Οι στατίνες υψηλής έντασης χρησιμοποιούνται ελάχιστα από ασθενείς με αθηροσκληρωτική καρδιαγγειακή νόσο (ASCVD) ως θεραπεία ρουτίνας, ενώ η τιτλοποίησή τους και η χρήση μη στατινών είναι ασυνήθιστες, σύμφωνα με μια μελέτη.
Οι ερευνητές αξιολόγησαν τις στατίνες και άλλες θεραπείες μείωσης των λιπιδίων και τις αλλαγές στη χοληστερόλη χαμηλής πυκνότητας (LDL-C), μεταξύ 322.153 ασθενών με ASCVD σε διάστημα ενός έτους χρησιμοποιώντας δεδομένα από ένα σύνολο δεδομένων ηλεκτρονικού αρχείου υγείας από 92 συστήματα υγείας των ΗΠΑ. Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στις 2 Αυγούστου στο Circulation: Cardiovascular Quality and Outcomes.
Συνολικά, το 76,1% των ασθενών λάμβαναν στατίνες και το 39,4% λάμβαναν στατίνες υψηλής έντασης. Οι άνδρες είχαν περισσότερες πιθανότητες να λάβουν στατίνες υψηλής έντασης από τις γυναίκες (πολυμεταβλητή προσαρμοσμένη αναλογία πιθανοτήτων [OR], 1,34, 95% CI, 1,30 έως 1,38). Η αύξηση της ηλικίας συσχετίστηκε με χαμηλότερες πιθανότητες χρήσης στατινών (OR, 0,79 ανά 5ετή αύξηση στα 60 έτη, 95% CI, 0,78 έως 0,81). Η χρήση στατινών υψηλής έντασης ήταν χαμηλότερη μεταξύ των ασθενών με περιφερική αρτηριακή νόσο (OR, 0,40; 95% CI, 0,37 έως 0,42) και εγκεφαλοαγγειακή νόσο (OR, 0,75; 95% CI, 0,70 έως 0,80) σε σύγκριση με αυτούς με στεφανιαία νόσο (CAD ).
Στην αρχή, οι περισσότεροι ασθενείς (61,3%) είχαν αυξημένη LDL-C (≥70 mg/dL), συμπεριλαμβανομένου του 59,8% αυτών που λάμβαναν στατίνες χαμηλής/μέτριας έντασης και στο 76,1% χωρίς στατίνες. Μόνο το 45,3% πέτυχε LDL-C μικρότερη από 70 mg/dL σε 1 χρόνο. Η χρήση μη στατινών για τη μείωση των λιπιδίων ήταν χαμηλή (εζετιμίμπη, 4,4%, αναστολείς προπρωτεϊνικής κονβερτάσης σουμπτιλισίνης/κεξίνης τύπου 9, 0,7%). Μεταξύ των ασθενών που δεν έπαιρναν στατίνη ή χαμηλής/μέτριας έντασης στατίνη κατά την έναρξη, το 14,8% και το 13,4% αντίστοιχα, λάμβαναν στατίνες υψηλής έντασης σε ένα έτος.
Παρατηρήθηκε ότι οι γυναίκες, οι ηλικιωμένοι ενήλικες και τα άτομα με μη καρδιακή ASCVD υποβάλλοντο σε σημαντική υποθεραπεία και ότι πρέπει να γίνουν περισσότερα για να αντιμετωπιστεί η θεραπευτική αδράνεια για τη θεραπεία των λιπιδίων σε ασθενείς με ASCVD.
Επειδή τα ευρήματα της μελέτης συνάδουν με άλλες πραγματικές μελέτες στις Η.Π.Α., είναι προφανές ότι προσαρμοσμένες στρατηγικές θα πρέπει να σχεδιαστούν για την αντιμετώπιση της συνεχιζόμενης υποχρησιμοποίησης των θεραπειών μείωσης των λιπιδίων και να βοηθήσουν τους ασθενείς να επιτύχουν τους συνιστώμενους στόχους LDL-C, ιδιαίτερα σε ομάδες υποθεραπευόμενες, συμπεριλαμβανομένων των γυναικών, των ηλικιωμένων ενηλίκων και εκείνων με μορφές ASCVD που δεν είναι καρδιακά νοσήματα.
Βιβλιογραφία
Ann Marie Navar, et al. Gaps in Guideline-Based Lipid-Lowering Therapy for Secondary Prevention in the United States: A Retrospective Cohort Study of 322 153 Patients. Circulation: Cardiovascular Quality and Outcomes. 2023;16:533–543.
