Οι αναστολείς SGLT2 συσχετίστηκαν με χαμηλότερο κίνδυνο για μείζονα καρδιαγγειακά συμβάματα και νοσηλεία για καρδιακή ανεπάρκεια σε σύγκριση με τους αναστολείς DPP-4 μεταξύ ασθενών με διαβήτη τύπου 2, ανεξάρτητα από τα αρχικά επίπεδα γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c).
Είναι γνωστό ότι οι αναστολείς SGLT2 έχουν επιδείξει καρδιονεφρική προστατευτική δράση σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 και καρδιαγγειακές ή νεφρικές παθήσεις.
Ωστόσο, οι συσχετισμοί μεταξύ της απόδοσης των αναστολέων SGLT2 και των διαφορετικών επιπέδων HbA1c παραμένουν ασαφείς. Επιπλέον, τα μέχρι τώρα στοιχεία υποδηλώνουν ότι οι αναστολείς SGLT2 μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο για ανεπιθύμητες ενέργειες σε ασθενείς με χαμηλότερο γλυκαιμικό έλεγχο.
Δεδομένου ότι οι αναστολείς SGLT2 προκαλούν μια γλυκοζουρική απόκριση μειώνοντας την επαναρρόφηση γλυκόζης στα νεφρικά σωληνάρια, αυτά τα φάρμακα μπορούν να έχουν πιο έντονη επίδραση στην υπεργλυκαιμία σε ασθενείς με κακή γλυκαιμική ρύθμιση λόγω της αυξημένης ποσότητας γλυκόζης που απεκκρίνεται.
Οι ερευνητές συνέκριναν τις επιδράσεις των αναστολέων SGLT2 έναντι των αναστολέων DPP-4 σε δύο ανεπιθύμητες εκβάσεις: τροποποιημένα μείζονα καρδιαγγειακά συμβάντα (MACE), «ένα σύνθετο καρδιαγγειακό τελικό σημείο εμφράγματος του μυοκαρδίου, ισχαιμικό ή αιμορραγικό εγκεφαλικό επεισόδιο και θάνατος από όλες τις αιτίες », καθώς και νοσηλεία για καρδιακή ανεπάρκεια (HHF).
Η ομάδα της μελέτης αποτελούνταν από 144.614 συμμετέχοντες ηλικίας 18 ετών και άνω που είχαν ξεκινήσει θεραπεία με αναστολείς SGLT2 (n = 60.523) ή DPP-4 (n = 84.091) μεταξύ 1 Απριλίου 2013 και 30 Ιουνίου 2021. Οι συμμετέχοντες είχαν μέση ηλικία 62 ετών και το 54% ήταν άνδρες.
Από τη συνολική ομάδα μελέτης, 87.274 ασθενείς ταιριάστηκαν με τη βαθμολογία τάσης σε αναλογία 1:1:
- 24.052 είχαν ρυθμισμένη HbA1c.
- 32.290 είχαν HbA1c πάνω από το στόχο.
- 30.932 είχαν αυξημένη αρχική τιμή HbA1c.
Τα ποσοστά περιστατικών ανά 1.000 σε άτομο έτη για τροποποιημένο MACE ήταν 17,13 μεταξύ των ασθενών που έλαβαν αναστολείς SGLT2 έναντι 20,18 μεταξύ εκείνων που έλαβαν αναστολείς DPP-4. Συνολικά, οι νέοι χρήστες αναστολέα SGLT2 είχαν 15% μειωμένο κίνδυνο για τροποποιημένο MACE σε σύγκριση με τους χρήστες DPP-4 (HR = 0,85; 95% CI, 0,75-0,95), με περίπου τρία λιγότερα συμβάντα ανά 1.000 ανθρωποέτη.
Για την HHF, υπήρξαν 3,68 συμβάντα ανά 1.000 άτομα-έτη στην ομάδα αναστολέων SGLT2 έναντι 8,08 συμβάντων ανά 1.000 ανθρωποέτη στην ομάδα αναστολέων DPP-4. Ο κίνδυνος για HHF μειώθηκε κατά 54% στην ομάδα αναστολέων SGLT2 έναντι της ομάδας αναστολέων DPP-4 (HR = 0,46; 95% CI, 0,35-0,57), με περίπου τέσσερις λιγότερες περιπτώσεις ανά 1.000 ανθρωποέτη.
Σε σύγκριση με τους χρήστες αναστολέων DPP-4, οι χρήστες αναστολέων SGLT2 είχαν 2,7 φορές αυξημένο κίνδυνο για λοιμώξεις των γεννητικών οργάνων και 1,7 φορές αυξημένο κίνδυνο για διαβητική κετοξέωση. Ωστόσο, οι χρήστες αναστολέων SGLT2 είχαν 27% μειωμένο κίνδυνο για οξεία νεφρική βλάβη σε σύγκριση με τους χρήστες DPP-4 (HR = 0,73; 95% CI, 0,66-0,81).
Παρόμοια αποτελέσματα λήφθηκαν σε αναλύσεις υποομάδας από την HbA1c, χωρίς στοιχεία για την ετερογένεια της επίδρασης της θεραπείας από την HbA1c.
Η μελέτη είχε αρκετούς περιορισμούς, οι οποίοι περιελάμβαναν πιθανή σύγχυση, τη διαστρωμάτωση των επιπέδων HbA1c – η οποία μείωσε την ακρίβεια ορισμένων αποτελεσμάτων των υποομάδων – και ένα σύντομο μέσο χρόνο παρακολούθησης.
Η μελέτη συμπληρώνει τα μέχρι τώρα δεδομένα δείχνοντας ότι οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 μπορούν να ωφεληθούν από τη χρήση αναστολέων SGLT2 ανεξάρτητα από την γλυκαιμική ρύθμιση, χωρίς πρόσθετη αύξηση στον κίνδυνο ανεπιθύμητων ενεργειών σε ασθενείς με αυξημένα επίπεδα HbA1c, σε σύγκριση με τους αναστολείς DPP-4.
Βιβλιογραφία
D’Andrea E, Wexler DJ, Kim SC, Paik JM, Alt E, Patorno E. Comparing Effectiveness and Safety of SGLT2 Inhibitors vs DPP-4 Inhibitors in Patients With Type 2 Diabetes and Varying Baseline HbA1c Levels. JAMA Intern Med. Published online February 06, 2023. doi:10.1001/jamainternmed.2022.6664
