Οι ενήλικες με διαβήτη τύπου 2 και παχυσαρκία πέτυχαν μεγαλύτερη απώλεια βάρους με χρονικά περιορισμένο φαγητό στους 6 μήνες από ό,τι με περιορισμό των θερμίδων ή συνέχιση των συνηθισμένων διατροφικών συνηθειών, σύμφωνα με στοιχεία πρόσφατης μελέτης.
Στα ευρήματα μιας τυχαιοποιημένης ελεγχόμενης μελέτης που δημοσιεύτηκε στο JAMA Network Open, οι ενήλικες χωρίστηκαν τυχαία να τηρούν 8ωρη χρονικά περιορισμένη διατροφή, να ακολουθούν μια δίαιτα περιορισμένων θερμίδων ή να συνεχίσουν τις συνήθειες διατροφής και άσκησης.
Στους 6 μήνες, όσοι συμμετείχαν σε χρονικά περιορισμένη διατροφή είχαν μεγαλύτερες μειώσεις στην HbA1c και στο σωματικό βάρος από την ομάδα ελέγχου, ενώ ο περιορισμός των θερμίδων συσχετίστηκε με μεγαλύτερη μείωση της HbA1c, αλλά όχι του σωματικού βάρους, σε σύγκριση με τους μάρτυρες.
Είναι σημαντικό να δίνουμε σε άτομα με διαβήτη τύπου 2 περισσότερες από μία στρατηγικές για να χάσουν βάρος και να μειώσουν την HbA1c τους. Μερικοί άνθρωποι δυσκολεύονται να μετρήσουν τις θερμίδες. Άλλοι δεν έχουν εβδομαδιαία ή μηνιαία υποστήριξη και χρειάζονται ένα διατροφικό μοτίβο που να είναι απλό να ακολουθήσουν, όπως η παρακολούθηση του ρολογιού.
Στη μελέτη συμμετείχαν 75 ενήλικες ηλικίας 18 έως 80 ετών με διαβήτη τύπου 2, HbA1c μεταξύ 6,5% και 11% και ΔΜΣ μεταξύ 30 kg/m2 και 50 kg/m2 (μέση ηλικία 55 έτη, 71 % γυναίκες, 53% μη Ισπανόφωνοι Μαύροιμ 40% Ισπανόφωνοι). Οι συμμετέχοντες κατανεμήθηκαν τυχαία, σε αναλογία 1:1:1, σε χρονικά περιορισμένο φαγητό, περιορισμό θερμίδων ή τη συνήθη διατροφή και άσκηση. Η ομάδα φαγητού με περιορισμένο χρόνο έτρωγε κατά βούληση από το μεσημέρι έως τις 8 μ.μ. κάθε μέρα και νήστευε την υπόλοιπη μέρα. Οι ενήλικες στην ομάδα περιορισμού θερμίδων έλαβαν οδηγίες να μειώσουν την ενεργειακή τους πρόσληψη κατά 25% των βασικών ενεργειακών αναγκών τους. Όλοι οι συμμετέχοντες συναντήθηκαν με έναν διαιτολόγο κάθε εβδομάδα για τους πρώτους 3 μήνες της μελέτης και στη συνέχεια κάθε δύο εβδομάδες έως τους 6 μήνες. Το σωματικό βάρος, η τήρηση της συνταγογραφούμενης δίαιτας, η χρήση φαρμάκων και οι ανεπιθύμητες ενέργειες καταγράφηκαν σε κάθε συνάντηση. Συνεχείς μετρητές γλυκόζης χρησιμοποιήθηκαν για 10 ημέρες στην έναρξη, 3 μήνες και 6 μήνες μετά. Το πρωταρχικό αποτέλεσμα της μελέτης ήταν η ποσοστιαία αλλαγή στο σωματικό βάρος σε κάθε ομάδα στους 6 μήνες.
Η διαλειμματική διατροφή μειώνει το βάρος και την HbA1c
Στους 6 μήνες, η ομάδα με περιορισμένο χρόνο είχε 3,56% μεγαλύτερη απώλεια σωματικού βάρους (P = 0,004) και 2,49 kg μεγαλύτερη μείωση στη μάζα λίπους σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου. Δεν παρατηρήθηκε διαφορά μεταξύ της ομάδας περιορισμού θερμίδων και των μαρτύρων για αλλαγή στο μέσο σωματικό βάρος και τη μάζα λίπους.
Η ομάδα περιορισμένης κατανάλωσης τροφής είχε 0,91% μεγαλύτερη μείωση της HbA1c και η ομάδα περιορισμού θερμίδων μείωσε την HbA1c της κατά 0,94% περισσότερο από την ομάδα ελέγχου στους 6 μήνες. Δεν υπήρχε διαφορά στη μεταβολή της HbA1c μεταξύ των ομάδων περιορισμένης κατανάλωσης και θερμιδικού περιορισμού. Οι ενήλικες που συμμετείχαν σε χρονικά περιορισμένη διατροφή μείωσαν τη μέση γλυκόζη τους κατά 42,53 mg/dL περισσότερο από την ομάδα ελέγχου και όσοι συμμετείχαν στον θερμιδικό περιορισμό είχαν 48,55 mg/dL μεγαλύτερη μείωση της μέσης γλυκόζης από τους μάρτυρες. Δεν παρατηρήθηκαν διαφορές για το χρόνο στο εύρος.
Ήταν έκπληξη το γεγονός ότι η ομάδα περιορισμού θερμίδων δεν έχασε περισσότερο βάρος. Στις περισσότερες μελέτες που εξετάζουν τα άτομα με παχυσαρκία, οι ομάδες περιορισμού της κατανάλωσης χρόνου και θερμίδων χάνουν το ίδιο βάρος. Επίσης, ήταν έκπληξη το γεγονός ότι παρόλο που αυτή η απώλεια βάρους ήταν διαφορετική, η μείωση της HbA1c και η μέση μείωση της γλυκόζης ήταν η ίδια. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι, παρόλο που οι δύο ομάδες έχασαν διαφορετικά ποσά βάρους, είχαν παρόμοιες μειώσεις στο σπλαχνικό λίπος και στην περίμετρο της μέσης τους, και πιθανώς γι’ αυτό το σάκχαρο στο αίμα τους βελτιώθηκε παρόμοια, παρόλο που η απώλεια βάρους ήταν διαφορετική στην ζυγαριά.
Απαιτούνται περισσότερες μελέτες
Στους 6 μήνες, η ομάδα με περιορισμένο χρόνο διατροφής μείωσε την ενεργειακή πρόσληψη κατά 313 kcal την ημέρα και η ομάδα περιορισμού θερμίδων μείωσε την ενεργειακή πρόσληψη κατά 197 kcal την ημέρα. Οι ενήλικες που συμμετείχαν σε χρονικά περιορισμένη διατροφή είχε συμμόρφωση στο 87% των ημερών κατά τη διάρκεια της μελέτης. Από αυτούς στην ομάδα περιορισμού θερμίδων, το 68% ανέφερε ότι συμμορφώθηκε με τους καθορισμένους στόχους θερμίδων κατά τη διάρκεια της δοκιμής.
Δεν παρουσιάστηκαν σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες κατά τη διάρκεια της μελέτης. Δεν υπήρχε διαφορά στα επεισόδια υπογλυκαιμίας ή υπεργλυκαιμίας μεταξύ των ομάδων.
Χρειάζεται πολύ περισσότερη έρευνα για τη χρονικά περιορισμένη διατροφή σε άτομα με διαβήτη. Θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε αν η μείωση του διατροφικού παραθύρου σε 6 ώρες την ημέρα αλλάζει την απώλεια βάρους και τα αποτελέσματα του σακχάρου στο αίμα. Θα ήταν επίσης ενδιαφέρον να δούμε περισσότερες μελέτες σε άτομα που λαμβάνουν ινσουλίνη και εάν η χρονικά περιορισμένη διατροφή θα μπορούσε να μειώσει τη χρήση ινσουλίνης.
Βιβλιογραφία
Pavlou V, et al. Effect of Time-Restricted Eating on Weight Loss in Adults With Type 2 Diabetes. JAMA Netw Open. 2023;doi:10.1001/jamanetworkopen.2023.39337.
