Οι αναστολείς SGLT2 προσφέρουν μεγαλύτερη μείωση κινδύνου για μείζονα καρδιαγγειακά συμβάντα σε ηλικιωμένους με διαβήτη τύπου 2 σε σύγκριση με τους νεότερους, σύμφωνα με ευρήματα από συστηματική ανασκόπηση και μετανάλυση που δημοσιεύθηκαν στο JAMA.
Οι ερευνητές έλαβαν δεδομένα από 601 τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες στις οποίες συμμετείχαν ενήλικες με διαβήτη τύπου 2 και αξιολογούσαν την αποτελεσματικότητα των αναστολέων SGLT2, των αγωνιστών GLP-1 ή των αναστολέων DPP-IV στην HbA1c ή στις μείζονες καρδιαγγειακές επιπλοκές. Οι ηλικιωμένοι είχαν χαμηλότερο κίνδυνο για μείζονα καρδιαγγειακά συμβάντα όταν χρησιμοποιούσαν έναν αναστολέα SGLT2 σε σχέση με τους νεότερους ενήλικες. Αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι οι ηλικιωμένοι έχουν μεγαλύτερη μείωση της HbA1c με τη χρήση GLP-1 από τους νεότερους ενήλικες.
Η ηλικία δεν θα πρέπει να αποτελεί εμπόδιο στη θεραπεία με αναστολείς SGLT2 σε ασθενείς που είναι πιθανό να ωφεληθούν από μειωμένο καρδιαγγειακό κίνδυνο. Υποδηλώνει επίσης ότι για αυτές τις θεραπείες που έχουν αποδεδειγμένο όφελος για το καρδιαγγειακό σύστημα, η αλλαγή στη γλυκόζη του αίματος μπορεί να είναι ένας κακός δείκτης της προστατευτικής επίδρασης στα καρδιαγγειακά αποτελέσματα.
Οι ερευνητές αναζήτησαν τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες που πραγματοποιήθηκαν έως τον Νοέμβριο του 2022 στις βάσεις δεδομένων MEDLINE και Embase και σε μητρώα κλινικών μελετών των ΗΠΑ και της Κίνας. Πραγματοποιήθηκαν 592 μελέτες στις οποίες συμμετείχαν 309.503 ασθενείς που ανέφεραν τα αποτελέσματα της HbA1c και 23 μελέτες στις οποίες συμμετείχαν 168.489 συμμετέχοντες που ανέφεραν σημαντικά καρδιαγγειακά συμβάματα.
Η θεραπεία με οποιαδήποτε κατηγορία φαρμάκου συσχετίστηκε με μείωση της HbA1c κατά 0,5 έως 1,5 ποσοστιαίες μονάδες σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο. Οι αναστολείς SGLT2 και τα GLP-1, αλλά όχι οι αναστολείς DPP-IV, μείωσαν τον κίνδυνο για μείζονα καρδιαγγειακά συμβάντα έναντι του εικονικού φαρμάκου.
Οι ηλικιωμένοι είχαν μικρότερη μείωση της HbA1c με μονοθεραπεία, διπλή θεραπεία ή τριπλή θεραπεία με αναστολέα SGLT2 από τους νεότερους ενήλικες, ενώ η μεγαλύτερη ηλικία συσχετίστηκε με μεγαλύτερη μείωση της HbA1c με μονοθεραπεία GLP-1 και διπλή θεραπεία. Η διπλή θεραπεία με έναν αναστολέα DPP-IV συνδέθηκε με μεγαλύτερη μείωση της HbA1c για ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας έναντι νεότερων ενηλίκων.
Οι ηλικιωμένοι που λάμβαναν αναστολέα SGLT2 είχαν 24% μείωση στα κύρια καρδιαγγειακά επεισόδια σε σύγκριση με τους νεότερους ενήλικες (HR = 0,76; 95% CI, 0,62-0,93). Αντίθετα, τα GLP-1 προσέδιδαν 47% υψηλότερο κίνδυνο για μείζονα καρδιαγγειακά συμβάντα σε ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας έναντι νεότερων ενηλίκων (HR = 1,47; 95% CI, 1,07-2,02).
Παρόλο που τα οφέλη στο καρδιαγγειακό των αναστολέων SGLT2 ήταν μεγαλύτερα σε ηλικιωμένους, η μείωση της γλυκόζης στο αίμα ήταν μικρότερη στους ηλικιωμένους σε σύγκριση με τους νεότερους.
Ο κίνδυνος για μείζονα καρδιαγγειακά συμβάματα με αναστολέα SGLT2 ή θεραπεία με GLP-1 δεν διέφερε μεταξύ ανδρών και γυναικών. Οι άνδρες είχαν υψηλότερο κίνδυνο για μείζονα καρδιαγγειακά συμβάματα με χρήση αναστολέα DPP-IV σε σύγκριση με τις γυναίκες (HR = 1,65, 95% CI, 1,25-2,21).
Οι μελέτες που περιλαμβάνονται σ’ αυτή τη μετανάλυση περιελάμβαναν πολύ λίγους συμμετέχοντες ηλικίας άνω των 80 ετών. Επίσης, δεν μέτρησαν πράγματα όπως η ευθραυστότητα, η οποία μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις στις προτεραιότητες και τους κινδύνους της θεραπείας στους ηλικιωμένους. Χρειαζόμαστε περισσότερα στοιχεία για να καθοδηγήσουμε τη συμπεριφορά μας απέναντι σε άτομα πολύ μεγαλύτερης ηλικίας και που είναι εύθραυστα (frail).
Βιβλιογραφία
Hanlon P, Butterly E, Wei L, et al. Age and Sex Differences in Efficacy of Treatments for Type 2 Diabetes: A Network Meta-Analysis. JAMA. Published online February 03, 2025. doi:10.1001/jama.2024.27402
