Ο έλεγχος του ουρικού οξέος ορού σε ηλικιωμένους ασθενείς με ουρική αρθρίτιδα δεν γίνεται τόσο τακτικά όσο θα έπρεπε, με βάση τις διεθνείς συστάσεις, σε όσους ξεκινούν θεραπεία, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο Arthritis Care & Research.
Η κλινική εντύπωση είναι ότι παρά τις διαθέσιμες θεραπείες που μειώνουν αποτελεσματικά το ουρικό ορό και τον κίνδυνο εξάρσεων της ουρικής αρθρίτιδας, οι ασθενείς εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν ανεπιθύμητες ενέργειες που σχετίζονται με τη νόσο. Δεδομένου ότι η παρακολούθηση του ουρικού οξέος στο αίμα είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την καθοδήγηση των δόσεων της θεραπείας, απαραίτητο είναι να δούμε πόσο καλά γίνεται η παρακολούθηση, ιδιαίτερα στον πληθυσμό των ηλικιωμένων ασθενών που επηρεάζονται δυσανάλογα από την ουρική αρθρίτιδα.
Για τη διερεύνηση της σχέσης μεταξύ θεραπείας μείωσης ουρικού οξέος και εξέτασης υου ουρικού οξέος στο αίμα σε ηλικιωμένους ασθενείς με ουρική αρθρίτιδα, ο Kowk και οι συνεργάτες του διεξήγαγαν μια πληθυσμιακή αναδρομική μελέτη χρησιμοποιώντας δεδομένα από τη βάση δεδομένων εγγεγραμμένων ατόμων, τη βάση δεδομένων αξιώσεων OHIP, τη βάση δεδομένων αξιώσεων φαρμακείων ODB, την καναδική Ινστιτούτο για την Περίληψη Πληροφοριών Υγείας Βάση Δεδομένων και το Εθνικό Σύστημα Αναφορών Περιπατητικής Φροντίδας.
Η μελέτη περιελάμβανε ασθενείς ηλικίας άνω των 65 ετών που διαγνώστηκαν με ουρική αρθρίτιδα και έλαβαν συνταγή για θεραπεία μείωσης του ουρικού οξέος μεταξύ της 1ης Ιανουαρίου 2010 και της 31ης Μαρτίου 2019.
Η μελέτη περιελάμβανε 44.438 ασθενείς. Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι γιατροί που δεν ήταν ρευματολόγοι είχαν λιγότερες πιθανότητες να ξεκινήσουν θεραπεία μείωσης του ουρικού οξέος χωρίς εξέταση του ουρικού οξέος ορού. Αυτοί περιελάμβαναν γιατρούς πρωτοβάθμιας περίθαλψης (OR = 0,26; 95% CI, 0,23-0,29), γιατρούς εσωτερικής παθολογίας (OR = 0,34; 95% CI, 0,29-0,39), νεφρολόγους (OR = 0,37; 95% CI, 0,3-0,45) και άλλων ειδικοτήτων (OR = 0,25; 95% CI, 0,21-0,29).
Επιπλέον, οι άνδρες γιατροί είχαν λιγότερες πιθανότητες να διεξάγουν εξέταση ουρικού οξέος από ό,τι οι γυναίκες γιατροί (OR = 0,87, 95% CI, 0,83-0,91). Παράγοντες ασθενών που συσχετίστηκαν με μειωμένες εξετάσεις περιελάμβαναν τη ζωή σε αγροτικές κατοικίες, την κατοχή χαμηλότερης κοινωνικοοικονομικής κατάστασης και ορισμένες συννοσηρότητες.
Φάνηκε λοιπόν ότι η εξέταση ουρικού οξέος μετά τη χορήγηση υποουριχαιμικής θεραπείας στους ηλικιωμένους ασθενείς με ουρική αρθρίτιδα ήταν χαμηλότερη από αυτή που συνιστώνται επί του παρόντος από τις κατευθυντήριες γραμμές για την ουρική αρθρίτιδα, αν και η εξέταση ουρικού οξέος φαίνεται να βελτιώνεται με την πάροδο του χρόνου. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία στα πρότυπα πρακτικής παρακολούθησης μεταξύ διαφορετικών ειδικοτήτων γιατρών, με τους ρευματολόγους και τους οικογενειακούς ιατρούς να έχουν το υψηλότερο και το χαμηλότερο ποσοστό των ασθενών τους που υποβάλλονται σε εξέταση ουρικού οξέος, αντίστοιχα.
Βιβλιογραφία
Kwok TSH, et al.Serum Urate Monitoring Among Older Adults With Gout: Initiating Urate-Lowering Therapy in Ontario, Canada. Arthritis Car Res. 2023;doi:10.1002/acr.25167.
