Οι διακυμάνσεις της γλυκόζης κατά τη διάρκεια της νύχτας μπορεί να προκαλέσουν δυσμενείς επιπτώσεις στη σωματική δραστηριότητα και τη γνωστική λειτουργία την επόμενη μέρα σε ενήλικες με διαβήτη τύπου 1, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη.
Από τον Ιούνιο του 2020 έως τον Φεβρουάριο του 2022, οι ερευνητές στρατολόγησαν συμμετέχοντες από πληθυσμούς ασθενών δύο μεγάλων συστημάτων υγείας στο Λος Άντζελες και στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης. Οι επιλέξιμοι συμμετέχοντες ήταν ενήλικες που είχαν διαβήτη τύπου 1 για τουλάχιστον ένα χρόνο και βρίσκονταν σε σταθερό θεραπευτικό σχήμα για τον διαβήτη και οποιαδήποτε άλλη ιατρική κατάσταση. Μετά την εγγραφή τους, έλαβαν ταχυδρομημένο υλικό μελέτης, συμπεριλαμβανομένου ενός επιταχυνσιόμετρου, μιας τυφλής συνεχούς παρακολούθησης γλυκόζης (CGM) και ενός smartphone προφορτωμένου με μια εφαρμογή έρευνας οικολογικής στιγμιαίας αξιολόγησης (EMA) και κινητές γνωστικές εργασίες. Οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε συλλογή δεδομένων για 14 ημέρες, έλαβαν έρευνες EMA και εκτελούσαν γνωστικές εργασίες πέντε έως έξι φορές την ημέρα σε διαστήματα τριών ωρών. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μοντελοποίηση δυναμικών δομικών εξισώσεων για να εξετάσουν εάν τα επίπεδα γλυκόζης κατά τη διάρκεια της νύχτας (συντελεστής διακύμανσης [CV], ποσοστό χρόνου <70 mg/dL [3,9 mmol/L] και ποσοστό χρόνου >250 mg/dL [13,9 mmol/L]) συσχετίστηκαν με επτά λειτουργικά μέτρα της επόμενης ημέρας (παρατεταμένη προσοχή, αντιληπτική ταχύτητα, ποσοστό καθιστικού χρόνου, πλήθος βημάτων, αυτοαναφερόμενη λειτουργία, καθημερινές δραστηριότητες καθαρής ζήτησης και φόρτος εργασίας). Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στις 2 Μαρτίου στο Diabetes Care.
Από τους 196 συμμετέχοντες που ξεκίνησαν το πρωτόκολλο της μελέτης, 12 δεν είχαν αναγνώσιμα δεδομένα CGM και 21 είχαν λιγότερες από επτά ημέρες ταυτόχρονων δεδομένων EMA και CGM, αφήνοντας 166 συμμετέχοντες (μέση ηλικία 41 έτη, 54,8% γυναίκες). Κατά μέσο όρο, οι συμμετέχοντες συνεισέφεραν δεδομένα περίπου 13 ημερών, για συνολικό μέγεθος δείγματος 2.151 ημερών. Ο ολονύκτιος CV (P=0,017) και το ποσοστό χρόνου πάνω από 250 mg/dL (13,9 mmol/L) (P=0,037) προέβλεψαν σημαντικά τη συνολική λειτουργία της επόμενης ημέρας. Οι δοκιμές κατά ζεύγη έδειξαν ότι ο υψηλότερος CV συσχετίστηκε με φτωχότερη παρατεταμένη προσοχή (P=0,028) και χαμηλότερη δέσμευση σε απαιτητικές δραστηριότητες (P=0,028), ότι ο χρόνος κάτω από 70 mg/dL (3,9 mmol/L) συσχετίστηκε με φτωχότερη παρατεταμένη προσοχή (P =0,007), και αυτός ο χρόνος πάνω από 250 mg/dL (13,9 mmol/L) συσχετίστηκε με περισσότερο χρόνο καθιστικής ζωής (Ρ=0,024). Ο μεγαλύτερος κατακερματισμός του ύπνου ευθύνεται εν μέρει για την αρνητική επίδραση της μεταβλητότητας της γλυκόζης στη διαρκή προσοχή. Σημειώθηκαν επίσης μεμονωμένες διαφορές, για παράδειγμα, ασθενείς στους οποίους ο νυχτερινός χρόνος κάτω από 70 mg/dL (3,9 mmol/L) συσχετίστηκε με χειρότερη παρατεταμένη προσοχή ανέφεραν μεγαλύτερη παρείσφρηση της νόσου (P=0,016) και χαμηλότερη ποιότητα ζωής σχετιζόμενη με τον διαβήτη (P =0,036).
Ο παρατηρητικός σχεδιασμός της μελέτης αποκλείει τη δημιουργία ισχυρών αιτιωδών συμπερασμάτων. Δεδομένου ότι η ανάλυση επικεντρώθηκε στη συσχέτιση της ολονύκτιας γλυκόζης και της καθημερινής λειτουργίας, μπορεί να υπάρχουν μη ανιχνευμένες εντός της ημέρας ή μακροπρόθεσμες επιδράσεις της γλυκόζης στη λειτουργία, μεταξύ άλλων περιορισμών.
Ενώ οι παρατηρούμενες μειώσεις στη συνάρτηση είναι μικρές, η σημασία τους μεγεθύνεται όταν εξετάζεται ο σωρευτικός αντίκτυπός τους κατά τη διάρκεια μιας ολόκληρης ζωής. Η εξατομίκευση της θεραπείας και η χρήση τεχνολογιών διαβήτη για την ελαχιστοποίηση των διακυμάνσεων της γλυκόζης κατά τη διάρκεια της νύχτας έχουν τη δυνατότητα να βελτιώσουν τη λειτουργία και την ποιότητα ζωής στους ενήλικες με διαβήτη τύπου 1.
Βιβλιογραφία
Elizabeth A. Pyatak, et al. Impact of Overnight Glucose on Next-Day Functioning in Adults With Type 1 Diabetes: An Exploratory Intensive Longitudinal Study. Diabetes Care 2023; dc222008.
