Οι ενήλικες με διαβήτη στο Οντάριο του Καναδά είχαν μεγαλύτερη μείωση του κινδύνου για καρδιαγγειακά επεισόδια από το 1994 έως το 2014 σε σύγκριση με τους ενήλικες με προηγούμενη καρδιαγγειακή νόσο, σύμφωνα με ερευνητική επιστολή που δημοσιεύτηκε στο JAMA.
Σε ευρήματα από μια αναδρομική πληθυσμιακή μελέτη, ο κίνδυνος για καρδιαγγειακά επεισόδια σε ενήλικες με διαβήτη, προηγούμενη καρδιαγγειακή νόσο ή και διαβήτη και προγενέστερη καρδιαγγειακή νόσο ήταν μεγαλύτερος σε σύγκριση με ενήλικες χωρίς καμία πάθηση τόσο το 1994 όσο και το 2014. Ωστόσο, το ποσοστό των καρδιαγγειακών συμβάντων μειώθηκε για όλους τους ενήλικες κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και εκείνοι με διαβήτη είχαν τη μεγαλύτερη μείωση στο ποσοστό συμβάντων.
Πριν από είκοσι πέντε χρόνια, ο διαβήτης περιγράφηκε για πρώτη φορά ως «ισοδύναμο καρδιαγγειακού κινδύνου». Αυτός ο όρος σημαίνει ότι τα άτομα με διαβήτη είχαν παρόμοιο κίνδυνο καρδιαγγειακού επεισοδίου με εκείνους που είχαν ήδη εμφανίσει καρδιαγγειακή νόσο. Πρόσφατα όμως, εξετάστηκαν δεδομένα 25 ετών από το Οντάριο του Καναδά. Το 1994, τα άτομα με διαβήτη είχαν διπλάσιο κίνδυνο καρδιαγγειακών επεισοδίων σε σύγκριση με άτομα χωρίς διαβήτη ή προηγούμενη καρδιαγγειακή νόσο. Αυτός ο διπλασιασμός του κινδύνου ήταν παρόμοιος με τους ανθρώπους με προηγούμενη καρδιαγγειακή νόσο. Μέχρι το 2014, τα άτομα με διαβήτη είχαν 58% αύξηση στον κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου, ενώ τα άτομα με προηγούμενη καρδιαγγειακή νόσο εξακολουθούσαν να είχαν περίπου διπλάσιο κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου σε σύγκριση με άτομα χωρίς νόσο. Αυτά τα στοιχεία υποδηλώνουν ότι οι σύγχρονες προσεγγίσεις είχαν σημαντικό αντίκτυπο στη μείωση των καρδιαγγειακών επιπλοκών στο διαβήτη. Ωστόσο, ο διαβήτης παραμένει ένας ισχυρός παράγοντας κινδύνου για καρδαιγγειακά νοσήματα.
Ο διαβήτης και η καρδιαγγειακή νόσος αυξάνουν τον κίνδυνο για καρδιαγγειακά συμβάντα
Ο Ke και οι συνεργάτες του διεξήγαγαν μια ανάλυση δεδομένων διοικητικής υγειονομικής περίθαλψης από το Οντάριο του Καναδά, ενηλίκων ηλικίας 20 έως 84 ετών. Εξήχθησαν δεδομένα για ενήλικες εν ζωή σε καθένα από τα ακόλουθα έτη: 1994, 1999, 2004, 2009 και 2014. Οι ερευνητές επέλεξαν ένα δείγμα 25% των επιλέξιμων ενηλίκων για κάθε έτος δείκτη και τους παρακολούθησαν για έως και 5 χρόνια. Εντός κάθε έτους, οι ενήλικες προσδιορίστηκαν ότι είχαν διαβήτη, προηγούμενη καρδιαγγειακή νόσο, τόσο διαβήτη όσο και προηγούμενη καρδιαγγειακή νόσο ή καμία πάθηση. Οι ενήλικες θεωρήθηκε ότι είχαν καρδιαγγειακό συμβάν εάν νοσηλεύονταν για οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου ή εγκεφαλικό επεισόδιο ή πέθαιναν για οποιαδήποτε αιτία.
Από το 1994 έως το 2014, ο επιπολασμός του διαβήτη αυξήθηκε από 3,1% σε 9%, και ο επιπολασμός της καρδιαγγειακής νόσου αυξήθηκε από 2,5% σε 3,7%.
Το 1994, ενήλικες με διαβήτη (RR = 2,06; 95% CI, 2,02-2,1), προηγούμενη καρδιαγγειακή νόσο (RR = 2,16; 95% CI, 2,12-2,21) και διαβήτη συν προηγούμενη καρδιαγγειακή νόσο (RR = 3,81; 95% CI, 3,69 -3,93) είχαν υψηλότερο κίνδυνο για καρδιαγγειακά συμβάντα σε σύγκριση με ενήλικες που δεν είχαν διαβήτη ή καρδιαγγειακή νόσο.
Ο κίνδυνος καρδιαγγειακής νόσου σε άτομα με διαβήτη μειώθηκε αυτά τα 25 χρόνια
Το 2014, οι ενήλικες με διαβήτη (RR = 1,58; 95% CI, 1,56-1,61), προηγούμενη καρδιαγγειακή νόσο (RR = 2,06; 95% CI, 2,02-2,1) και τόσο διαβήτη όσο και προγενέστερη καρδιαγγειακή νόσο (RR = 3,1, 95% CI, 3.04-3.17) εξακολουθούσαν να είχαν υψηλότερο κίνδυνο για καρδιαγγειακά συμβάντα από τους ενήλικες χωρίς καμία πάθηση. Ωστόσο, τα ποσοστά καρδιαγγειακών συμβάντων μειώθηκαν για όλους τους ενήλικες, ανεξάρτητα από την πάθηση. Οι ενήλικες με διαβήτη είχαν τη μεγαλύτερη μείωση στα ποσοστά συμβάντων το 2014 σε σύγκριση με το 1994 (RR = 0,49), ακολουθούμενοι από ενήλικες χωρίς καμία πάθηση (RR = 0,63), ενήλικες με προηγούμενη καρδιαγγειακή νόσο (RR = 0,66) και ενήλικες με διαβήτη και προηγούμενη καρδιαγγειακή νόσο ( RR = 0,69).
Αυτά τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι ο διαβήτης εξακολουθεί να είναι ένας σημαντικός παράγοντας καρδιαγγειακού κινδύνου, αλλά δεν είναι πλέον ισοδύναμος με καρδιαγγειακή νόσο – μια αλλαγή που πιθανότατα αντανακλά τη χρήση σύγχρονων, πολυπαραγοντικών προσεγγίσεων για τον διαβήτη.
Η χρήση στατινών, αναστολέων του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτασίνης και αναστολέων των υποδοχέων της αγγειοτασίνης για τη μείωση των επιπλοκών της καρδιαγγειακής νόσου, οι βελτιώσεις στη γλυκαιμική ρύθμιση και τον έλεγχο του διαβήτη και η εμφάνιση αγωνιστών του υποδοχέα GLP-1 και αναστολέων SGLT2 είναι όλοι παράγοντες που μπορεί να έχουν συμβάλει στην μείωση των καρδιαγγειακών συμβάντων.
Κλινικά, αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι οι αλλαγές στην πράξη που έχουμε θεσπίσει τα τελευταία 25 χρόνια πιθανότατα βοήθησαν να μετατοπιστούν οι τάσεις προς τη σωστή κατεύθυνση. Τα αποτελέσματα αυτά συνάδουν με τις σύγχρονες προσεγγίσεις για τη μείωση του καρδιαγγειακού κινδύνου που υιοθετούνται ευρέως και εφαρμόζονται αποτελεσματικά στην κλινική πράξη. Ταυτόχρονα, επισημαίνεται ότι ο διαβήτης παραμένει ένας ισχυρός παράγοντας καρδιαγγειακού κινδύνου και απαιτούνται προσπάθειες για την καλύτερη πρόληψη και διαχείριση και του διαβήτη και της καρδιαγγειακής νόσου.
Βιβλιογραφία
Ke C, Lipscombe LL, Weisman A, et al. Trends in the Association Between Diabetes and Cardiovascular Events, 1994-2019. JAMA. Published online October 14, 2022.
