Τα άτομα με αυξημένο όγκο νερού στο σώμα φάνηκε να έχουν αυξημένο κίνδυνο για άπνοια ύπνου, πιθανώς οφειλόμενη στο οίδημα, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Annals of the American Thoracic Society.
Σε αυτή τη μελέτη, εντοπίστηκε μια σημαντική αιτιώδης συσχέτιση μεταξύ της μάζας του σωματικού νερού και του κινδύνου υπνικής άπνοιας. Επιπλέον, για να διερευνηθούν οι μηχανισμοί διασύνδεσης της μάζας σωματικού νερού και της υπνικής άπνοιας, παρατηρήθηκε ότι η γενετική προδιάθεση για υψηλότερη μάζα νερού σώματος σχετιζόταν με αυξημένο κίνδυνο οιδηματικών νόσων όπως η χρόνια νεφρική νόσος, η καρδιακή ανεπάρκεια, η υπέρταση και ο υποθυρεοειδισμός.
Σε μια Mendelian μελέτη τυχαιοποίησης (MR), ο Zhou και οι συνεργάτες του ανέλυσαν δεδομένα από μια μελέτη συσχέτισης σε όλο το γονιδίωμα που πραγματοποιήθηκε από το Neale Lab σε 331.315 άτομα ευρωπαϊκής καταγωγής, η οποία εντόπισε 418 μονονουκλεοτιδικούς πολυμορφισμούς (SNPs) που συνδέονται με τη μάζα του νερού του σώματος.
Επιπλέον, οι ερευνητές αξιολόγησαν γενετικές παραλλαγές που σχετίζονται με την άπνοια ύπνου χρησιμοποιώντας δεδομένα από τη μελέτη FinnGen με 217.955 άτομα ευρωπαϊκής καταγωγής. Από αυτή την κοόρτη, 16.794 άτομα (63% άνδρες, μέση ηλικία στο πρώτο συμβάν 55,29 έτη) είχαν υπνική άπνοια.
Μετά την εναρμόνιση των δεδομένων από αυτές τις δύο κοόρτες, οι ερευνητές εστίασαν σε 378 SNP για να εκτιμήσουν τη σχέση μεταξύ της μάζας του σωματικού νερού και της άπνοιας ύπνου.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν διάφορες μεθόδους ανάλυσης μαγνητικής τομογραφίας για να βρουν και να επιβεβαιώσουν μια περιστασιακή συσχέτιση μεταξύ της μάζας του σωματικού νερού και της άπνοιας ύπνου.
Διαπίστωσαν ότι ο κίνδυνος για άπνοια ύπνου αυξήθηκε κατά 49% ανά τυπική απόκλιση αύξησης της μάζας νερού του σώματος (OR = 1,49; 95% CI, 1,308-1,696). Η σταθμισμένη διάμεσος μέθοδος έδειξε επίσης παρόμοια αποτελέσματα με αναλογία πιθανοτήτων 1,356 (95% CI, 1,145-1,606).
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν πολυμεταβλητή ανάλυση για να υπολογίσουν τις εκθέσεις σε συμμεταβλητές, συμπεριλαμβανομένου του Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ), του ροχαλητού και της αναλογίας μέσης προς ισχία. Μετά την προσαρμογή για αυτές τις μεταβλητές, οι ερευνητές διαπίστωσαν και πάλι ότι κάθε τυπική απόκλιση αύξησης του δείκτη μάζας νερού σώματος συσχετίστηκε με σημαντικό 20,4% υψηλότερο κίνδυνο για υπνική άπνοια (OR = 1,204; 95% CI, 1,031-1,377).
Μετά από αυτά τα αποτελέσματα, οι ερευνητές πραγματοποίησαν μια πρόσθετη ανάλυση μαγνητικής τομογραφίας δύο δειγμάτων για να δουν εάν η μάζα του σωματικού νερού συνδέεται με συνηθισμένες οιδηματώδεις νόσους, οι οποίες θα μπορούσαν να παίξουν ρόλο στην εμφάνιση της υπνικής άπνοιας.
Μέσω μιας δεύτερης ανάλυσης, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η υψηλή σωματική μάζα νερού συσχετίστηκε αιτιολογικά με αυξημένο κίνδυνο για αρκετές οιδηματώδεις νόσους, συμπεριλαμβανομένης της χρόνιας νεφρικής νόσου (OR = 1,432; 95% CI, 1,231-1,667), της καρδιακής ανεπάρκειας (OR = 1,555, 95% CI, 1,371-1,763), της υπέρτασης (OR = 1,118, 95% CI, 1,002-1,249) και του υποθυρεοειδισμού (OR = 1,317, 95% CI, 1,126-1,54).
Τα αποτελέσματά αυτά υποδεικνύουν ότι η μάζα του σωματικού νερού είναι ένας παράγοντας κινδύνου για υπνική άπνοια, κάτι που είναι σύμφωνο με τις κλινικές παρατηρήσεις. Συνεπώς, οι τρέχουσες μέθοδοι θεραπείας για την υπνική άπνοια θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τη μάζα του νερού του σώματος, ειδικά όταν αντιμετωπίζονται άτομα με οιδηματώδεις καταστάσεις ή παχυσαρκία, τα οποία μπορεί να έχουν αυξημένο όγκο ύδατος. Απαιτούνται ακόμη περαιτέρω μελέτες για τη διερεύνηση της αποτελεσματικότητας της διαχείρισης του σωματικού νερού στη θεραπεία της υπνικής άπνοιας με τη δοκιμή διαφορετικών διουρητικών. Τέλος σε ασθενείς με οίδημα που νοσηλεύονται, θα πρέπει να καταβάλλονται προσπάθειες για τη μείωση της συχνότητας της υπνικής άπνοιας κατά τη διάρκεια της νοσηλείας.
Βιβλιογραφία
Zhou T, et al. Causal Association between Whole-Body Water Mass and Sleep Apnea: A Mendelian Randomization Study. Ann Am Thorac Soc. 2022;doi:10.1513/AnnalsATS.202112-1331OC.
