτά τα ευρήματα περιορίζονται από τη χαμηλή ποιότητα των μελετών που περιλαμβάνονται, καμία από τις οποίες δεν ήταν τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη. Επίσης, οι διάρκειες της διακοπής του bDMARD ήταν εξαιρετικά μεταβλητές και δεν υπήρχαν διαθέσιμες πληροφορίες για συγχυτικούς παράγοντες όπως η δοσολογία και η ταυτόχρονη χρήση άλλων DMARDs (π.χ. μεθοτρεξάτη, αζαθειοπρίνη). Παρά τους περιορισμούς αυτούς, η απουσία σαφούς σήματος για βλάβη από τη συνέχιση των bDMARDs υποδηλώνει ότι ο εξατομικευμένος περιεγχειρητικός σχεδιασμός – με τη συμμετοχή του ασθενούς, του χειρουργού και του ρευματολόγου – είναι απαραίτητος.
Βιβλιογραφία
van Duren BH et al. The effect of perioperative biologic disease-modifying anti-rheumatic drugs on the risk of postoperative complications. J Bone Joint Surg Am 2022 Jun 15; 104:1116.
