Σε μια αναδρομική μελέτη, τα διφωσφονικά δεν φάνηκε να παρεμβαίνουν στην επούλωση των καταγμάτων.
Είναι γνωστό ότι τα διφωσφονικά παρεμβαίνουν στη δραστηριότητα των οστεοκλαστών και μπορούν να επηρεάσουν την αναδόμηση των οστών. Έτσι, ορισμένοι κλινικοί γιατροί έχουν εκφράσει ανησυχία ότι η χορήγηση αυτών των φαρμάκων πολύ σύντομα μετά από ένα κάταγμα που σχετίζεται με την οστεοπόρωση θα μπορούσε να επηρεάσει την επούλωση του κατάγματος και να οδηγήσει σε μη ένωση του οστού. Ωστόσο, οι μελέτες σε αυτό το σημείο έχουν αποφέρει ανάμεικτα αποτελέσματα.
Σε αυτήν την πιο πρόσφατη μελέτη, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα του Medicare των ΗΠΑ από το 2016 έως το 2019 για να εντοπίσουν 111.000 ασθενείς (ηλικίας ≥65 ετών) με κατάγματα μακρών οστών που υποβλήθηκαν σε χειρουργική θεραπεία. Τα περισσότερα ήταν κατάγματα κάτω άκρων, αλλά το 11% ήταν σε κάποιο άνω άκρο.
Η συχνότητα της μη ένωσης του κατάγματος σε 1 έτος ήταν 9%. Σε πολυμεταβλητή ανάλυση, η λήψη μιας συνταγής διφωσφονικών εντός 90 ημερών μετά το κάταγμα δεν συσχετίστηκε με μη ένωση. Συγκεκριμένα, μόνο το 11% των ασθενών έλαβαν συνταγές διφωσφονικών κατά τη διάρκεια 1 έτους μετά τα κατάγματά τους.
Οι ορθοπεδικοί σήμερα είναι πιο πιθανό να ενθαρρύνουν τη χρήση διφωσφονικών αμέσως μετά από ένα οστεοπορωτικό κάταγμα από ό,τι το 2016 έως το 2019, όταν αυτοί οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε θεραπεία. Τα ευρήματα αυτής της μελέτης στρέφουν περαιτέρω την κλίμακα προς την ασφάλεια της θεραπείας με διφωσφονικά λίγο μετά την χειρουργική θεραπεία των καταγμάτων των μακριών οστών.
Βιβλιογραφία
Thorne TJ et al. No increased risk of nonunion with bisphosphonate use in a Medicare claims cohort following operatively treated long-bone fractures. J Bone Joint Surg Am 2023 Apr 5; 105:549.
