Οι ενήλικες με διαβήτη τύπου 2 μπορεί να δουν να μειώνεται το ηπατικό τους λίπος και να βελτιώσουν το στάδιο της ηπατικής ίνωσης με τη μείωση της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c), σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Nutrition, Metabolism & Cardiovascular Diseases.
Σε μια ανάλυση δεδομένων από ενήλικες με διαβήτη τύπου 2 χρησιμοποιώντας ένα αναστολέα SGLT2, ένα αγωνιστή GLP-1 ή ένα αναστολέα DPP-IV για τη βελτίωση του γλυκαιμικού ελέγχου, η μείωση της HbA1c συσχετίστηκε με βελτιώσεις στον δείκτη λιπώδους ήπατος και τη βαθμολογία ίνωσης-4 (FIB- 4), ανεξάρτητα από το ποιο αντιιδιαβητικό φάρμακο χρησιμοποιήθηκε.
Πρέπει να δώσουμε περισσότερη προσοχή στη ρύθμιση της γλυκόζης ως κρίσιμο μέρος της αντιμετώπισης ασθενών με μη αλκοολική λιπώδη νόσο του ήπατος (NAFLD). Αυτό συμβαδίζει με όλους τους άλλους μεταβολικούς παράγοντες που πρέπει να λάβουμε υπόψη, όπως η απώλεια βάρους, η ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης, οι θεραπείες για τη μείωση των λιπιδίων και η διακοπή του καπνίσματος. Τονίζει επίσης τη σημασία μιας διεπιστημονικής προσέγγισης στη θεραπεία των ασθενών με NALFD με διαβητολόγους και ιατρούς του μεταβολισμού σε συνεργασία με τους ηπατολόγους.
Ο Tomlinson και οι συνεργάτες του διεξήγαγαν μια αναδρομική μελέτη από 637 ενήλικες με διαβήτη τύπου 2 που παρακολουθούντο στην Ιταλία, στους οποίους συνταγογραφήθηκε αγωνιστής GLP-1, αναστολέας SGLT2 ή αναστολέας DPP-IV από το 2014 έως το 2017 (60% άνδρες, μέση ηλικία 61,6 ετών). Σε όλους τους συμμετέχοντες πραγματοποιείτο τακτικά υπερηχογράφημα ήπατος. Ο δείκτης λιπώδους ήπατος και το FIB-4 χρησιμοποιήθηκαν ως δείκτες για την υγεία του ήπατος. Οι ενήλικες που είχαν 1% ή μεγαλύτερη μείωση της HbA1c κατά τη διάρκεια μιας περιόδου 12 μηνών θεωρήθηκαν ως καλά γλυκαιμικά ανταποκρινόμενοι, αυτοί με μείωση της HbA1c από 0,1% έως 0,9% ήταν μέτριας γλυκαιμικής ανταπόκρισης και οι ενήλικες χωρίς αλλαγή ή αύξηση της HbA1c ορίστηκαν ως μη ανταποκρινόμενοι.
Το 44% ήταν καλά γλυκαιμικά ανταποκρινόμενοι, το 36% ήταν μέτριας γλυκαιμικής απόκρισης και το 20% δεν ανταποκρίθηκαν στη θεραπεία. Από την έναρξη έως το 1 έτος, οι ενήλικες που είχαν καλή γλυκαιμική απόκριση είχαν μέση μείωση της HbA1c από 8,9% σε 6,86%, οι μέτριας ανταπόκρισης είχαν μείωση της HbA1c από 7,89% σε 7,39% και οι μη ανταποκρινόμενοι είχαν αύξηση της HbA1c από 7,59% σε 8,23%. Ο ΔΜΣ και η περίμετρος της μέσης μειώθηκαν και τα δύο σε όλες τις ομάδες. Οι ενήλικες που είχαν μείωση της HbA1c είχαν μείωση της ολικής χοληστερόλης στους 12 μήνες και η ομάδα με καλή γλυκαιμική απόκριση είχε επίσης μείωση της πυροσταφυλικής τρανσαμινάσης.
Πριν από την έναρξη του φαρμάκου, ο δείκτης λιπώδους ήπατος συσχετίστηκε με τη HbA1c (R = 0,736, P = 0,001). Μετά από προσαρμογή για αλλαγή στο ΔΜΣ, την ηλικία, την κατηγορία φαρμάκου, την αρχική HbA1c και τον αρχικό δείκτη λιπώδους ήπατος, οι ερευνητές παρατήρησαν σημαντική συσχέτιση μεταξύ της αλλαγής της HbA1c και της αλλαγής στην κατηγορία του δείκτη λιπώδους ήπατος στο πρώτο έτος (r = 0,706, P < 0,001). Τα άτομα με καλή γλυκαιμική απόκριση είχαν τη μεγαλύτερη αλλαγή στον δείκτη λιπώδους ήπατος σε 1 έτος, με μικρότερη μείωση που παρατηρήθηκε στους μέτριας ανταπόκρισης και καμία αλλαγή στους μη ανταποκρινόμενους.
Δεν παρατηρήθηκε συσχέτιση μεταξύ της HbA1c και του FIB-4 κατά την έναρξη. Ωστόσο, σε 1 έτος, η HbA1c και ο FIB-4 συσχετίστηκαν θετικά (R = 0,666, P = 0,001). Οι ενήλικες που είχαν καλή γλυκαιμική ανταπόκριση στη θεραπεία είχαν τη μεγαλύτερη μείωση του FIB-4 από την έναρξη σε 1 έτος.
Σίγουρα πρέπει να διεξαχθούν τυχαιοποιημένες προοπτικές μελέτες για να επιβεβαιωθούν τα ευρήματα της μελέτης.
Επιπλέον, πρέπει να διερευνήσουμε περαιτέρω τον ρόλο που μπορεί να παίξει η χρήση ινσουλινοθεραπείας, καθώς υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι η βελτιστοποίηση της ρύθμισης της γλυκόζης με ινσουλίνη, παρά την αύξηση βάρους που βλέπουμε με τη θεραπεία με ινσουλίνη, μπορεί να μειώσει την περιεκτικότητα σε ηπατικό λίπος. Χρειαζόμαστε επίσης μελέτες για να προσδιορίσουμε ακριβώς πώς η βελτίωση της ρύθμισης της γλυκόζης μεταφράζεται σε μείωση του ηπατικού λίπους.
Βιβλιογραφία
Colosimo S, et al. Improved glycaemic control in patients with type 2 diabetes has a beneficial impact on NAFLD, independent of change in BMI or glucose lowering agent. Nutr Metab Cardiovasc Dis. 2022;doi:10.1016/j.numecd.2022.12.010.
