Το Αμερικανικό Κολλέγιο Γαστρεντερολογίας (ACG) δημοσίευσε νέες κατευθυντήριες οδηγίες για αυτήν την πάθηση.
Ιστορικό
Η έγκαιρη αντιμετώπιση της οξείας παγκρεατίτιδας (ΟΠ) είναι κρίσιμη για την πρόληψη επιπλοκών που εμφανίζονται σε έως και 20% των νοσηλευόμενων ασθενών με ΑΟΠ. Οι ειδικοί από το ACG ολοκλήρωσαν μια συστηματική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας και ανέπτυξαν τις ακόλουθες οδηγίες για τη διαχείριση της ΟΠ.
Βασικές συστάσεις
Όλες οι συστάσεις υπόκεινται σε όρους με πολύ χαμηλή ή χαμηλή ποιότητα αποδεικτικών στοιχείων, εκτός εάν αναφέρεται διαφορετικά.
Όλοι οι ασθενείς με ΟΠ θα πρέπει να υποβάλλονται σε υπερηχογράφημα κοιλίας για αξιολόγηση εάν η παγκρεατίτιδα οφείλεται σε πάθηση των των χοληφόρων. Όταν η αιτία της ΟΠ είναι ασαφής μετά την αρχική εργαστηριακή εξέταση και απεικόνιση, οι ασθενείς θα πρέπει τελικά να υποβληθούν σε πρόσθετη διαγνωστική αξιολόγηση, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει επαναλαμβανόμενο υπερηχογράφημα, μαγνητική τομογραφία ή ενδοσκοπικό υπερηχογράφημα.
Θα πρέπει να ξεκινήσει μέτρια επιθετική αποκατάσταση υγρών με γαλακτικό διάλυμα Ringer, που ορίζεται ως bolus των 10 mL/kg ακολουθούμενη από έγχυση 1,5 ml/kg/hourμ ενώ μπορούν να δοθούν πρόσθετα bolus εάν ένας ασθενής έχει ενδείξεις υποογκαιμίας.
Η ιατρική θεραπεία προτιμάται έναντι της ενδοσκοπικής ανάδρομης χολαγγειοπαγκρεατογραφίας (ERCP) εντός των πρώτων 72 ωρών για ασθενείς που έχουν ΟΠ χωρίς χολαγγειίτιδα.
Η ινδομεθακίνη από το ορθό πρέπει να χορηγείται σε άτομα υψηλού κινδύνου για παγκρεατίτιδα μετά από ERCP (ισχυρή σύσταση με μέτριας ποιότητας στοιχεία).
Τα στεντ παγκρεατικού πόρου θα πρέπει να χρησιμοποιούνται σε ασθενείς υψηλού κινδύνου για παγκρεατίτιδα μετά από ERCP που λαμβάνουν ινδομεθακίνη από το ορθό.
Αν και τα αντιβιοτικά είναι απαραίτητα για ασθενείς με λοιμώδη παγκρεατική νέκρωση, δεν πρέπει να γίνεται αναρρόφηση με λεπτή βελόνα και δεν πρέπει να χορηγούνται προφυλακτικά αντιβιοτικά σε όλους τους ασθενείς με σοβαρή ΟΠ.
Η πρώιμη από του στόματος σίτιση (εντός 24-48 ωρών) θα πρέπει να ξεκινά με μια στερεά δίαιτα χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά (και όχι υγρή δίαιτα) σε ασθενείς με ήπια ΟΠ.
Η κατανόησή μας για τη βέλτιστη διαχείριση της οξείας παγκρεατίτιδας έχει αλλάξει κατά την τελευταία δεκαετία. Αυτές οι βασισμένες σε στοιχεία, πρακτικές συστάσεις υποστηρίζουν τις εξελισσόμενες τάσεις στη θεραπεία αυτού του πληθυσμού ασθενών.
Βιβλιογραφία
Tenner S et al. American College of Gastroenterology guidelines: Management of acute pancreatitis. Am J Gastroenterol 2024 Mar; 119:419.
