Η χρήση των αναστολέων συμμεταφορέα νατρίου-γλυκόζης 2 μείωσε τον κίνδυνο για πολλαπλές νευροεκφυλιστικές νόσους σε ενήλικες με διαβήτη τύπου 2, σύμφωνα με αποτελέσματα μελέτης που δημοσιεύθηκαν στο Neurology.
Μια αναδρομική ανάλυση διαπίστωσε σημαντικά μειωμένο κίνδυνο για αγγειακή άνοια, νόσο Alzheimer και νόσο του Parkinson σε άτομα που ήταν σε θεραπεία για διαβήτη τύπου 2 με αναστολείς SGLT2.
Τα ευρήματα αυτά είναι σε αρμονία με πρόσφατη μελέτη που συνέδεσε τη χρήση των αναστολέων συμμεταφορέα νατρίου-γλυκόζης 2 (SGLT2) με 35% έως 52% μείωση του κινδύνου για διάφορους τύπους άνοιας σε σύγκριση με τη χρήση αναστολέων διπεπτιδυλικής πεπτιδάσης-4 (DPP-4).
Οι αναστολείς SGLT2 μειώνουν το φορτίο των παραγόντων κινδύνου καρδιαγγειακής νόσου όπως ο διαβήτης, η παχυσαρκία και η υπέρταση, κάτι που μπορεί να έχει θετικό αντίκτυπο στις νευροεκφυλιστικές διαταραχές.
Ως αποτέλεσμα, οι αναστολείς SGLT2 θα μπορούσαν να είναι μια υποσχόμενη επιλογή για την καταπολέμηση των κινδύνων για νευροεκφυλιστικά νοσήματα, με λίγη όμως κλινική έρευνα να έχει γίνει για τους αναστολείς και τα νευρολογικά αποτελέσματα.
Στην ανάλυση, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από τη βάση δεδομένων της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφάλισης Υγείας της Κορέας για να σχηματίσουν ένα δείγμα 1.348.362 συμμετεχόντων ηλικίας 40 ετών και άνω με διαβήτη τύπου 2 που άρχισαν να παίρνουν αντιδιαβητικά φάρμακα μεταξύ 2014 και 2019.
Προχώρησαν στη διεξαγωγή αντιστοίχισης τάσης 1:1 μεταξύ χρηστών αναστολέων SGLT2 με χρήστες άλλων από του στόματος αντιδιαβητικών φαρμάκων, δημιουργώντας μια ομάδα 358.862 συμμετεχόντων (μέση ηλικία 57 έτη, 57,9% άνδρες).
Η συχνότητα εμφάνισης της νόσου Αλτσχάιμερ, της αγγειακής άνοιας και της νόσου του Πάρκινσον χρησίμευσαν ως οι πρωταρχικές μετρήσεις έκβασης της μελέτης, ενώ οι δευτερεύουσες εκβάσεις περιλάμβαναν τη συχνότητα εμφάνισης άνοιας όλων των αιτιών και ένα συνδυασμό άνοιας όλων των αιτιών και νόσου του Πάρκινσον.
Σε μια μέση παρακολούθηση 2,8 ετών, εμφανίστηκαν 6.837 περιστατικά άνοιας ή νόσου του Πάρκινσον.
Παρατηρήθηκαν μειώσεις κινδύνου που σχετίζονται με τη χρήση αναστολέα SGLT2:
- 19% για τη νόσο του Alzheimer (προσαρμοσμένο HR = 0,81; 95% CI, 0,76-0,87);
- 31% για αγγειακή άνοια (aHR = 0,69; 95% CI, 0,6-0,78); και
- 20% για τη νόσο του Πάρκινσον (aHR = 0,8; 95% CI, 0,69-0,91).
Επιπλέον, βρέθηκε ότι η χρήση αναστολέα SGLT2 συνδέεται με 21% μειωμένο κίνδυνο για άνοια όλων των αιτιών (aHR = 0,79, 95% CI, 0,69-0,9) και 22% χαμηλότερο κίνδυνο για άνοια όλων των αιτιών και νόσο του Πάρκινσον (aHR = 0,78, 95% CI 0,73–0,83) σε σύγκριση με τη χρήση άλλων από του στόματος αντιδιαβητικών φαρμάκων.
Η συσχέτιση μεταξύ αναστολέων SGLT2 και μειωμένου κινδύνου για νευροεκφυλιστικές διαταραχές παρέμεινε μετά την προσαρμογή για διάφορους παράγοντες, όπως επιπλοκές διαβήτη, φάρμακα, φύλο, συννοσηρότητες ή βιοκλινικές μεταβλητές.
Υπάρχουν πολλοί μηχανισμοί που συμβάλλουν στο «δυναμικό τροποποίησης της νόσου» των αναστολέων SGLT2.
Για παράδειγμα, «η μίμηση νηστείας από αναστολείς SGLT2 ενισχύει την κετογένεση και τα σώματα κετόνης λειτουργούν ως αντιοξειδωτικά και υποστρώματα εναλλακτικής ενέργειας στη γλυκόζη στον εγκέφαλο, η οποία ανακουφίζει τη νευρωνική μεταβολική δυσλειτουργία.
Το συμπέρασμα είναι ότι απαιτείται ακόμη πρόσθετη έρευνα για να επικυρωθεί η μακροπρόθεσμη σταθερότητα αυτών των παρατηρήσεων.
Βιβλιογραφία
Kim H, et al. SGLT2 Inhibitor Use and Risk of Dementia and Parkinson Disease Among Patients With Type 2 Diabetes. Neurology. 2024;doi:10.1212/WNL.0000000000209805.
Shin A, et al. BMJ. 2024;doi:10.1136/bmj-2024-079475.
