Οι ενήλικες που ακολουθούν διαλειμματική νηστεία έχουν μεγαλύτερες μειώσεις στο σωματικό βάρος, τη μάζα λίπους, τη γλυκόζη αίματος νηστείας και άλλους καρδιομεταβολικούς δείκτες, σύμφωνα με μια συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση.
Η χρονικά περιορισμένη διατροφή, δηλαδή η διαλειμματική νηστεία, ιδιαίτερα εκείνη με 16 ώρες νηστείας και ένα παράθυρο φαγητού 8 ωρών κάθε μέρα, είναι μια αποτελεσματική προσέγγιση για τη βελτίωση της μεταβολικής κατάστασης των μη παχύσαρκων ατόμων, ειδικά σε υπέρβαρους ενήλικες. Παραδόξως, διαπιστώθηκε ότι η διαλειμματική νηστεία βελτιώνει σε μεγάλο βαθμό τη μεταβολική κατάσταση των μη παχύσαρκων ατόμων, ειδικά σε υπέρβαρους συμμετέχοντες, αλλά όχι σε άτομα με παχυσαρκία.
Ο Hu και οι συνεργάτες του εξέτασαν τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες που διεξήχθησαν με διαλειμματική νηστεία και που δημοσιεύτηκαν έως τις 26 Φεβρουαρίου 2022, στις βάσεις δεδομένων PubMed, Embase και Cochrane Library. Συμπεριλήφθηκαν μελέτες που περιελάμβαναν ένα παράθυρο νηστείας τουλάχιστον 12 ωρών, μια διάρκεια παρακολούθησης τουλάχιστον 4 εβδομάδων και αναφέρθηκαν σε τουλάχιστον ένα καρδιομεταβολικό δείκτη. Οι ερευνητές ανέλυσαν διαφορές στην αρχική τιμή για τις ομάδες διαλειμματικής νηστείας και των μαρτύρων για το σωματικό βάρος, την περίμετρο μέσης, το ΔΜΣ, τη λιπώδη μάζα, τη γλυκόζη νηστείας, την HbA1c, την αρτηριακή πίεση, τη χοληστερόλη και τα τριγλυκερίδια. Υπολογίστηκε η σταθμισμένη μέση διαφορά μεταξύ της διαλειμματικής νηστείας και της ομάδας ελέγχου για όλα τα μέτρα.
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism.
Υπήρχαν 17 μελέτες με συνολικά 899 συμμετέχοντες που συμπεριλήφθηκαν στη μετανάλυση. Εννέα μελέτες περιελάμβαναν ενήλικες με υπέρβαρους, τέσσερις ενήλικες με φυσιολογικό βάρος και τέσσερις ενήλικες με παχυσαρκία. Η πιο συχνή μορφή διαλειμματικής νηστείας που αναλύθηκε ήταν 16 ώρες νηστείας και ένα παράθυρο 8 ωρών ημερησίως.
Οι ενήλικες που συμμετείχαν σε διαλειμματική νηστεία είχαν μεγαλύτερη απώλεια βάρους σε σύγκριση με τους μάρτυρες (σταθμισμένη μέση διαφορά, -1,6 kg, 95% CI, -2,27 έως -0,93, P < 0,001). Η χρονικά περιορισμένη κατανάλωση τροφής συσχετίστηκε με μεγαλύτερη απώλεια βάρους από τους μάρτυρες για όλα τα διατροφικά πρότυπα, εκτός από εκείνους που νήστευαν για 12 ώρες και είχαν ένα παράθυρο 12 ωρών. Μεγαλύτερη απώλεια βάρους με διαλειμματική νηστεία σε σύγκριση με τους μάρτυρες παρατηρήθηκε για ενήλικες με φυσιολογικό βάρος και υπέρβαρους, αλλά όχι για ενήλικες με παχυσαρκία.
Η διαλειμματική νηστεία συσχετίστηκε με μεγαλύτερη μείωση της λιπώδους μάζας (σταθμισμένη μέση διαφορά, –1,48 kg, 95% CI, –1,59 έως –1,38, P < 0,001), γλυκόζη νηστείας (σταθμισμένη μέση διαφορά, –4,08 mg/dL ; 95% CI, -7,74 έως -0,42, P = 0,03), ολική χοληστερόλη (σταθμισμένη μέση διαφορά, -6,1 mg/dL; 95% CI, -7,86 έως -4,34; P < .001) και αξιολόγηση μοντέλου ομοιόστασης για αντίσταση στην ινσουλίνη (σταθμισμένη μέση διαφορά, –0,39, 95% CI, –0,64 έως –0,13, P = 0,003). Δεν παρατηρήθηκε σημαντική διαφορά μεταξύ της διαλειμματικής νηστείας και της ομάδας ελέγχου για το ΔΜΣ, την περίμετρο μέσης, τη συστολική και διαστολική ΑΠ, τα τριγλυκερίδια, την LDL χοληστερόλη και την HDL χοληστερόλη.
Μεταξύ των 12 μελετών που ανέλυσαν ένα παράθυρο νηστείας 16 ωρών και ένα παράθυρο φαγητού 8 ωρών, η διαλειμματική νηστεία συσχετίστηκε με μεγαλύτερη μείωση σωματικού βάρους μεταξύ εκείνων με φυσιολογικό βάρος (σταθμισμένη μέση διαφορά, -1,23 kg, 95% CI, -1,9 σε –0,56, P < ,001) και υπέρβαρο (σταθμισμένη μέση διαφορά, –1,36 kg, 95% CI, –1,56 έως –1,17, P < 0,001) σε σύγκριση με τους μάρτυρες. Παρόμοια ευρήματα παρατηρήθηκαν για τη μάζα λίπους μεταξύ ενηλίκων με φυσιολογικό βάρος και υπέρβαρους. Ωστόσο, δεν παρατηρήθηκαν διαφορές στο σωματικό βάρος ή στη μάζα λίπους μεταξύ των ενηλίκων με παχυσαρκία.
Υπάρχει επείγουσα ανάγκη να πραγματοποιηθούν περισσότερες μελέτες υψηλής ποιότητας, ιδιαίτερα σε άτομα με παχυσαρκία, με μεγαλύτερη διάρκεια παρακολούθησης και μεγαλύτερη ισχύ στο μέλλον για να επιβεβαιωθούν οι μεταβολικές επιδράσεις της διαλειμματικής νηστείας.
Βιβλιογραφία
Lili Liu, Wei Chen, Dan Wu, Fang Hu. Metabolic Efficacy of Time-Restricted Eating in Adults: A Systematic Review and Meta-Analysis of Randomized Controlled Trials, The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism. Volume 107. Issue 12. December 2022. Pages 3428–3441.
