Η φαρμακευτική θεραπεία της ήπιας υπέρτασης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σχετίζεται με χαμηλότερους κινδύνους για διάφορες ανεπιθύμητες εκβάσεις, όπως σοβαρή υπέρταση, προεκλαμψία, αποκόλληση πλακούντα, νεφρική δυσλειτουργία και πνευμονικό οίδημα, σύμφωνα με νεότερα στοιχεία.
Οι υπερτασικές διαταραχές της εγκυμοσύνης έχουν συσχετιστεί με σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο ανεπιθύμητων εκβάσεων της κύησης, συμπεριλαμβανομένου του εμβρυϊκού και νεογνικού θανάτου και ενδομήτρια καθυστέρηση της ανάπτυξης του εμβρύου. Αν και οι κατευθυντήριες γραμμές έχουν καταλήξει σε συμφωνία για τη θεραπεία περιπτώσεων με σοβαρή υπέρταση (αρτηριακή πίεση 160/110 mm Hg), εξακολουθεί να υπάρχει αβεβαιότητα σχετικά με την απόφαση για τη θεραπεία ασθενών με ήπια έως μέτρια υπέρταση.
Σε μια μετανάλυση, ο Hosseinpour και οι συνεργάτες του ανέλυσαν δεδομένα από 12 μελέτες με 4.461 εγκύους που είχαν διαγνωστεί με ήπια έως μέτρια υπέρταση. Όλες οι μελέτες διερεύνησαν την επίδραση της φαρμακευτικής θεραπείας σε έγκυες με ήπια υπέρταση σε σύγκριση με τη μη θεραπεία ή το εικονικό φάρμακο στη μητρική, εμβρυϊκή και νεογνική έκβαση. Υπήρχαν 2.395 συμμετέχοντες στην ομάδα παρέμβασης και 2.066 στην ομάδα ελέγχου.
Σε αντίθεση με ορισμένες από τις προηγούμενες μεταναλύσεις, συμπεριλήφθηκαν μόνο τα αποτελέσματα των τυχαιοποιημένων ελεγχόμενων μελετών και, ως εκ τούτου, τα αποτελέσματα αυτά αντιπροσωπεύουν τα καλύτερα δεδομένα και είναι λιγότερο πιθανό να επηρεαστούν από συγχυτικούς παράγοντες. Εκτιμήθηκε ο αντίκτυπος της θεραπείας στις συμμετέχουσες με χρόνια υπέρταση και υπέρταση της κύησης και οι αναλύσεις στρωματοποιήθηκαν με βάση τον τύπο της υπέρτασής τους. Έτσι, τα αποτελέσματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για τους δύο τύπους υπέρτασης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Η αντιυπερτασική θεραπεία συσχετίστηκε με καλύτερα αποτελέσματα σε επτά από τα 19 αποτελέσματα που αναλύθηκαν, συμπεριλαμβανομένης της σοβαρής υπέρτασης (RR = 0,53; 95% CI, 0,38-0,75), της προεκλαμψίας (RR = 0,71; 95% CI, 0,54-0,93) και της αποκόλλησης πλακούντα (RR = 0,48, 95% CI, 0,26-0,87).
Η αντιυπερτασική θεραπεία σε όλες τις μελέτες ήταν ευεργετική για αλλαγές στο ΗΚΓ (RR = 0,43; 95% CI, 0,25-0,72), νεφρική δυσλειτουργία (RR = 0,42; 95% CI, 0,34-0,51), πνευμονικό οίδημα (RR = 0). 95% CI, 0,25-0,84) και νεογνική θνησιμότητα (RR = 0,72, 95% CI, 0,57-0,92).
Το πρωταρχικό αποτέλεσμα ασφάλειας των μικρών για την ηλικία κύησης δεν διέφερε μεταξύ των ομάδων παρέμβασης και ελέγχου.
Η υιοθέτηση της μείωσης του στόχου της έναρξης αντιυπερτασικών φαρμάκων κατά τη διάρκεια της κύησης στο επίπεδο των 140/90 mm Hg σε ασθενείς που πάσχουν από χρόνια υπέρταση και υπέρταση κύησης φαίνεται πλέον αποδεκτή.
Τα δεδομένα από τη μελέτη CHAP, που παρουσιάστηκαν στην Επιστημονική Συνεδρία του Αμερικανικού Κολλεγίου Καρδιολογίας του 2022, έδειξαν ότι η θεραπεία της ήπιας χρόνιας υπέρτασης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης με στόχο ΑΠ λιγότερο από 140/90 mm Hg μειώνει τις ανεπιθύμητες εκβάσεις της εγκυμοσύνης και δεν βλάπτει την ανάπτυξη του εμβρύου. Έγκυες γυναίκες με ήπια χρόνια υπέρταση που έλαβαν αντιυπερτασικά φάρμακα είχαν σημαντικά μειωμένα ποσοστά σοβαρής προεκλαμψίας, πρόωρου τοκετού πριν από τις 35 εβδομάδες κύησης, αποκόλλησης πλακούντα και εμβρυϊκού ή νεογνικού θανάτου σε σύγκριση με μια στρατηγική θεραπείας μόνο για γυναίκες που ανέπτυξαν σοβαρή υπέρταση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Βιβλιογραφία
Attar A, et al. The impact of antihypertensive treatment of mild to moderate hypertension during pregnancy on maternal and neonatal outcomes: An updated meta-analysis of randomized controlled trials. Clin Cardiol. 2023;doi:10.1002/clc.24013.
Alan T. Tita, et al. Treatment for Mild Chronic Hypertension during Pregnancy. N Engl J Med 2022; 386:1781-1792.
