Η έκθεση σε αυξημένη LDL και αυξημένη συστολική αρτηριακή πίεση (ΑΠ) πριν από την ηλικία των 55 ετών σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο στεφανιαίας νόσου ανεξάρτητα από τα επίπεδα ΑΠ και χοληστερόλης στη μετέπειτα ζωή, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη.
Προς το παρόν, οι θεραπευτικές στρατηγικές για τη μείωση της χοληστερόλης και της αρτηριακής πίεσης βασίζονται σε βραχυπρόθεσμες κλινικές μελέτες. Εάν η παρατεταμένη έκθεση σε υψηλή χοληστερόλη και ΑΠ έχει σωρευτικό αποτέλεσμα, όπως αναφέρεται από μελέτες τυχαιοποίησης, αυτό θα έχει σημαντικές επιπτώσεις στη διαχείριση της στεφανιαίας νόσου (ΣΝ). Μπορεί να υπάρχει ρόλος για πρώιμη θεραπεία σε ασθενείς χαμηλού κινδύνου και σε νεότερους ασθενείς, εάν υπάρχουν πράγματι πρόσθετα οφέλη με την συνολική ρύθμιση όλων των παραγόντων κινδύνου.
Ο Dehghan και οι συνεργάτες του διεξήγαγαν μια ανάλυση χρησιμοποιώντας δεδομένα μεμονωμένων ασθενών από τη Biobank του Ηνωμένου Βασιλείου (που εγγράφηκε το 2006-2010), συμπεριλαμβανομένων 136.648 συμμετεχόντων για μετρήσεις LDL, 135.431 συμμετεχόντων για συστολική ΑΠ και 24.052 περιπτώσεων για ΣΝ για να αξιολογήσουν την επίδραση της διάρκειας της έκθεσης στους παράγοντες κινδύνου στον κίνδυνο για ΣΝ. Οι ερευνητές στρωματοποίησαν τις αναλύσεις ανά ηλικία κατά την εγγραφή (< 55 ετών, 55 έως 60 ετών, 61 έως 65 ετών και > 65 ετών). Η πρωταρχική έκβαση ήταν η ΣΝ, που ορίστηκε ως σύνθετος καρδιαγγειακός θάνατος, μη θανατηφόρο έμφραγμα του μυοκαρδίου ή στεφανιαία επαναγγείωση.
Η ανάλυση έδειξε σημαντική συσχέτιση μεταξύ της γενετικά προβλεπόμενης LDL και του κινδύνου για ΣΝ και στις τέσσερις ηλικιακές ομάδες, χωρίς στοιχεία ετερογένειας μεταξύ των ομάδων (Ρ για ετερογένεια = 0,107).
Κάθε 1 mmol/L υψηλότερη LDL συσχετίστηκε με 81% υψηλότερες πιθανότητες ΣΝ σε ηλικία < 55 ετών, 52% υψηλότερες πιθανότητες σε ηλικία 55 έως 60 ετών, 106% υψηλότερες πιθανότητες σε ηλικία 61 έως 65 ετών και 60% υψηλότερες πιθανότητες σε ηλικία 65 ετών. Για κάθε αύξηση κατά 10 mm Hg στη γενετικά προκαλούμενη συστολική ΑΠ, οι πιθανότητες ΣΝ αυξήθηκαν κατά 62% για άτομα ηλικίας < 55 ετών, 46% για άτομα ηλικίας 55 έως 60 ετών, 30% για άτομα ηλικίας 61 έως 65 ετών και 17% για άτομα ηλικίας 65 ετών.
Σε πολυμεταβλητές αναλύσεις τυχαιοποίησης, η έκθεση σε αυξημένη LDL και συστολική ΑΠ πριν από την ηλικία των 55 ετών συσχετίστηκε με υψηλότερο κίνδυνο για ΣΝ, ανεξάρτητα από τα μεταγενέστερα επίπεδα ζωής (ηλικία 55 ετών και άνω), με OR 1,68 ανά 1 mmol/L για την LDL (95% CI, 1,2-2,34) και OR 1,33 ανά 10 mm Hg συστολικής ΑΠ (95% CI, 1,18-1,51).
Αυτά τα ευρήματα υπογραμμίζουν τον κρίσιμο ρόλο της σωρευτικής έκθεσης σε αυτούς τους παράγοντες κινδύνου στον κίνδυνο ενός ατόμου για ΣΝ, υποδεικνύοντας ότι η προηγούμενη έκθεση σε αυξημένη συστολική ΑΠ και LDL έχει μακροχρόνιες επιπτώσεις στον μελλοντικό κίνδυνο ΣΝ.
Τα ευρήματα υποδεικνύουν επίσης ότι το γήρας από μόνο του δεν θα πρέπει να αποτελεί λόγο για την απόρριψη κατά τα άλλα κατάλληλων θεραπειών μείωσης της LDL και της ΑΠ, επειδή η επίδραση της γενετικά μεσολαβούμενης LDL και της συστολικής ΑΠ στον κίνδυνο εμφάνισης ΣΝ είναι συνεχής σε όλη τη ζωή.
Βιβλιογραφία
Wang N, et al. Association between systolic blood pressure and low-density lipoprotein cholesterol with coronary heart disease according to age. PLoS One. 2023;doi:10.1371/journal.pone.0295004.
