Η μη βαριά κατανάλωση αλκοόλ συσχετίστηκε με ίνωση και μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα (NASH), κάτι που υποδηλώνει ότι η τρέχουσα κατηγοριοποίηση της νόσου του λιπώδους ήπατος ως αλκοολική ή μη αλκοολική μπορεί να είναι παραπλανητική.
Αν και η σχέση μεταξύ της μεγάλης κατανάλωσης αλκοόλ και της χρόνιας ηπατικής νόσου είναι καλά αποδεκτή, δεν υπάρχει επί του παρόντος συναίνεση για το πώς η μη βαριά χρήση αλκοόλ επηρεάζει την υγεία του ήπατος. Δείξαμε ότι ακόμη και η μη βαριά κατανάλωση αλκοόλ σχετίζεται με ηπατική ίνωση και κίνδυνο NASH, που αμφότερα υποδηλώνουν μακροπρόθεσμη νοσηρότητα και θνησιμότητα που σχετίζεται με το ήπαρ.
Σε μια συγχρονική μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Clinical Gastroenterology and Hepatology, ο Rice και οι συνεργάτες του ανέλυσαν 2.629 ενεργούς πότες (53,3% γυναίκες, μέση ηλικία, 54,4 έτη) στην Framingham Heart Study, οι οποίοι συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια συχνότητας και ποσότητας κατανάλωσης, και υποβλήθηκαν σε ελαστογραφία .
Οι ερευνητές όρισαν την ίνωση ως μέτρηση ηπατικής ακαμψίας (LSM) τουλάχιστον 8,2 kPa και το NASH σε κίνδυνο ως FibroScan-ασπαρτική αμινοτρανσφεράση (FAST) βαθμολογία μεγαλύτερη από 0,35 με ευαισθησία 90% ή βαθμολογία FAST τουλάχιστον 0,67 με ειδικότητα 90%. Η λογιστική παλινδρόμηση προσδιόρισε τη συσχέτιση μεταξύ μέτρων χρήσης αλκοόλ, ίνωσης και NASH.
Μεταξύ των συμμετεχόντων, η μέση LSM ήταν 5,6 kPa, το 8,2% είχε ίνωση, το 12,4% είχε NASH με βαθμολογία FAST μεγαλύτερη από 0,35 και το 1,9% είχε NASH με βαθμολογία FAST τουλάχιστον 0,67. Οι συμμετέχοντες ανέφεραν μέση κατανάλωση 6,2 ποτών την εβδομάδα και το 17,4% ήταν επικίνδυνοι πότες την εβδομάδα, που ορίζεται ως η κατανάλωση 8 ή περισσότερων ποτών την εβδομάδα για τις γυναίκες και 15 ή περισσότερων ποτών την εβδομάδα για τους άνδρες.
Τα συνολικά ποτά ανά εβδομάδα (προσαρμοσμένο OR = 1,18, 95% CI, 1,04-1,33), η συχνότητα κατανάλωσης (aOR = 1,08; 95% CI, 1,01-1,16) και η επικίνδυνη εβδομαδιαία κατανάλωση αλκοόλ (aOR = 1,49, 95% CI , 1,03-2,14) συσχετίστηκαν με αυξημένο κίνδυνο για ίνωση.
Η τρέχουσα ορολογία ταξινομεί τη λιπώδη ηπατική νόσο ως «αλκοολική» ή «μη αλκοολική». Τα αποτελέσματα αυτά υποδηλώνουν ότι αυτή η κατηγοριοποίηση είναι παραπλανητική και ότι η μη βαριά χρήση αλκοόλ θα πρέπει να θεωρείται ως παράγοντας που συμβάλλει σε πιο προηγμένους φαινοτύπους NAFLD.
Όταν οι ερευνητές απέκλεισαν από την ανάλυση όσους έπιναν πολύ (n = 158), ο αυξημένος συνολικός αριθμός ποτών ανά εβδομάδα παρέμεινε συνδεδεμένος με ίνωση (aOR = 1,16, 95% CI, 1-1,35), ενώ οι συσχετίσεις για τη συχνότητα (aOR = 1,06, 95% CI , 0,99-1,15) και η επικίνδυνη εβδομαδιαία κατανάλωση αλκοόλ (aOR = 1,48, 95% CI, 0,95-2,31) μειώθηκαν.
Μετά από πολυμεταβλητή προσαρμογή, οι περισσότερες αξιολογήσεις μετρήσεων χρήσης αλκοόλ συσχετίστηκαν με βαθμολογία FAST μεγαλύτερη από 0,35.
Η μελε΄τη αυτή έχει σημαντικές επιπτώσεις τόσο για τις κλινικές μελέτες NAFLD όσο και για τη φροντίδα των ασθενών, υπογραμμίζοντας τη σημασία της παροχής συμβουλών σε όλους τους ασθενείς να μειώσουν την κατανάλωση αλκοόλ όσο το δυνατόν περισσότερο και να τηρούν τουλάχιστον τις τρέχουσες διατροφικές κατευθυντήριες γραμμές.
Δεδομένου ότι ο σχεδιασμός της μελέτης ήταν συγχρονικός, απαιτείται περαιτέρω διαχρονική έρευνα για την κατανόηση της χρονικής σχέσης της μη βαριάς χρήσης αλκοόλ και της ηπατικής νόσου και για τον προσδιορισμό των οφελών από τη μείωση της κατανάλωσης αλκοόλ σε άτομα με NAFLD ή NASH.
Βιβλιογραφία
Rice BA, et al. Nonheavy Alcohol Use Associates With Liver Fibrosis and Nonalcoholic Steatohepatitis in the Framingham Heart Study. Clin Gastroenterol Hepatol. 2022;doi:10.1016/j.cgh.2022.10.039
