Η νυχτερινή υπογλυκαιμία είναι συχνή και υποδιαγιγνώσκεται σε ηλικιωμένους ασθενείς με ινσουλινοθεραπευόμενο διαβήτη τύπου 2, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.
Για να προσδιορίσουν τη συχνότητα και τους προγνωστικούς παράγοντες της υπογλυκαιμίας σε ασθενείς ηλικίας 75 ετών και άνω που έπαιρναν ινσουλίνη για διαβήτη τύπου 2, οι ερευνητές διεξήγαγαν μια προοπτική πολυκεντρική μελέτη 141 ασθενών που αυτοπαρακολουθούσαν τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα τους δύο ή περισσότερες φορές την ημέρα. Οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε γηριατρική και διαβητική αξιολόγηση και έλαβαν περιπατητική τυφλή συνεχή παρακολούθηση γλυκόζης (CGM) για 28 διαδοχικές ημέρες.
Οι ερευνητές εξέτασαν τους παράγοντες που σχετίζονται με την υπογλυκαιμία που επιβεβαιώθηκε μέσω της αυτο-παρακολούθησης (<70 mg/dL) και με νυχτερινό επίπεδο γλυκόζης δύο φορές κάτω από το όριο (<54 mg/dL για ≥15 συνεχόμενα λεπτά μεταξύ μεσάνυχτα και 6 π.μ.). Η μελέτη χρηματοδοτήθηκε από τη Sanofi. Τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν στις 25 Μαρτίου στο Journal of the American Geriatrics Society.
Το μέσο αρχικό επίπεδο HbA1c των ασθενών ήταν 7,9%±1,0%. Λιγότεροι από τους μισούς ασθενείς (37,6%) ανέφεραν μέτρηση γλυκόζης αίματος στον αυτοέλεγχο κάτω από 70 mg/dL. Ο κίνδυνος υπογλυκαιμίας συσχετίστηκε με μεγαλύτερη διάρκεια διαβήτη (αναλογία πιθανοτήτων [OR] για κάθε έτος, 1,04 [95% CI, 1,00 έως 1,08]· P=0,04) και μεταβλητότητα της γλυκόζης (OR με αύξηση 1%, 1,12 [95 % CI, 1,05 έως 1,19]· Ρ<0,001). Αντίθετα, σχεδόν τα δύο τρίτα των ασθενών (65,2%) παρουσίασαν νυχτερινή υπογλυκαιμία. Η γνωστική εξασθένηση (OR, 9,31; 95% CI, 2,59 έως 33,4), η καρδιακή ανεπάρκεια (OR, 4,81; 95% CI, 1,48 έως 15,6) και η καταθλιπτική διαταραχή (OR, 0,19, 95% CI, 0,03 έως 05) συσχετίστηκαν με τη νυχτερινή υπογλυκαιμία.
Οι συγγραφείς της μελέτης πρότειναν ότι το CGM θα μπορούσε να είναι ένα πολλά υποσχόμενο εργαλείο για τον καλύτερο εντοπισμό της υπογλυκαιμίας και την προσαρμογή της αντιμετώπισης του διαβήτη σε αυτόν τον πληθυσμό, επειδή τα επεισόδια υπογλυκαιμίας σχετίζονται με μειωμένη ποιότητα ζωής και μακροχρόνιες επιπλοκές.
Οι νυχτερινές υπογλυκαιμίες είναι συχνές και σπάνια διαγιγνώσκονται με την αυτο-παρακολούθηση των τριχοειδικών τεστ γλυκόζης, επειδή πολλά από αυτά τα επεισόδια δεν ξυπνούν το άτομο που τα παθαίνει. Σε αντίθεση με την γύκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (HbA1C), η χρήση του CGM είναι ένα ισχυρό εργαλείο για την ανίχνευση μιας νυχτερινής υπογλυκαιμίας και για την εξατομίκευση της θεραπείας των ασθενών ειδικά για εκείνους με γνωστική εξασθένηση.
Βιβλιογραφία
Anne-Sophie Boureau, et al. Nocturnal hypoglycemia is underdiagnosed in older people with insulin-treated type 2 diabetes: The HYPOAGE observational study. J Am Geriatr Soc.2023;1–13.
