Μια μεγάλη, διεθνής μελέτη ασθενών με διαβήτη τύπου 2 δεν βρήκε σημαντική βραχυπρόθεσμη συσχέτιση μεταξύ της χρήσης αγωνιστών GLP-1 και του κινδύνου καρκίνου του θυρεοειδούς, αλλά οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις απαιτούν περαιτέρω διερεύνηση.
Οι αγωνιστές του υποδοχέα γλυκαγονόμορφου πεπτιδίου-1 (GLP-1-RAs) χρησιμοποιούνται ευρέως για τον διαβήτη τύπου 2 και την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας, αλλά έχουν προκύψει ανησυχίες σχετικά με τη πιθανή συσχέτισή τους με τον καρκίνο του θυρεοειδούς, δεδομένης της αυξημένης έκφρασης του υποδοχέα GLP-1 στα καρκινικά κύτταρα του θυρεοειδούς και των προκλινικών ευρημάτων κακοηθειών των C-κυττάρων σε τρωκτικά. Ενώ ορισμένες μελέτες παρατήρησης υποδηλώνουν αυξημένο κίνδυνο, άλλες δεν αναφέρουν καμία συσχέτιση.
Για να διερευνήσουν αυτή τη πιθανή συσχέτιση σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2, οι ερευνητές ανέλυσαν βάσεις δεδομένων με βάση τον πληθυσμό από έξι χώρες και εντόπισαν περίπου 100.000 χρήστες GLP-1-RA και 2,5 εκατομμύρια χρήστες αναστολέα διπεπτιδυλικής πεπτιδάσης-4 (DPP-4i). Η διάμεση περίοδος παρακολούθησης κυμαινόταν από 1,8 έως 3,0 έτη για τους χρήστες GLP-1–RA και από 2,8 έως 6,8 έτη για τους χρήστες DPP-4i.
Στα προσαρμοσμένα στη θνησιμότητα μοντέλα παλινδρόμησης Cox, ο συγκεντρωμένος σταθμισμένος λόγος κινδύνου για καρκίνο του θυρεοειδούς μεταξύ των χρηστών GLP-1–RA σε σύγκριση με τους χρήστες DPP-4i ήταν 0,81 (95% CI, 0,59–1,12), υποδεικνύοντας ότι δεν υπάρχει σημαντική αύξηση στον κίνδυνο καρκίνου του θυρεοειδούς με τη χρήση GLP-1–RA. Επιπλέον, οι αναλύσεις που έλαβαν υπόψη τις σωρευτικές δόσεις GLP-1-RA δεν αποκάλυψαν αυξημένο κίνδυνο. Οι αναλύσεις υποομάδας για υποτύπους καρκίνου του θυρεοειδούς (π.χ. μυελοειδής καρκίνος του θυρεοειδούς) δεν ήταν εφικτές λόγω του μικρού αριθμού αυτών των αποτελεσμάτων.
Αυτά τα ευρήματα από τη μεγαλύτερη πληθυσμιακή μελέτη σχετικά με αυτό το ερώτημα μέχρι στιγμής υποδηλώνουν ότι η χρήση GLP-1-RA δεν αυξάνει τον κίνδυνο για καρκίνο του θυρεοειδούς βραχυπρόθεσμα, κάτι που είναι σύμφωνο με τα αποτελέσματα άλλων μελετών παρατήρησης που αναφέρθηκαν πρόσφατα χρησιμοποιώντας DPP-4i ή αναστολέα συμμεταφορέα-2 νατρίου-γλυκόζης ως ενεργούς συγκριτές. Αν και αυτό μπορεί να προσφέρει διαβεβαίωση σε ασθενείς και κλινικούς γιατρούς σχετικά με την ασφάλεια των GLP-1-RA, οι σχετικά σύντομες περίοδοι παρακολούθησης σε αυτές τις μελέτες περιορίζουν τα συμπεράσματα σχετικά με τους μακροπρόθεσμους κινδύνους.
Βιβλιογραφία
Baxter SM et al. Glucagon-like peptide 1 receptor agonists and risk of thyroid cancer: An international multisite cohort study. Thyroid 2025 Jan; 35:69.
