Τα διαγνωστικά σφάλματα, συμπεριλαμβανομένων των προβλημάτων με τις αξιολογήσεις των ασθενών και τις ερμηνείες των εξετάσεων, ήταν συχνά και επιζήμια στους νοσηλευόμενους ασθενείς, οδηγώντας μερικές φορές σε θάνατο, σύμφωνα με μια μελέτη στο JAMA Internal Medicine.
Τα διαγνωστικά σφάλματα πιστεύεται ότι συμβάλλουν σε γεγονότα όπως ο θάνατος, διάφορες βλάβες και μεταφορές στη ΜΕΘ, αλλά λίγες μέχρι τώρα μελέτες χρησιμοποίησαν δομημένες προσεγγίσεις για την ανίχνευση διαγνωστικών σφαλμάτων. Για παράδειγμα, μια πρόσφατη μελέτη ανεπιθύμητων συμβάντων σε εσωτερικούς ασθενείς δεν εξέτασε ειδικά για διαγνωστικές διαδικασίες και εντόπισε διαγνωστικό σφάλμα μόνο σε 10 από τις σχεδόν 1.000 ανεπιθύμητες ενέργειες που εξετάστηκαν.
Έτσι, οι ερευνητές διεξήγαγαν μια αναδρομική μελέτη για να αξιολογήσουν τους τύπους διαγνωστικών σφαλμάτων, τις βλάβες και τις συχνότητες μεταξύ των νοσηλευόμενων ενηλίκων ασθενών που μεταφέρθηκαν στη ΜΕΘ ή πέθαναν από την 1η Ιανουαρίου έως τις 31 Δεκεμβρίου 2019. Το δείγμα της μελέτης περιελάμβανε αρχεία 2.428 ασθενών (μέση ηλικία 63 έτη, 45,6% γυναίκες) σε 29 ακαδημαϊκά ερευνητικά κέντρα.
Συνολικά, στο 23% (95% CI, 20,9-25,3) των ασθενών έγινε διαγνωστικό σφάλμα.
Ο Auerbach και οι συνεργάτες του διαπίστωσαν ότι τα σφάλματα συνέβαλαν είτε σε προσωρινή βλάβη, είτε σε μόνιμη βλάβη ή θάνατο στο 17,8% (95% CI, 15,9-19,8) των ασθενών.
Από τους 1.863 ασθενείς που πέθαναν, το διαγνωστικό σφάλμα συνέβαλε στο 6,6% (95% CI, 5,3-8,2) των θανάτων.
Στην ομάδα των ασθενών που πέθαναν και είχαν διαγνωστικό σφάλμα, το σφάλμα συνέβαλε στο θάνατο στο 29,4% (95% CI, 24,0%-35,3%).
Εν τω μεταξύ, τα σφάλματα της διαγνωστικής διαδικασίας που σχετίζονται περισσότερο με τα διαγνωστικά σφάλματα περιλαμβάνουν:
- προβλήματα αξιολόγησης ασθενών (προσαρμοσμένο RR = 2,89; 95% CI, 2,23-3,73) και
- προβλήματα με τη σειρά και την ερμηνεία των εξετάσεων (aRR = 2,85; 95% CI, 2,16-3,76).
Και τα δύο σφάλματα φαίνεται ότι είναι οι πιο σημαντικοί στόχοι για τα προγράμματα βελτίωσης της ασφάλειας. Οι λύσεις στα προβλήματα των εξετάσεων θα μπορούσαν να δοθούν από εργαλεία πληροφορικής όπως ειδοποιήσεις ή προγνωστικά μοντέλα, ενώ οι κλινικές αξιολογήσεις μπορεί να χρειάζονται γνωστικές παρεμβάσεις, αξιολόγηση του φόρτου εργασίας του γιατρού και καθοδήγηση.
Τα ευρήματα αυτά δίνουν ώθηση για περαιτέρω έρευνα και παρεμβάσεις για τη μείωση των διαγνωστικών σφαλμάτων στοχεύοντας τα κενά στην επιλογή και την ερμηνεία των εξετάσεων και την ικανότητα των γιατρών να εκφράζουν και να επανεξετάζουν τις διαγνώσεις ως τομείς υψηλής προτεραιότητας.
Βιβλιογραφία
Auerbach AD, Lee TM, Hubbard CC, et al. Diagnostic Errors in Hospitalized Adults Who Died or Were Transferred to Intensive Care. JAMA Intern Med. 2024;184(2):164–173.
