Οι αγωνιστές του υποδοχέα γλυκαγονόμορφου πεπτιδίου-1 (GLP-1) σχετίστηκαν με μειώσεις του βάρους, του επιπέδου HbA1c και της ημερήσιας δόσης ινσουλίνης, ενώ οι χρήστες αναστολέων συμμεταφορέα νατρίου-γλυκόζης-2 (SGLT-2) είχαν μειώσεις στο επίπεδο της HbA1c και στη βασική απαίτηση σε ινσουλίνη, όπως διαπίστωσε μια μελέτη ασθενών με διαβήτη τύπου 1.
Για να προσδιορίσουν την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια των διαφόρων κατηγοριών φαρμάκων στην καθημερινή πρακτική του πραγματικού κόσμου, οι ερευνητές πραγματοποίησαν μια αναδρομική ανασκόπηση όλων των χρήσεων των φαρμάκων για περισσότερες από 90 ημέρες σε ενήλικες ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 σε ένα μόνο ακαδημαϊκό κέντρο. Υπήρχαν 76 ασθενείς που χρησιμοποίησαν έναν αγωνιστή υποδοχέα GLP-1 και 39 ασθενείς που είχαν χρησιμοποιήσει έναν αναστολέα SGLT-2 για περισσότερες από 90 ημέρες. Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στις 21 Οκτωβρίου στο Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism.
Σε διάστημα ενός έτους, οι ασθενείς που έλαβαν αγωνιστές GLP-1 είχαν σημαντικές μειώσεις στο βάρος (90,5 kg έως 85,4 kg, P<0,001), το επίπεδο HbA1c (7,7% έως 7,3%· P=0,007) και τη συνολική ημερήσια δόση ινσουλίνης (61,8 μονάδες σε 41,9 μονάδες, P<0,001). Οι χρήστες αναστολέων SGLT-2 είχαν σημαντικές μειώσεις στο επίπεδο HbA1c (7,9% έως 7,3%· P<0,001) και στη βασική ινσουλίνη (31,3 μονάδες έως 25,6 μονάδες, P=0,003). Οι αγωνιστές του υποδοχέα GLP-1 συσχετίστηκαν με μεγαλύτερη απώλεια βάρους (P=0,027), ενώ η μείωση της HbA1c ήταν συγκρίσιμη μεταξύ των ομάδων.
Περισσότεροι χρήστες αναστολέων SGLT-2 εμφάνισαν διαβητική κετοξέωση (12,8% έναντι 3,9%) σε μια μέση συνολική χρήση 29,5 μηνών ανά ασθενή. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες ήταν η αιτία διακοπής της θεραπείας στο 26,9% των χρηστών αγωνιστών GLP-1 και στο 27,7% των χρηστών αναστολέων SGLT-2. Η διαβητική κετοξέωση παραμένει μια κλινική ανησυχία με τους αναστολείς SGLT-2, που απαιτεί προσεκτική επιλογή και παρακολούθηση ασθενών.
Το πιο σημαντικό, για να προσδιοριστεί επαρκώς ο κίνδυνος-οφέλους αυτών των φαρμάκων σε άτομα με ΣΔ1 (διαβήτης τύπου 1), είναι να γνωρίζουμε εάν τα αποδεδειγμένα μακροπρόθεσμα καρδιονεφρικά αποτελέσματα σε άτομα με διαβήτη τύπου 2 ισχύουν και σε ασθενείς με ΣΔ1, οι οποίοι επίσης διατρέχουν σημαντικό κίνδυνο τέτοιων επιπλοκών.
Βιβλιογραφία
Khary Edwards, Xilong Li, Ildiko Lingvay. Clinical and Safety Outcomes With GLP-1 Receptor Agonists and SGLT2 Inhibitors in Type 1 Diabetes: A Real-World Study. The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism, 2022; dgac618.
