Οι γυναίκες που ανέφεραν δυσκολίες ύπνου ή κοιμόντουσαν λιγότερο από 6 ώρες την ημέρα είχαν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν υπέρταση σε σύγκριση με γυναίκες που κοιμόντουσαν 7 έως 8 ώρες, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη.
Τόσο οι διαταραχές ύπνου όσο και η υπέρταση είναι πολύ διαδεδομένες καταστάσεις. Βάσει της Αμερικανικής Ακαδημίας Ιατρικής του Ύπνου, το 30% των Αμερικανών εμφανίζει συμπτώματα αϋπνίας, ενώ το 45% των ενηλίκων των ΗΠΑ ζει με αυξημένη αρτηριακή πίεση (ΑΠ). Επίσης, η έρευνα έχει μέχρι τώρα δείξει ότι η ΑΠ κατά τη διάρκεια του ύπνου συνδέεται σε μεγάλο βαθμό με μελλοντικές δυσμενείς εκβάσεις για την υγεία. Δεδομένων αυτών των ευρημάτων, ήταν ενδιαφέρον να δούμε εάν τα άτομα με δυσκολίες ύπνου ή σύντομη διάρκεια ύπνου διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν υπέρταση.
Ο Haghayegh και οι συνεργάτες του ανέλυσαν δεδομένα από 66.122 συμμετέχοντες στη μελέτη Nurses’ Health Study II χωρίς υπέρταση κατά την έναρξη (2001) που αξιολογούνταν για υπέρταση κάθε 2 χρόνια κατά τη διάρκεια 16 ετών προοπτικής παρακολούθησης.
Οι ερευνητές αξιολόγησαν τη διάρκεια του ύπνου το 2001 και στη συνέχεια ξανά το 2009 ρωτώντας τις μέσες ώρες ύπνου κατά τη διάρκεια ενός 24ώρου. Οι κατηγορίες απόκρισης ήταν 5 ώρες ή λιγότερο, 6 ώρες, 7 έως 8 ώρες, 9 ώρες ή περισσότερες από 9 ώρες. Οι δυσκολίες ύπνου αξιολογήθηκαν το 2001, το 2013 και το 2017.
Οι ερευνητές υπολόγισαν τα HR για τη συχνότητα εμφάνισης υπέρτασης που σχετίζεται με τις δυσκολίες ύπνου και τη διάρκεια του ύπνου.
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο Hypertension.
Κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης, οι ερευνητές κατέγραψαν 25.987 περιστατικά υπέρτασης.
Σε σύγκριση με γυναίκες που ανέφεραν ότι κοιμούνται 7 έως 8 ώρες, οι γυναίκες με μικρότερη διάρκεια ύπνου είχαν υψηλότερο κίνδυνο για υπέρταση, με HR 1,1 για 5 ώρες ή λιγότερο (95% CI, 1,05-1,16) και HR 1,07 για 6 ώρες (95% CI, 1,03-1,1). Οι γυναίκες που ανέφεραν μεγαλύτερη διάρκεια ύπνου 9 ωρών ή περισσότερο δεν είχαν στατιστικά σημαντική αύξηση στον κίνδυνο υπέρτασης.
Σε σύγκριση με τις γυναίκες που σπάνια δυσκολεύονταν να αποκοιμηθούν, οι γυναίκες που ανέφεραν ότι μερικές φορές ή συνήθως είχαν δυσκολίες ύπνου είχαν υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν υπέρταση, με HR 1,14 για εκείνες που είχαν πρόβλημα να κοιμηθούν (95% CI, 1,11-1,17) και HR 1,28 για όσους είχαν δυσκολία να παραμείνουν κοιμισμένοι (95% CI, 1,22-1,35, P για τάση < 0,001).
Οι ερευνητές δεν παρατήρησαν συσχέτιση μεταξύ της πρωινής αφύπνισης και του κινδύνου υπέρτασης (P για την τάση = 0,722), και δεν υπήρξε τροποποίηση του αποτελέσματος από τη νυχτερινή εργασία ή τον χρονότυπο.
Ενώ αναμενόταν να ανακαλυφθεί μια σχέση μεταξύ μικρότερης διάρκειας ύπνου και αυξημένου κινδύνου εμφάνισης υπέρτασης, ήταν εκπληκτικό ότι ανακαλύφθηκε ότι αυτή η συσχέτιση παρέμεινε ακόμη και μετά την προσαρμογή για τις δυσκολίες ύπνου. Αυτό σημαίνει ότι τα άτομα που μπορεί να μην αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο να αποκοιμηθούν ή να παραμείνουν για ύπνο, αλλά εξακολουθούν να αποτυγχάνουν να κοιμηθούν επαρκώς (λιγότερο από 7 ώρες) διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν υπέρταση. Οι κλινικοί γιατροί θα πρέπει να αυξήσουν τις προσπάθειες για την αντιμετώπιση των διαταραχών του ύπνου ώστε να εντοπίσουν άτομα με υψηλότερο κίνδυνο για υπέρταση.
Ενώ αυτή η μελέτη εξέτασε τη σχέση μεταξύ ύπνου και υπέρτασης, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τα ευρήματα δεν υποδηλώνουν αιτιότητα. Ένας τομέας που απαιτεί περαιτέρω διερεύνηση είναι να καθοριστεί εάν οι δυσκολίες ύπνου είναι όντως αιτιολογικός παράγοντας στην ανάπτυξη υπέρτασης και εάν η αντιμετώπιση προβλημάτων ύπνου θα μπορούσε ενδεχομένως να έχει ευεργετική επίδραση στην ΑΠ.
Βιβλιογραφία
Haghayegh S, et al. Sleeping Difficulties, Sleep Duration, and Risk of Hypertension in Women. Hypertension. 2023;doi:10.1161/HYPERTENSIONAHA.123.21350.
