Η σεμαγλουτίδη προσέφερε μεγαλύτερες μειώσεις στην γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (HbA1c) και στο σωματικό βάρος στους ενήλικες με διαβήτη τύπου 2 σε σύγκριση με άλλους αγωνιστές των υποδοχέων GLP-1, σύμφωνα με ευρήματα από συστηματική ανασκόπηση και μετανάλυση.
Η σεμαγλουτίδη φαίνεται να είναι πιο αποτελεσματική σε σύγκριση με τους υπόλοιπους αγωνιστές των υποδοχέων GLP-1, όσον αφορά τη βελτίωση της γλυκόζης και άλλων καρδιομεταβολικών παραγόντων κινδύνου, σε άτομα με διαβήτη τύπου 2. Ωστόσο, σχετίζεται επίσης με σημαντικά μεγαλύτερες πιθανότητες διακοπής της θεραπείας, λόγω γαστρεντερικών ανεπιθύμητων ενεργειών, κυρίως ναυτίας και εμέτου.
Οι ερευνητές έψαξαν τις βάσεις δεδομένων PubMed και Cochrane Library μέχρι τις 8 Φεβρουαρίου 2023, για τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες φάσης 3 που συνέκριναν τις επιδράσεις της σεμαγλουτίδης (Ozempic, Rybelsus; Novo Nordisk) με άλλους αγωνιστές υποδοχέων GLP-1 σε ενήλικες με διαβήτη τύπου 2. Οι μελέτες αξιολόγησαν τουλάχιστον μία καρδιομεταβολική παράμετρο και είχαν ελάχιστη διάρκεια 12 εβδομάδων. Η κύρια έκβαση ήταν η αλλαγή της HbA1c με τη σεμαγλουτίδη σε σύγκριση με άλλα GLP-1 ανάλογα. Αξιολογήθηκε επίσης η αλλαγή στο σωματικό βάρος, ο ΔΜΣ και άλλες καρδιομεταβολικές παράμετροι.
Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν πέντε τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες με συνολικά 3.760 συμμετέχοντες.
- Μία μελέτη συνέκρινε την υποδόρια σεμαγλουτίδη μία φορά την εβδομάδα με την υποδόρια εξενατίδη παρατεταμένης αποδέσμευσης μία φορά την εβδομάδα (Byetta, AstraZeneca),
- μία συνέκρινε την υποδόρια σεμαγλουτίδη μία φορά την εβδομάδα με τη λιραγλουτίδη μία φορά την ημέρα (Saxenda, Novo Nordisk),
- μία τρίτη έκανε σύγκριση με τη μία φορά την ημέρα σεμαγλουτίδη από του στόματος λιραγλουτίδη,
- μια άλλη μελέτη συνέκρινε την υποδόρια σεμαγλουτίδη μία φορά την εβδομάδα με την υποδόρια ντουλαγλουτίδη μία φορά την εβδομάδα (Trulicity, Eli Lilly) και
- η πέμπτη συνέκρινε την από του στόματος σεμαγλουτίδη μία φορά την ημέρα με τη ντουλαγλουτίδη.
Οι ενήλικες που έλαβαν σεμαγλουτίδη είχαν μεγαλύτερη μείωση της HbA1c (μέση διαφορά -0,44%, 95% CI, -0,63 έως -0,25, P < 0,00001) και της γλυκόζης πλάσματος νηστείας (μέση διαφορά -0,48 mmol/L, 95% CI, –0,8 έως –0,15, P = 0,004) σε σύγκριση με άλλους παράγοντες GLP-1. Όσοι έλαβαν σεμαγλουτίδη ήταν πιο πιθανό να επιτύχουν HbA1c μικρότερη από 7% (OR = 2,1; 95% CI, 1,4-3,14; P = 0,003) ή HbA1c μικρότερη από 6,5% (OR = 2,16, 95% CI, 1,52-3,07, P < 0,0001) από τους ενήλικες που χρησιμοποιούσαν άλλους παράγοντες.
Η ομάδα σεμαγλουτίδης είχε τη μεγαλύτερη μείωση στο σωματικό βάρος (μέση διαφορά, –2,53 kg, 95% CI, –3,31 έως –1,75, P < 0,00001) και BMI (μέση διαφορά, –0,91 kg/m2, 95% CI, – 1,18 έως –0,63, P < .0001) από εκείνους που χρησιμοποιούν άλλους παράγοντες. Οι ενήλικες που έλαβαν σεμαγλουτίδη είχαν περισσότερες πιθανότητες να χάσουν 5% ή περισσότερο σωματικό βάρος (OR = 3,7; 95% CI, 2,71-5,06; P < 0,00001) και 10% ή περισσότερο σωματικό βάρος (OR = 4,39; 95% CI, 3,27- 5,9, Ρ < 0,00001) από εκείνα που χρησιμοποιούν άλλους αγωνιστές υποδοχέα GLP-1.
Η σεμαγλουτίδη συσχετίστηκε με μεγαλύτερες μειώσεις στην περίμετρο μέσης (μέση διαφορά, -2,04 cm, 95% CI, -2,49 έως -1,6, P < 0,00001), συστολική αρτηριακή πίεση (μέση διαφορά, -1,2 mm Hg, 95% CI, – 2,05 έως –0,34, P = 0,006) και διαστολική ΑΠ (μέση διαφορά, –0,67 mm Hg, 95% CI, –1,18 έως –0,16, P = 0,01) σε σύγκριση με άλλους παράγοντες GLP-1. Δεν παρατηρήθηκαν διαφορές με άλλες καρδιομεταβολικές παραμέτρους.
Οι ενήλικες που λάμβαναν σεμαγλουτίδη ήταν πιο πιθανό να αναφέρουν ναυτία (OR = 1,43; 95% CI, 1,08-1,88; P = 0,01) και έμετο (OR = 1,49; 95% CI, 1,1-2,01; P = 0,01) από εκείνους που έλαβαν άλλους παράγοντες GLP-1. Η διακοπή της θεραπείας λόγω γαστρεντερικών ανεπιθύμητων ενεργειών ήταν πιο πιθανή με τη σεμαγλουτίδη παρά με άλλους παράγοντες (OR = 1,48, 95% CI, 1,15-1,91, P = 0,002).
Τα αποτελέσματα από σχετικές τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες θα πρέπει να ενσωματωθούν στην καθημερινή κλινική πράξη, τροποποιώντας τους αλγόριθμους θεραπείας που χρησιμοποιούνται από τους θεράποντες γιατρούς και προτείνοντας κατάλληλους συνδυασμούς θεραπείας, ειδικά σε άτομα με συνοδό καρδιονεφρική νόσο. Ο αντίκτυπος της σεμαγλουτίδης σε σύγκριση με άλλους αγωνιστές υποδοχέων GLP-1 στα υποκατάστατα τελικά σημεία, συμπεριλαμβανομένης της θνησιμότητας από κάθε αιτία και της καρδιαγγειακής νοσηρότητας και θνησιμότητας παραμένει ασαφής και θα πρέπει να είναι το επίκεντρο μελλοντικών τυχαιοποιημένων ελεγχόμενων μελετών.
Βιβλιογραφία
Patoulias D, et al. J Diabetes Complications. 2023;doi:10.1016/j.jdiacomp.2023.108529.
