Τα αποτελέσματα της μελέτης που δημοσιεύθηκε στο Diabetes Care υπογραμμίζουν τη σημασία της διατήρησης της HbA1c χαμηλότερα από 7% για την αποφυγή της παραγωγικής διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας και της λευκωματουρίας στα άτομα με διαβήτη τύπου 1.
Η μελέτη αυτή προσδιορίζει με ακρίβεια τα μακροπρόθεσμα επίπεδα του σακχάρου που μπορούν να αποτρέψουν τις επιπλοκέςτου διαβήτη. Αυτή η γνώση μπορεί να αυξήσει το κίνητρο ενός ατόμου να διατηρήσει το επίπεδο σακχάρου στο αίμα του υπό έλεγχο.
Η μελέτη για τις αγγειακές επιπλοκές του διαβήτη στη Νοτιοανατολική Σουηδία, μια πληθυσμιακή μελέτη παρατήρησης, περιελάμβανε 447 άτομα με διαβήτη τύπου 1 ηλικίας κάτω των 35 ετών που διαγνώστηκαν από το 1983 έως το 1987. Οι συμμετέχοντες παρακολουθήθηκαν από τη διάγνωση του διαβήτη τύπου 1 έως τον Ιανουάριο του 2019. Οι ερευνητές υπολόγισαν τη μακροπρόθεσμη σταθμισμένη μέση HbA1c και κατηγοριοποίησαν τις επιπλοκές που σχετίζονται με την HbA1c.
Στα 32 χρόνια παρακολούθησης, το 64% των συμμετεχόντων είχε μη παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, το 27% είχε παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, το 9% δεν είχε αμφιβληστροειδοπάθεια, το 83% δεν είχε μικρολευκωματινουρία, το 9% είχε μικρολευκωματινουρία και το 8% είχε μακρολευκωματινουρία. Όσοι είχαν σχεδόν φυσιολογική HbA1c δεν είχαν αμφιβληστροειδοπάθεια ή μακρολευκωματινουρία.
Το χαμηλότερο επίπεδο HbA1c που συσχετίστηκε με την παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια ήταν 7,3%. Η χαμηλότερη HbA1c που σχετίστηκε με τη μακρολευκωματινουρία ήταν 8,1%. Ο επιπολασμός της παραγωγικής διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας και της μακρολευκωματινουρίας αυξήθηκε καθώς η HbA1c αυξανόταν και το 74% των ατόμων με παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια και το 44% με μακρολευκωματινουρία είχαν σταθμισμένη HbA1c μεγαλύτερη από 9,5%.
Ο επιπολασμός και των δύο επιπλοκών αυξήθηκε στα 32 χρόνια παρακολούθησης και εμφανίστηκε σε χαμηλότερα σταθμισμένα επίπεδα HbA1c σε σύγκριση με ανάλυση δεδομένων από τη μελέτη στα 20 έως 24 χρόνια παρακολούθησης. Ο επιπολασμός της αμφιβληστροειδοπάθειας αυξήθηκε από 14% στην προηγούμενη ανάλυση σε 27% και ο επιπολασμός της νεφροπάθειας αυξήθηκε από 4% σε 8%.
Τα αποτελέσματα της μελέτης αυτής δείχνουν ότι τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 για τουλάχιστον 32 χρόνια θα πρέπει να διατηρούν το μέσο μακροπρόθεσμο επίπεδο σακχάρου κάτω από 7%, εάν θέλουν να αποφύγουν πλήρως τις σοβαρές βλάβες. Ο κίνδυνος επιπλοκών στα μάτια και τα νεφρά αυξάνεται όσο αυξάνεται το επίπεδοτης γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι εάν ένας ασθενής έχει προβλήματα με υπογλυκαιμίες, δεν είναι δυνατό να ελέγξει το επίπεδο του σακχάρου στο αίμα τόσο αυστηρά.
Βιβλιογραφία
Arnqvist HJ, et al. Impact of HbA1c Followed 32 Years From Diagnosis of Type 1 Diabetes on Development of Severe Retinopathy and Nephropathy: The VISS Study. Diabetes Care. 2022;doi:10.2337/dc22-0239.
